Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Handelt van de scheuringe des Rijcx Salomons in IV Hooft-stucken: I. De gelegentheyt waer door sulcx is veroorsaeckt, namelijck de harde antwoort, die Rehabeam den stammen Israëls heeft gegeven. II. De tien stammen besluyten van Rehabeam af te vallen, steenigen sijnen Gesanten, ende verkiesen Ierobeam tot haren Koninck. III. De oorloge tusschen Rehabeam ende Ierobeam geresen, wort van Godt door Semaja verboden ende belet. IV. Ierobeam bouwt twee vestingen, ende richt eenen nieuwen Godts-dienst aen.

I.1

ENde Rehabeam trock nae Sichem: ⁺ want het gantsche Israël was te Sichem gekomen, om hem tot eenen Koninck te maken.

+ 2 Paral. 10,1.

2

Ende Ierobeam de soon Nebats hoorde, doe hy noch in Egypten was, ⁺ (daer hy voor den Koninck Salomo henen gevloden was) ende bleef in Egypten.

+ 1 Reg. 11,40.

3

Ende sy sonden henen, ende lieten hem roepen. Ende Ierobeam met de gantsche Gemeynte Israëls quamen, ende spraken met Rehabeam, seggende:

4

Uw’ vader heeft ons’ jock te hart gemaeckt: ⁺ so maeckt ghy nu den harden dienst, ende het sware jock lichter, dat hy ons op-geleyt heeft; so willen wy u onderdanigh zijn.

+ 2 Paral. 10,4.

5

Maer hy sprack tot hen: Gaet henen tot aen den derden dagh, dan komet weder tot my. Ende het volck ginck henen.

6

Ende de Koninck Rehabeam hieldt eenen raet met de Outsten, die voor sijnen vader Salomo stonden, doe hy leefde, seggende: Hoe radet ghy, dat wy desen volcke eene antwoort geven?

7

Sy spraken tot hem: Indien ghy heden desen volcke eenen dienst doen sult, ende hen te wille zijn, endese verhooren, ende hen goede woorden geven; so sullen sy u onderdanigh zijn uw’ leven lanck.

8

Maer hy verliet der Outsten raet, ⁺ dien sy hem gegeven hadden; ende hieldt eenen raet met de jongen, die met hem op-gewassen waren, ende voor hem stonden.

+ Sir. 47,28.

9

Ende hy sprack tot hen: Wat radet ghy, dat wy desen volcke antwoorden, die tot my geseyt hebben: Maeckt het jock lichter, dat uw’ vader op ons geleyt heeft.

10

Ende de jongen, die met hem op-gewassen waren, spraken tot hem: Ghy sult tot dit volck, dat tot u seyt, Uw’ vader heeft ons’ jock te swaer gemaeckt, maeckt ghy ’t ons lichter, alsoo seggen: Mijn kleynste vinger sal dicker zijn, dan mijnes vaders lendenen.

11

Nu, mijn vader heeft op u een swaer jock geladen; maer ick wil ’t noch meer over u maken: mijn vader heeft u met geesselen gekastijdt; maer ick wil u met scorpioenen kastijden.

12

Alsoo quam Ierobeam met den gantschen volcke tot Rehabeam op den derden dagh, gelijck de Koninck gespro-ken hadde, seggende: Komet weder tot my op den derden dagh.

13

Ende de Koninck gaf den volcke een harde antwoort, ende verliet den raet, dien hem de Outsten gegeven hadden:

14

Ende sprack met hen nae den raet der jongen, seggende: Mijn vader heeft uw’ jock swaer gemaeckt; maer ick wil ’t noch meer over u maken: mijn vader heeft u met geesselen gekastijdt; maer ick wil u met scorpioenen kastijden.

15

Alsoo en hoorde de Koninck nae ’t volck niet: want het was alsoo gewendt van den HEERE, op dat Hy sijn woort bevestigde, ⁺ dat Hy door Ahia van Silo gesproken hadde tot Ierobeam den soon Nebats.

+ 1 Reg. 11,31.

II.16

DOe nu het gantsche Israël sagh, datse de Koninck niet hooren en wilde, gaf het volck den Koninck eene antwoort, seggende: ⁺ Wat deel hebben wy dan aen David, ofte erve aen den soon Isai? Israël maeckt u tot uwe hutten; so siet ghy nu tot uwen huyse, David!

+ 2 Sam. 20,1.

17

Alsoo ginck Israël in sijne hutten; ⁺ so dat Rehabeam slechts regeerde over de kinderen Israëls, die in de steden Iuda woonden.

+ 1 Reg. 11,32.

18

Ende doe de Koninck Rehabeam henen sondt Adoram den Rent-meester, ⁺ wierp hem het gantsche Israël met steenen ter doot: maer de Koninck Rehabeam klom haestelijck op eenen wagen, dat hy nae Ierusalem vluchtte.

+ 1 Reg. 4,6. cap. 5,14.

19

Alsoo viel Israël van den huyse Davids af, ⁺ tot op desen dagh.

+ 2 Reg. 17,21.

20

Doe nu gantsch Israël hoorde, dat Ierobeam was weder-gekomen; so sonden sy henen, ende lieten hem roepen tot de gantsche Gemeynte, ende maeckten hem tot eenen Koninck over gantsch Israël: ende niemant en volgde den huyse Davids, dan de stam Iuda alleen.

III.21

ENde doe Rehabeam te Ierusalem quam, vergaderde hy het gantsche huys Iuda, ⁺ ende den stam Ben-jamins, hondert ende tachtentigh duysent jonge strijdbare manschap, om tegen het huys Israëls te strijden, ende het Koninck-rijck wederom aen Rehabeam den soon Salomons te brengen.

+ 2 Paral. 11.1, 2.

22

Doch Godts woort quam tot Semaja den man Godts, seggende:

23

Segt Rehabeam den sone Salomons, den Koninck van Iuda, ende tot het gantsche huys van Iuda ende Ben-jamin, ende den anderen volcke, seggende:

24

Soo spreeckt de HEERE: Ghy en sult niet op-trecken, ende strijden tegen uwe broederen de kinderen Israëls; een yeder gae weder t’huys, want sulcx is van my geschiedt: ende sy hoorden nae het woort des HEEREN, ende keerden weder om, dat sy henen gingen, als de HEERE geseyt hadde.

IV.25

IErobeam nu bouwde Sichem op ’t geberghte Ephraims, ende woonde daer in, ende trock van daer uyt, ende bouwde Pnuël. ⁺

+ Gen. 32,30.

[fol. 152r]

26

Maer Ierobeam dachte in sijn herte: Het Koninck-rijck sal nu weder tot het huys Davids vallen;

27

So dit volck sal op-gaen, om offerhanden te doen in des HEEREN Huys te Ierusalem; ende het herte des volcx sal sich keeren tot haren Heere Rehabeam, den Koninck van Iuda: ende sy sullen my dooden, ende weder tot Rehabeam den Koninck van Iuda vallen.

28

Ende de Koninck hielt eenen raet, ⁺ ende maeckte twee goudene kalveren, ende sprack tot hen: ’t Is u-lieden te veel om op te gaen nae Ierusalem; siet, daer zijn uwe Goden, ⁺ Israël, die u uyt Egypten-lant geleydt hebben.

+ 2 Reg. 17,16.

+ Exod. 32,4.

29

Ende hy settede het een te Beth-el, ende het ander stelde hy te Dan.

30

Ende dat wiert tot sonde: want het volck ginck henen voor het een, tot Dan toe.

31

Hy maeckte oock een huys der hooghten; ⁺ ende maeckte Priesters van de geringsten in den volcke, die niet van de kinderen Levi en waren.

+ Num. 3,10. 1 Reg. 13,33.

32

Ende hy maeckte een Feest op den vijftienden dagh der achter maent, gelijck het Feest in Iuda; ende offerde op den Altaer. Soo dede hy te Beth-el, dat men den kalveren offerde, die hy gemaeckt hadde: ende stichtte te Beth-el de Priesters der hooghten, die hy gemaeckt hadde.

33

Ende hy offerde op den Altaer (dien hy gemaeckt hadde) te Beth-el, op den vijftienden dagh der achtster maent, denwelcken hy uyt sijn herte verdacht hadde; ende maeckte den kinderen Israëls een Feest, ende offerde op dien Altaer, dat men roocken soude.