Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Davids laetste wille, aen-gaende Salomons Godt-vruchtigheyt ende regeeringe, de straffinge van Ioab ende Simei, ende de vergeldinge der weldadigheyt Barsillai aen sijne kinderen. II. Doodt ende tijt der regeeringe Davids. III. Regeeringe Salomons, die Adonia, Ioab ende Simei laet dooden, ende Abjathar af-setten.

I.1

ALs nu de tijt aen-quam, dat David sterven soude; ⁺ geboodt hy sijnen sone Salomo, seggende: Ick gae henen den wegh der gantscher werelt:

+ Jos. 23,14.

2

So zijt kloeck-moedigh, ende zijt een man,

3

Ende neemt waer de wacht des HEEREN uwes Godts, ⁺ dat ghy wandelt in sijne wegen, ende houdt sijne zeden, geboden, rechten, ende getuygenissen, gelijck geschreven staet in de Wet Mose: op dat ghy kloeck zijt in al wat ghy doet, ⁺ ende waer ghy u henen wendet.

+ Deut. 17,19. Jos. 1,8.

+ Deut. 29,9.

4

Op dat de HEERE sijn woort verwecke, dat hy over my gesproken heeft, ⁺ seggende: Is’t dat uwe kinderen hare wegen bewaren, dat sy voor My trouwelijck, ende van gantscher herten, ende van gantscher ziele wandelen; so en sal van u nimmermeer ontbreken een man op den stoel Israëls.

+ 2 Sam. 7,12. Psal. 132,12.

5

Oock weet ghy wel, wat my gedaen heeft Ioab de soon Zeruja, ⁺ wat hy dede den tween Velt-hooft-mannen Israëls, Abner den sone Ner, ende Amasa den sone Iethers, die hy gedoodt heeft, ende vergoot krijgs-bloet in vrede: ende dede krijgs-bloet aen sijnen gordel, die om sijne lendenen was; ende aen sijne schoenen, die aen sijne voeten waren.

+ 2 Sam. 3,27. cap. 20,10.

6

Doet nae uwe wijsheyt, dat ghy sijne grauwe hayren niet met vrede onder in de helle en brengt.

7

Oock den kinderen Barsillai des Gileaditers sult ghy barmhertigheyt bewijsen, ⁺ dat sy aen uwe tafel eten: want alsoo naederden sy tot my, doe ick voor Absalom uwen broeder vluchte.

+ 2 Sam. 17,27. cap. 19,31.

8

Ende siet, ghy hebt by u Simei, den soon Gera, des soons Iemini van Bahurim, ⁺ die my schandelijck vloeckte ter tijt, doe ick nae Mahanaim ginck. Maer hy quam af my te gemoete aen de Iordane: doe swoer ick hem by den HEERE, seggende: Ick en wil u niet dooden met den sweerde.

+ 2 Sam. 16,5. cap. 19,19.

9

Maer en laet ghy hem niet onschuldigh zijn: want ghy zijt een wijs man, ende sult wel weten, wat ghy hem doen sult, dat ghy sijne grauwe hayren met bloet onder in de helle brengt.

II.10

ALsoo ontsliep David met sijne vaderen, ⁺ ende wiert begraven in de stadt Davids.

+ Act. 2,29. cap. 13,36.

11

De tijt nu, die David Koninck geweest is over Israël, is veertigh jaer: Seven jaer was hy Koninck te Hebron, ⁺ ende drie-en-dertigh jaer te Ierusalem.

+ 2 Sam. 5.4, 5. 1 Paral. 3,4. cap. 30,27.

III.12

ENde Salomo sat op den stoel sijnes vaders Davids, ⁺ ende sijn Koninck-rijck wiert seer bestandigh.

+ 1 Paral. 30,23. 2 Paral. 1,1.

13

Maer Adonia de soon Hagith quam in tot Bath-seba de moeder Salomons. Ende sy sprack: Komt ghy oock met vrede? hy sprack: Ia.

14

Ende hy sprack: Ick hebbe wat met u te spreken. Sy sprack: Segt op.

15

Hy sprack: ⁺ Ghy weet, dat het Koninck-rijck mijn was, ende gantsch Israël hadde sich op my gerecht, dat ick Koninck zijn soude: maer nu is het Koninck-rijck gewendt, ende mijns broeders geworden; ⁺ van den HEERE isset hem geworden.

+ 1 Reg. 1,5.

+ 1 Paral. 23.9, 10. cap. 29,5.

16

Nu bidde ick eene bede van u, en wilt mijn aengesicht niet beschamen. Sy sprack tot hem: Segt op.

17

Hy seyde: Spreeckt met den Koninck Salomo, want hy en sal uw’ aengesicht niet beschamen, dat hy my geve Abisag van Sunem ten wijve.

18

Bath-seba sprack: Wel, ick wil met den Koninck uwent-halven spreken.

19

Ende Bath-seba quam in tot den Koninck Salomo, om met hem te spreken, Adonias halven. Ende de Koninck stont op, ende ginck haer te gemoete, ende aenbadtse, ende sette hem op sijnen stoel: ende des Konincx moeder wiert een stoel geset, dat sy haer settede tot sijne rechter hant.

20

Ende sy sprack: Ick bidde een kleyne bede van u, en wilt mijn aengesicht niet beschamen. De Koninck sprack tot haer: Bidt, mijne moeder, ick en wil uw’ aengesicht niet beschamen.

21

Sy sprack: Laet Abisag van Sunem uwen broeder Adonia ten wijve geven.

22

Doe antwoordde de Koninck Salomo, ende sprack tot sijne moeder: Waerom bidt ghy om Abisag van Sunem voor Adonia? bidt hem het Koninck-rijck oock: want hy is mijn grootste broeder, ende heeft den Priester Abjathar, ende Ioab den soon Zeruja.

23

Ende de Koninck Salomo swoer by den HEERE, seggende: Godt doe my dit ende dat, Adonia sal dat tegen sijn leven gesproken hebben!

24

Ende nu, [soo waerachtigh als] de HEERE leeft, die my bevestigt heeft, ⁺ ende sitten laten op den stoel mijnes vaders Davids, ende die my een huys gemaeckt heeft, gelijck Hy gesproken heeft: heden sal Adonia sterven.

+ 2 Sam. 7.12, 13. c. 27,29.

25

Ende de Koninck Salomo sondt henen door Benaja den soon Iojada, die sloegh hem, dat hy sterf.

26

Ende tot den Priester Abjathar sprack de Koninck: ⁺ Gaet henen nae Ana-

+ Jos. 21,18. Jer, 1,1.

[fol. 145v]

thot op uwen acker; want ghy zijt des doots: maer ick en wil u heden niet dooden; ⁺ want ghy hebt de Arke des Heeren HEEREN voor mijnen vader David gedragen, ende hebt mede geleden, waer mijn vader geleden heeft.

+ 1 Sam. 22,20. 2 Sam. 15,24.

27

Alsoo verstiet Salomo Abjathar, dat hy niet meer Priester des HEEREN en mochte zijn: op dat vervult wierde des HEEREN woort, dat Hy over het huys Eli gesproken hadde te Silo. ⁺

+ 1 Sam. 2.31, 33,36.

28

Ende dit geruchte quam voor Ioab: want Ioab hadde aen Adonia gehangen, hoe wel niet aen Absalom. ⁺ Doe vluchtte Ioab in de Hutte des HEEREN, ende vattede de hoornen des Altaers.

+ 1 Reg. 1,50.

29

Ende het wiert den Koninck Salomo aen-geseyt, dat Ioab tot de Hutte des HEEREN gevlucht was; ende siet hy staet by den Altaer. Doe sondt Salomo henen Benaja den soon Iojada, seggende: Gaet henen, ende slaet hem.

30

Ende doe Benaja tot de Hutte des HEEREN quam, sprack hy tot hem: Soo seyt de Koninck: Gaeter uyt. Hy sprack: Neen, hier wil ick sterven. Ende Benaja seyde sulcx den Koninck weder, seggende: Soo heeft Ioab gesproken, ende soo heeft hy my geantwoordt.

31

De Koninck sprack tot hem: Doet als hy gesproken heeft, ende slaet hem, ende begraeft hem; op dat ghy het bloet, dat Ioab sonder oorsake vergoten heeft, ⁺ van my doet, ende van mijnes vaders huyse;

+ Exod. 21,14.

32

Ende de HEERE hem betale sijn bloet op sijnen kop, ⁺ om dat hy twee mannen geslagen heeft, die rechtveerdiger ende beter waren dan hy, ende heeftse gedoodt met den sweerde, dat mijn vader David daer af niet en wiste, namelijck, Abner, den soon Ner, den Velt-hooft-man over Israël, ende Amasa den soon Iethers, den Velt-hooft-man over Iuda:

+ 2 Sam. 3,27. cap. 20,10.

33

Op dat haer bloet betaelt worde op den kop Ioabs, ende sijnes zaets eeuwighlijck; maer David ende sijn zaet, sijn huys ende sijn stoel, vrede hebbe eeuwighlijck van den HEERE.

34

Ende Benaja de soon Iojada ginck op, ende sloeg hem, ende doodde hem: ende hy wiert begraven in sijn huys, in de woestijne.

35

Ende de Koninck settede Benaja den soon Iojada in sijne stede over het heyr; ende Zadok den Priester settede de Koninck in de stede Abjathars. ⁺

+ 1 Sam. 2,35.

36

Ende de Koninck sondt henen, ende liet Simei roepen, ende sprack tot hem: Bouwt u een huys te Ierusalem, ende woont aldaer; ende en gaet van daer niet uyt, noch herwaerts noch derwaerts.

37

Op welcken dagh ghy sult uyt-gaen, ende over de beke Kidron gaen; so weet, dat ghy den doot sterven moet: uw’ bloet zy op uwen kop!

38

Simei sprack tot den Koninck: Dat is een goede meyninge, gelijck mijn Heere de Koninck gesproken heeft, so sal uw’ knecht doen. Alsoo woonde Simei te Ierusalem langen tijt.

39

Doch het geviel over drie jaren, dat twee knechten den Simei ontliepen tot Achis den soon Maëcha, den Koninck van Gath; ende het wiert Simei aengeseyt: Siet, uwe knechten zijn te Gath.

40

Doe maeckte sich Simei op, ende sadelde sijnen esel, ende trock henen nae Gath tot Achis, dat hy sijne knechten sochte: ende doe hy daer quam, bracht hy sijne knechten van Gath.

41

Ende het wiert Salomo aengeseyt, dat Simei van Ierusalem nae Gath getrocken, ende weder gekomen was.

42

Doe sondt de Koninck henen, ende liet Simei roepen, ende sprack tot hem: Hebb’ ick u niet gesworen by den HEERE, ende u betuygt, seggende: Op welcken dagh ghy soudt uyt-trecken, ende herwaerts ofte derwaerts gaen, dat ghy weten soudt, dat ghy soudt moeten den doot sterven? Ende ghy spraeckt tot my: Ick hebb’ eene goede meyninge gehoort.

43

Waerom en hebt ghy u dan niet gehouden nae den eedt des HEEREN, ende het gebodt dat ick u geboden hebbe?

44

Ende de Koninck sprack tot Simei: ⁺ Ghy weet alle de boosheyt, die uwen herte kenlijck is, die ghy mijnen vader David gedaen hebt; de HEERE heeft uwe boosheyt betaelt op uwen kop.

+ 2 Sam. 16.5, 6, 7.

45

Ende de Koninck Salomo is gesegent; ende de stoel David sal bestandigh zijn voor den HEERE eeuwighlijck.

46

Ende de Koninck geboodt Benaja den sone Iojada; die gingk uyt, ende sloegh hem, ⁺ dat hy sterf: ende het Koninck-rijck wiert bevestigt door Salomons hant.

+ 2 Paral. 1,1.