Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiv. Capittel.

Handelt van de sonde Davids, begaen in 't tellen van het volck, in drie deelen: I. Oorsake ende gelegentheyt, waer door David tot de onbehoorlijcke tellinge des volcx is beweegt geworden. II. Van wien sulcx belast ende volbracht zy. III. David doet boete, waer op Godt door den Propheet Gad hem laet voor-stellen drie plagen, waer-uyt hy de pestilentie verkiest; ende daer nae oock op Godts bevel eenen Altaer op-richtt, ende offert op den dorsch-vloer van Arafna.

I.1

ENde de toorn des HEEREN vergrimde wederom tegen Israël, ⁺ ende beweegde David onder hen, dat hy sprack: Gaet henen, telt Israël ende Iuda.

+ 1 Paral. 22,1, etc.

II.2

ENde de Koninck sprack tot Ioab sijnen Velt-hooft-man: Gaet ront-om in alle stammen Israëls, ⁺ van Dan aen tot Ber-seba toe, ende telt het volck; op dat ick wete, hoe veel harer is.

+ Jud. 20,1.

3

Ioab sprack tot den Koninck: De HEERE uwe Godt doe tot desen volcke, soo als 't nu is, noch hondert mael soo veel, dat mijn Heere de Koninck sijner oogen lust daer-aen sie! maer wat heeft mijn Heere de Koninck lust tot dese sake?

4

Doch des Konincx woort ginck voor, tegen Ioab ende de Hooft-lieden des heyrs. Alsoo trock Ioab uyt, ende de Hooft-lieden des heyrs van den Koninck, dat sy het volck Israëls telden.

5

Ende gingen over de Iordane, ende legerden sich te Aroër, ⁺ ter rechter hant der stadt, die in de beke Gads leyt, ende te Iaëser.

+ Deut. 2,36. Jos. 13,16.

6

Ende quamen te Gilead, ende in 't neder-lant Hadsi; ende quamen nae Dan-jaan, ende ront-om Zidon:

7

Ende quamen tot de vaste stadt Tyrus, ende alle steden der Heviten ende Cananiten; ende quamen uyt aen 't Zuyden van Iuda, te Ber-seba.

8

Ende trocken het gantsche lant om, ende quamen nae negen maenden ende twintigh dagen te Ierusalem.

9

Ende Ioab gaf den Koninck de somme des volcx, ⁺ dat getelt was: ende in Israël waren acht hondert mael duysent stercke mannen, die het sweert uyt-trocken; ende in Iuda vijf hondert mael duysent mannen.

+ 1 Paral. 28,24.

III.10

ENde het herte sloegh David, nae dat het volck getelt was. Ende David sprack tot den HEERE: Ick hebbe swaerlijck gesondigt, dat ick dit gedaen hebbe: ende nu HEERE, neemt wegh de misdaet uwes Knechts; want ick hebbe seer sottelijck gedaen.

11

Ende doe David des morgens op-stont, ⁺ so quam des HEEREN woort tot Gad den Propheet, Davids Siender, seggende:

+ 1 Sam. 22,5.

12

Gaet henen, ende spreeckt met David: Soo spreeckt de HEERE; Driederley breng' ick tot u, verkiest u daer een uyt, dat ick u doe.

13

Gad quam tot David, ende seyde 't hem aen, ende sprack tot hem: Wilt ghy, dat seven jaer dieren tijt in uw' lant kome? ofte dat ghy drie maenden voor uwe weder-partyders vluchten moet, ende sy u vervolgen? ofte datter drie dagen pestilentie in uwen lande zy? so merckt nu, ende siet, wat ick weder seggen sal Dien, die my gesonden heeft.

14

David sprack tot Gad: My is seer bange! Doch laet ons in de hant des HEEREN vallen; (want sijne barmhertigheyt is groot) ick en wil in der menschen handen niet vallen.

15

Alsoo liet de HEERE pestilentie in Israël komen, van den morgen aen tot den bestemden tijt toe; so datter van den volcke sterf, van Dan aen tot Ber-seba toe, tseventigh duysent mannen.

16

Ende doe de Engel sijne hant uyt-streckte over Ierusalem, dat hyse verderven soude, berouwde 't den HEERE over dat quaet, ende sprack tot den Engel, tot den verderver onder den volcke: Het is genoegh, laet uwe hant nu af. De Engel des HEEREN nu was by den dorsch-vloer Arafna des Iebusiters.

17

Maer David, ⁺ die hy den Engel sagh, die het volck sloegh, sprack hy tot den HEERE: Siet, ick hebbe gesondigt! ick hebbe de misdaet gedaen! wat hebben dese schapen gedaen? laet uwe hant tegen my ende mijnes vaders huys zijn.

+ 1 Paral. 26,16.

18

Ende Gad quam tot David ter selver tijt, ende sprack tot hem: Gaet op, ende richt den HEERE eenen Altaer op in den dorsch-vloer Arafna des Iebusiters.

19

Alsoo ginck David op, als Gad geseyt, ende de HEERE geboden hadde.

20

Ende doe Arafna sich om-keerde, sagh hy den Koninck met sijne knechten tot hem gaen, ende aen-badt op sijn aengesicht ter aerden, ende sprack:

21

Waerom komt mijn Heere de Koninck tot sijnen knecht? David sprack: Om te koopen van u den dorsch-vloer, ende te bouwen den HEERE eenen Altaer: op dat de plage van 't volck op-houde.

22

Maer Arafna sprack tot David: Mijn Heere de Koninck neme ende offere soo 't hem gelieft: siet, daer is een rundt ten brand-offer, ende sleeden, ende ossen-tuygh tot hout.

23

Alles gaf ^a Arafna de Koninck den Koninck. Ende Arafna sprack tot den Koninck: De HEERE uwe Godt late u Hem aengenaem zijn!

a Dese Arafna sal der Iebusiten Koninck geweest zijn te Ierusalem, ende daer nae tot Godt bekeert, vroom ende saligh geworden, ende van 't Koninck-rijck af-gestaen zijn om Godts wille.

24

Doch de Koninck sprack tot Arafna: Alsoo niet; maer ick wil 't u af-koopen om sijn gelt: want ick en wil den HEERE mijnen Godt geen brand-offer doen, dat ick om niet hebbe. Alsoo kochte David den dorsch-vloer ende het rundt om vijftigh sikelen silvers.

25

Ende bouwde aldaer den HEERE eenen Altaer, ⁺ ende offerde brand-offeren ende danck-offeren. Ende de HEERE wiert den lande weder versoent, ende de plage hielt op van den volcke Israëls.

+ 1 Paral. 13,1. 2 Paral. 3,1.

Eynde des tvveeden Boecx Samuëls.