Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Handelt van den slagh tusschen David ende Absalom in drie stucken: I. David stelt ordre tegen Absalom, ende geeft bevel van diens persoon te verschoonen. II. Victorie tegen Absalom, ende diens jammerlijck levens-eynde. III. Absaloms begraffenisse, ende groote rouwe daer over.

I.1

ENde David ordineerde het volck, dat by hem was; ende

[fol. 140r]

sette over hen Hooft-lieden over duysent ende over hondert.

2

Ende sondt des volcx een derden-deel uyt onder Ioab; ende een derden-deel onder Abisai den soon Zeruja, Ioabs broeder; ende een derden-deel onder Ithai, den Gethiter. Ende de Koninck sprack tot den volcke: Ick wil oock met u-lieden uyt-trecken.

3

Maer het volck sprack: ⁺ Ghy en sult niet uyt-trecken; want of wy al vluchten, ofte de helft sterven, so en sullen sy hen onser niet aen-nemen: want ghy zijt als of onser tien duysent waren. So is 't nu beter, dat ghy ons uyt de stadt helpen meugt.

+ 2 Sam. 21,17.

4

De Koninck sprack tot hen: Wat u behaegt, dat wil ick doen. Ende de Koninck tradt aen de poorte, ende alle het volck trock uyt, by honderden ende by duysenden.

5

Ende de Koninck geboodt Ioab ende Abisai, ende Ithai, seggende: Handelt my sachtkens met den jongelinck Absalom; Ende alle het volck hoorde 't, doe de Koninck alles Hooft-lieden geboodt van Absalom.

II.6

ENde doe het volck uyt-quam op 't velt, Israël te gemoete; so verhief hem de strijt in het wout Ephraims.

7

Ende het volck Israëls wiert aldaer geslagen door de knechten Davids; so dat op den selven dagh een groote slagh geschiedde, twintigh duysent mannen.

8

Ende de strijt was aldaer verspreyt op al dat lant; ende het wout verslondt veel meer volcx op dien dagh, dan het sweert verslondt.

9

Ende Absalom ontmoette den knechten Davids, ende reedt op eenen muyl. Ende als de muyl onder een groote ^a dicke eycke quam, so bleef sijn hooft aen de eycke hangen, ende sweefde tusschen Hemel ende Aerde; maer sijn muyl liep onder hem wegh.

a Die vele tacken hadde.

10

Doe dat een man sagh, so seyde hy 't Ioab aen, ende sprack: Siet, ick sagh Absalom aen eene eycke hangen.

11

Ende Ioab sprack tot den man, die't hem hadde aen-geseyt: Siet, saegt ghy dat, waerom en sloegt ghy hem aldaer niet ter aerden? so wilde ick u van mijnent wegen tien silverlingen ende eenen gordel gegeven hebben.

12

Die man sprack tot Ioab: Of ghy my al duysent silverlingen in mijne hant gewogen hadt, so en wilde ick nochtans mijne hant aen des Konincx soon niet geleyt hebben: want de Koninck geboodt u, ende Abisai, ende Ithai, voor onse ooren, seggende: Wachtet u, dat niet yemant den jongelinck Absalom! ^b

b Wel verstaende, leet en doe.

13

Ofte waert dat ick yet valsch gedaen hadde op mijner ziele gevaer, dewijle voor den Koninck niet verborgen en wort, so soudt ghy self tegen my gestaen hebben.

14

Ioab sprack: Ick en kan soo lan-ge by u niet vertoeven. Doe nam Ioab drie spiessen in sijne hant, ende stietse Absalom in 't herte, doe hy noch leefde aen de eycke.

15

Ende tien jongens, Ioabs wapen-dragers, om-ringden hem, ende sloegen hem doot.

III.16

DOe blies Ioab de basuyne, ende bracht het volck weder, dat het Israël niet voorder nae en jaegde: want Ioab wilde het volck verschoonen.

17

Ende sy namen Absalom, ende wierpen hem in 't wout, in eenen grooten kuyl, ende leyden eenen seer grooten hoop steenen op hem: ende het gantsch Israël vluchtede, een yegelijck in sijne hutte.

18

Absalom nu hadde hem eenen Pylaer op-gerecht, doe hy noch leefde, die staet in 's Konincx-dal; want hy sprack: Ick en hebbe geenen soon; daerom sal dit mijnes naems gedachtenisse zijn: ende hiet dien Pylaer nae sijnen naem; ende heet oock tot op desen dagh, Absaloms Ruymte.

19

Ahimaaz de soon Zadoks sprack: Lieve, laet my henen loopen, ende den Koninck verkondigen, dat de HEERE, hem recht gedaen heeft van sijner vyanden handen.

20

Maer Ioab sprack tot hem: Ghy en brengt heden geene goede boodschap; op eenen anderen dagh sult ghy boodschap brengen, ende heden niet: want des Konincx soon is doot.

21

Maer tot Cusi sprack Ioab: Gaet henen, ende segt den Koninck aen, wat ghy gesien hebt. Ende Cusi badt Ioab aen, ende liep.

22

Doch Ahimaaz de zoon Zadoks sprack wederom tot Ioab: Hoe! of ick oock den Cusi nae-liep? Ioab sprack: Wat wilt ghy loopen, mijn soon? komt hier, ghy en sult geen goede boodschap brengen.

23

Hoe! of ick liep? hy sprack tot hem: So loopt dan. Alsoo liep Ahimaaz den wegh van 't effen velt, ende quam Cusi voor-by.

24

David nu zat tusschen twee poorten; ende de wachter ginck op 't dack der poorten aen de muer, ende hief sijne oogen op, ende sagh eenen man loopen alleen.

25

Ende hy riep, ende seyde 't den Koninck aen; maer de Koninck sprack: Is hy alleen, so isser een goede boodschap in sijnen monde. Ende doe de selve ginck ende naerder quam;

26

So sagh de wachter eenen anderen man loopen, ende riep in de poorte, ende sprack: Siet, een man loopt alleen. Maer de Koninck sprack: Die is oock een goede bode.

27

De wachter sprack: Ick sie des eersten loop aen, als den loop Ahimaaz, des soons van Zadok. Ende de Koninck sprack: Dat is een goet man, ende brengt een goede boodschap.

28

Ahimaaz nu riep, ende sprack tot den Koninck: Vrede! ende aen-badt voor den Koninck op sijn aengesicht ter aer-

[fol. 140v]

den, ende sprack: Gelooft zij de HEERE uwe Godt, die de lieden, die hare handt tegen mijnen Heere den Koninck op-hieven, over-gegeven heeft.

29

Maer de Koninck sprack: Gaet het den jongelinck Absalom oock wel? Ahimaaz sprack: Ick sagh een groot rumoer, doe des Konincx knecht Ioab my uwen knecht af-sondt, ende en weet niet wat het was.

30

De Koninck sprack: Gaet om, ende treedt herwaerts; ende hy ginck om, ende stont aldaer.

31

Siet, doe quam Cusi, ende sprack: Ick brenge goede boodschap, mijn Heere Koninck! de HEERE heeft u heden recht gedaen van de hant aller der gener, die tegen u op-stonden.

32

Maer de Koninck sprack tot Cusi: Gaet het den jongelinck Absalom oock wel? Cusi sprack: Het moete allen vyanden mijnes Heeren des Konincx gaen, als het dien jongelinck gaet, ende allen die tegen u op-staen om quaet te doen!

33

Doe wiert de Koninck treurigh, ende ginck opwaerts op de sale in de poorte, ende weende; ende in 't gaen sprack hy alsoo: Mijn soon Absalom, mijn soon, mijn soon Absalom! wilde het Godt, dat ick voor u moeste sterven! ô Absalom, mijn soon, mijn soon!