Lutherse Bijbel (1648)

Het xv. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Absalom keert des volcx herten af van sijnen vader David. II. Hy verweckt eenen listigen oproer tegen den selven. III. David vlucht voor sijnen sone Absalom. IV. Wie met David zy voort-getrocken, ende welcke hy hebbe te rugge gesonden.

I.1

ENde het geschiede daer-nae, dat Absalom hem liet maken wagens ende peerden, ende vijftigh mannen die sijne trauwanten waren.

2

Ende Absalom maeckte sich alsoo des morgens vroegh op, ende tradt aen den wegh by de poorte: ende als yemant een geschil hadde, dat hy tot den Koninck voor het gericht komen soude, so riep hem Absalom tot sich, ende sprack: Uyt welcke stadt zijt ghy? als die dan sprack: Uw' knecht is uyt eenen der stammen Israëls;

3

So sprack Absalom tot hem: Siet, uwe sake is recht ende slecht; maer ghy en hebt geenen verhoorder van den Koninck.

4

Ende Absalom sprack: O wie set my ten Richter in den lande, dat alle man tot my quame, die een geschil ende rechts-sake heeft, dat ick hem ten rechte hielpe!

5

Ende als sich yemant tot hem dede, dat hy hem wilde aen-bidden; so reyckte hy sijne hant uyt, ende greep hem, ende kuste hem.

6

Op die wijse dede Absalom den gantschen Israël, als sy quamen voor 't gerichte tot den Koninck; ende stal alsoo het herte der mannen Israëls.

II.7

NAe ^a veertigh jaren sprack Absalom tot den Koninck: Ick wil henen gaen, ende mijne gelofte tot Hebron uyt-richten, die ick aen den HEERE belooft hebbe.

a Dese veertigh jaren rekenen wy van de eerste salvinge Davids: want hy is twintigh jaren out zijnde gesalft, ende tien jaren heeft hy vervolginge geleden, ende in 't dertighste jaer is hy ten Koninck bevestigt ende aen-genomen.

8

Want uw' knecht dede eene gelofte, doe ick te Gesur in Syrien woonde, seggende; Als my de HEERE weder te Ierusalem brengt, so wil ick den HEERE eenen Godts-dienst doen.

9

De Koninck sprack tot hem: Gaet

[fol. 138v]

henen met vrede! ende hy maeckte sich op, ende ginck nae Hebron.

10

Maer Absalom hadde bespieders uyt-gesonden in alle stammen Israëls, ende laten seggen: Als ghy der basuynen geluyt hooren sult, so segget: Absalom is Koninck geworden te Hebron.

11

Ende daer gingen met Absalom twee hondert mannen van Ierusalem geroepen; maer sy gingen in hare eenvoudigheyt, ende en wisten van de sake niet.

12

Absalom nu sondt oock nae Ahitophel den Giloniter, Davids Raet, uyt sijne stadt Gilo. Als hy nu de offerhanden dede, so wiert het verbondt sterck, ende het volck liep toe, ende vermeerderde sich met Absalom.

III.13

DOe quam daer een, die seyde 't David aen, ⁺ seggende: Het herte van alle man in Israël volgt Absalom nae.

+ Psal. 3,1.

14

Maer David sprack tot alle sijne knechten, die by hem waren te Ierusalem: Op! laet ons vluchten, want hier en sal geen ontkomen zijn voor Absalom: haestet u, dat wy gaen; op dat hy ons niet en verrassche, ende grijpe ons, ende drijve een ongeluck op ons, ende slae de stadt met de scherpte des sweerts.

15

Doe spraken de knechten des Konincx tot hem: Wat mijn Heere de Koninck verkiest, siet, hier zijn uwe knechten.

16

Ende de Koninck ginck uyt te voete met sijnen gantschen huyse: maer hy liet tien by-wijven om het huys te bewaren.

17

Ende doe de Koninck ende alle het volck te voete uyt-quamen, so traden sy verre van den huyse.

IV.18

Ende alle sijne knechten gingen neffens hem henen; ⁺ daer-toe alle Crethi ende Plethi, ende alle Gethiten, ses hondert mannen, die van Gath te voete gekomen waren, gingen voor den Koninck henen.

+ 2 Sam. 8,18. 1 Reg. 1,38. 1 Paral. 19,17.

19

Ende de Koninck sprack tot Ithai den Gethiter: Waerom gaet ghy oock met ons? keert om ende blijft by den Koninck; want ghy zijt vreemt, ende van uwe plaetse herwaerts getrocken.

20

Gisteren zijt ghy gekomen; ende heden waegt ghy met ons te gaen? maer ick wil gaen, waer henen ick gaen kan: keert wederom; ende uwen broeder met u wedervare barmhertigheyt ende trouwe!

21

Ithai antwoordde, ende sprack: Soo waerachtigh als de HEERE leeft, ende soo waerachtigh als mijn Heere de Koninck leeft! aen welcke plaetse mijn Heere de Koninck zijn sal, het gerake ter doot ofte ten leven, daer sal uw' knecht oock zijn.

22

David sprack tot Ithai: So komt, ende gaet mede. Alsoo ginck Ithai de Gethiter mede, ende alle sijne mannen, ende de gantsche hoop der kinderen, die met hem waren.

23

Ende het gantsche lant weende met luyder stemme, ende alle het volck ginck mede: ende de Koninck ginck over de beke Kidron; ⁺ ende alle het volck ginck voor, op den wegh die ter woestijne gaet.

+ Joh. 18,1.

24

Ende siet, Zadok was oock daer, ende alle Leviten die by hem waren, ende droegen de Arke des verbondts Godts, ende steldense daer henen: ende Abjathar tradt op de hooghte, tot dat alle het volck uyt de stadt quam.

25

Maer de Koninck sprack tot Zadok: Brengt de Arke Godts weder in de stadt: is 't dat ick genade vinden sal voor den HEERE, so sal Hy my weder halen, ende salse my sien laten, ende syn Huys.

26

Maer is 't dat Hy alsoo seyt: Ick en hebben geenen lust tot u; siet, hier ben ick, Hy make 't met my, alsoo 't Hem wel behaegt.

27

Ende de Koninck sprack tot den Priester Zadock: O ghy Siender! keert wederom in de stadt met vrede, ende met u uwe beyde sonen, Ahimaaz uw' soon, ende Ionathan de soon Abjathars.

28

Siet, ick wil vertoeven op 't vlacke velt in de woestijne, tot dat 'er boodschap van u-lieden kome, ende 't my aen-segge.

29

Alsoo bracht Zadok ende Abjathar de Arke Godts weder te Ierusalem; ende bleven aldaer.

30

Maer David ginck aen den Olijf-bergh op, ende weende, ende sijn hooft was bewonden; want hy ginck bewonden: daer-toe alle het volck dat by hem was, hadde een yegelijck sijn hooft bewonden, ende gingen op, ende weenden.

31

Ende doe het David aen-geseyt wiert, dat Ahitophel in 't verbondt met Absalom was, so sprack hy: HEERE, maekt den raet Ahitophels tot sotheyt!

32

Ende doe David op de hooghte quam, daer men Godt plagh aen te bidden; siet, doe ontmoette hem Husai de Arachiter, met eenen gescheurden rock, ende aerde op sijn hooft.

33

Ende David sprack tot hem: Is 't dat ghy met my gaet, so sult ghy my een last sijn.

34

Maer waer 't dat ghy weder in de stadt gingt, ende seydet tot Absalom, Ick ben uw' knecht, ick wil des Konincx zijn, ick die uwes vaders knecht was tot dier tijt, wil nu uw' knecht zijn; soo soudt ghy my te goede den raet-slagh Ahitophels te niete maken.

35

So zijn Zadok ende Abjathar de Priesters met u: al wat ghy hooren soudet uyt des Konincx huys, dat soudet ghy den Priesteren Zadok ende Abjathar aen-seggen.

36

Siet, daer zijn by hen hare twee sonen, Ahimaaz Zadoks, ende Ionathan Abjathars soon; door de selve kont ghy my ontbieden, wat ghy hooren sult.

37

Alsoo quam Husai de vrient Davids in de stadt; ende Absalom quam te Ierusalem.

[fol. 139r]