Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel

Heeft drie deelen: I. Amnons bloet-schande met Thamar. II. Thamar van Amnon verstooten zijnde wort van Absalom getroost. III. Absalom stelt een bedrieglijcke mael-tijt aen, ende vermoordt Amnon, met Davids groote ontsteltenisse.

I.1

ENde het geviel daer nae, dat Absalom de soon Davids hadde eene schoone suster, die hiet Thamar; ⁺ ende Amnon de soon Davids kreegse lief.

+ 2 Sam. 3,2.

2

Ende Amnon stelde hem kranck, om Thamar sijner suster wille: want sy was eene maegt; ende het dochte Amnon swaer te zijn, dat hy haer yet soude doen.

3

⁺ Maer Amnon hadde eenen vrient, die hiet Ionadab, een zoon van Simea, Davids broeder; ende deselve Ionadab was een seer wijs man,

+ Hier begint nu het ongeluck over Davids huys, gelijck Nathan daer boven in 't 12. cap. aen David verkondigt heeft.

4

Die sprack tot hem: Waerom wort ghy soo mager, ghy Konincx soon, van dage tot dage? meugt ghy't my niet aen-seggen? Doe sprack Amnon tot hem: Ick hebbe Thamar mijnes broeders Absaloms suster lief gekregen.

5

Ionadab sprack tot hem: Legt u op uw' bedde, ende maeckt u kranck; als dan uw' vader komt om u te besien, so spreeckt tot hem: Lieve, laet mijne suster Thamar komen, dat sy my spijsige, ende make voor my een eten, dat ick 't aen-sie, ende van hare hant ete.

6

Alsoo leyde sich Amnon, ende maeckte sich kranck. Doe nu de Koninck quam, om hem te besien, sprack Amnon tot den Koninck: Lieve, laet mijne suster Thamar komen, dat sy voor my een moes ofte twee make, ende ick van hare hant ete.

7

Doe sondt David nae Thamar in 't huys, ende liet haer seggen: Gaet henen in 't huys uwes broeders Amnons, ende maeckt hem eene spijse.

8

Thamar ginck henen in 't huys hares broeders Amnons; hy nu lagh te bedde: ende sy nam deegh, ende kneedde 't, ende soodt het voor sijne oogen, ende koockte hem een moes.

9

Ende sy nam het gerechte, ende goot het voor hem uyt; maer hy weygerde te eten. Ende Amnon sprack: Laet yeder-man van my uyt-gaen. Ende yederman ginck van hem uyt.

10

Doe sprack Amnon tot Thamar: Brengt het eten in de kamer, dat ick van uwe hant ete. Doe nam Thamar het moes, dat sy gemaeckt hadde, ende bracht het tot Amnon haren broeder in de kamer.

11

Ende doe sy 't tot hem bracht, dat hy ate, greep hyse, ende sprack tot haer: Komt herwaerts, mijne suster, slaept by my.

12

Maer sy sprack tot hem: Niet, mijn broeder, en verkracht my niet! want soo en doet men niet in Israël: ⁺ en doet sulck eene sotheyt niet!

+ Lev. 20,17. Deut. 27,22

13

Waer wil ick met mijne schande henen? ende ghy sult zijn als de sotten in Israël: maer spreeckt met den Koninck, die en sal my u niet ontseggen.

14

Maer hy en wilde nae haer niet hooren, ende overweldigdese, ende verkrachttese, ende sliep by haer.

II.15

ENde Amnon wiert uytter maten gram op haer; so dat den haet grooter was, dan te voren de liefde was. Ende Amnon sprack tot haer: Maeckt u op, ende packt u wegh.

16

Maer sy sprack tot hem: Dit quaet is grooter dan het ander, dat ghy aen my gedaen hebt; dat ghy my uyt-stoot. Doch hy en hoorde nae hare stemme niet;

17

Maer riep sijnen jongen, die sijn dienaer was, ende sprack: Drijft dese van my uyt, ende sluyt de deure achter haer toe.

18

Ende sy hadde eenen bonten rock aen: want sulcke rocken droegen des Konincx dochteren, so lange als sy maegden waren. Ende doese sijn dienaer uyt-gedreven, ende de deure achter haer toe-gesloten hadde;

19

So wierp Thamar assche op haer hooft, ⁺ ende scheurde den bonten rock, dien sy aen-hadde, ende leyde hare hant op het hooft, ende ginck henen ende kreet.

+ Jer. 2,37.

20

Ende haer broeder Absalom sprack tot haer: Is uw' broeder Amnon by u geweest? nu mijne suster, swijgt stille, 't is uw' broeder, ende en neemt de sake niet soo ter herten. Alsoo bleef Thamar ^a rouwigh in Absaloms hares broeders huys.

a Rouwigh) dat is, Sy hielt haer in huys, ende en ginck niet meer als eene maegt met een krans onder de lieden.

21

Ende doe de Koninck David sulcx alles hoorde, wiert hy seer toornigh.

22

Doch Absalom en sprack niet met Amnon, noch quaet noch goet. Maer Absalom wiert op Amnon gram, daerom dat hy sijne suster Thamar verkracht hadde.

III.23

MAer over twee jaren hadde Absalom schaep-scheerders te Baal-hazor, die onder Ephraim leyt: ende Absalom noodde alle kinderen des Konincx;

24

Ende quam tot den Koninck, ende sprack: Siet, uwe knecht heeft schaep-scheerders; den Koninck believe doch, mitsgaders sijne knechten, met sijnen knecht te gaen.

25

Maer de Koninck sprack tot Absalom: Niet, mijn soon, en laet ons niet al te samen gaen; op dat wy u niet en beswaren. Ende doe hy by hem aen-hielt, so en wilde hy doch niet gaen, maer segende hem.

26

Absalom sprack: Sal dan mijn broeder Amnon niet met ons gaen? De Koninck sprack tot hem: Waerom sal hy met u gaen?

27

Doe hielt Absalom by hem aen, dat hy liet Amnon ende alle de kinderen des Konincx met hem gaen.

[fol. 137v]

28

Maer Absalom geboodt sijnen jongens, seggende: Lett'er op, als Amnon vrolijck wort van den wijn, ende ick tot u-lieden spreke: Slaet Amnon, ende doodet hem, dat ghy u niet en vreest; want ick hebbe 't u geheeten: zijt kloeck-moedigh, ende dapper daer aen.

29

Alsoo deden de jongens Absaloms den Amnon, als hen Absalom geboden hadde: doe stonden alle kinderen des Konincx op, ende een yegelijck sat op sijnen muyl, ende vloden.

30

Ende doe sy noch op den wegh waren, quam het gerucht voor David, dat Absalom hadde alle kinderen des Konincx verslagen, so datter niet een van hen over-gebleven en ware.

31

Doe stont de Koninck op, ⁺ ende scheurde sijne kleederen, ende leyde sich op de aerde: ende alle sijne knechten, die ront-om hem stonden, scheurden hare kleederen.

+ 2 Sam. 1,11.

32

Doe antwoordde Ionadab de soon van Simea, Davids broeder, ende sprack: Mijn Heere en dencke niet, dat alle jongelingen de kinderen des Konincx doot zijn; maer Amnon is alleen doot: want Absalom heeft 'et by hem behouden van dien dage af, doe hy sijne suster Thamar verkrachtede.

33

So en neme nu mijn Heere de Koninck sulcx niet ter herten, dat alle kinderen des Konincx doot zijn; maer Amnon is alleen doot.

34

Absalom nu vluchtede: ende de jonge op de wacht hief sijne oogen op, ende sagh; ende siet, een groot volck quam op den wegh nae malkanderen, aen de zijde des berghs.

35

Doe sprack Ionadab tot den Koninck: Siet, die kinderen des Konincx komen; gelijck uw' knecht geseyt heeft, soo is 't toe-gegaen.

36

Ende doe hy hadde uyt-gesproken; siet, doe quamen de kinderen des Konincx, ende hieven hare stemmen op, ende weenden: de Koninck ende alle sijne knechten weenden oock heel seer;

37

(Maer Absalom vluchtede, ende trock tot Thalmai den soon Ammihurs, den Koninck van Gesur.) ende hy droegh rouwe over sijnen soon alle dagen.

38

Doe nu Absalom vluchtede, ende nae Gesur trock, so was hy aldaer drie jaren.

39

Ende de Koninck David hielt op uyt te trecken tegen Absalom; want hy hadde sich getroost over Amnon, dat hy doot was.