Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft twee deelen: I. David sendt Gesanten tot Hanon om hem te troosten, maer deselve worden van hem schandelijck gehandelt. II. David wreeckt sulcx: slaet de Ammoniten ende Syriers door Ioab ende Abisai, oock eyndelijck selfs.

I.1

ENde het geviel daer nae, ⁺ dat de Koninck der kinderen Ammons sterf; ende sijn soon Hanon wiert Koninck in sijne stede.

+ 1 Paral. 20.1, etc.

2

Doe sprack David: Ick wil barmhertigheyt doen aen Hanon den soon Nahas, gelijck sijn vader aen my barmhertigheyt gedaen heeft. Ende sondt henen, ende liet hem troosten door sijne knechten over sijnen vader. Doe nu de knechten Davids in't lant der kinderen Ammons quamen;

3

So spraken de Geweldige der kinderen Ammons tot haren Heere Hanon: Meynt ghy, dat David uwen vader eere voor uwe oogen, dat hy troosters tot u gesonden heeft? meynt ghy niet, dat hy daerom sijne knechten tot u heeft gesonden, dat hy de stadt door-soecke, ende bespiede, ende om-keere?

4

Doe nam Hanon de knechten Davids, ende schoer hen den baert half af, ende sneedt hen de kleederen half af, tot den gordel toe, ende lietse gaen.

II.5

DOe dat David wiert aen-geseyt, so sondt hy hen te gemoete; want die mannen waren seer geschendt: Ende de Koninck liet hen seggen: Blijvet te Iericho, tot dat uwe baert weder wast; so komet dan weder.

6

Maer doe de kinderen Ammons sagen, dat sy voor David stinckende waren geworden; so sonden sy henen, ende huerden de Syriers des huys Rehobs, ende de Syriers te Zoba, ⁺ twintigh duysent mannen voet-volcx, ende van den Koninck Maacha duysent mannen, ende van Istob twaelf duysent mannen.

+ 1 Paral. 20,6. Jud. 11,5.

7

Doe dat David hoorde, so sondt hy Ioab met het gantsche heyr der krijghs-lieden.

8

Ende de kinderen Ammons trocken uyt, ende rusteden hen uyt ten strijde voor de deure der poorte; maer de Syriers van Zoba, van Rehob, van Istob, ende van Maacha waren alleen in't velt.

9

Als nu Ioab sagh, dat de strijt op hem gestelt was, van voren ende van achteren; so verkoos hy uyt alle jonge manschap in Israël, ende rustede hem uyt tegen de Syriers.

10

Ende het overige volck dede hy onder de hant sijnes broeders Abisai, dat hy sich uyt-rustede tegen de kinderen Ammons,

11

Ende sprack: Is't dat my de Syriers te machtigh zijn, so komt my te hulpe; maer is't dat de kinderen Ammons u te machtigh zijn, so wil ick u te hulpe komen.

12

Hebt eenen goeden moet, ende laet ons sterck zijn voor onse volck, ende voor de steden onses Godts: maer de HEERE doe, wat Hem behaegt.

13

Ende Ioab maeckte hem daer-toe met den volcke dat by hem was, om te strijden tegen de Syriers; ende sy vloden voor hem.

14

Ende doe de kinderen Ammons sagen, dat de Syriers vloden, so vloden sy oock voor Abisai, ende trocken in de stadt. Alsoo keerde Ioab om van de kinderen Ammons, ende quam te Ierusalem.

15

Ende doe de Syriers sagen, dat sy geslagen waren voor Israël, so quamen sy te hoop.

16

Ende Hadad-Eser sondt henen, ende bracht daer uyt de Syriers op gene zijde des Waters, ende leyde daer-in hare macht: ende Sobach de Velt-hooft-man Hadad-Esers trock voor hen henen.

17

Doe dat David wiert aen-geseyt, vergaderde hy te hoop het gantsche Israël, ende trock over de Iordane, ende quam te Helam: ende de Syriers rusteden hen uyt tegen David, om met hem te strijden.

18

Maer de Syriers vloden voor Israël: ⁺ ende David doodde van de Syriers seven hondert wagens, ende veertigh duysent ruyters; daer-toe Sobach den Velt-hooft-man sloegh hy, dat hy aldaer sterf.

+ 1 Paral. 20,18.

19

Maer doe de Koningen, die onder Hadad-Eser waren, sagen, dat sy geslagen waren voor Israël; so maeckten sy vrede met Israël, ende wierden hen onderdaen: ende de Syriers vreesden hen, den kinderen Ammons meer te helpen.

[fol. 136r]