Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De gelegentheyt van Sauls huys, ende hoe Isboseth van sijne twee Hooft-lieden is vermoort geworden. II. David straft deselve moordenaers.

[fol. 133v]

I.1

DOe nu de soon Sauls hoorde, dat Abner te Hebron doodt was, wierden sijne handen slap; ende gantsch Israël verschrickte.

2

Maer daer waren twee mannen, Hoof-lieden over de krijgs-knechten onder den soon Sauls: d'een hiet Baëna, d'ander Rechob, sonen Rimons des Berothiters, uyt de kinderen Ben-jamins; ⁺ want Beroth wiert oock onder Ben-jamin gerekent.

+ Jos. 18,25.

3

Ende de Berothiten waren gevlucht nae Gethaim, ende woonden aldaer als vreemdelingen, tot op den dagh van heden.

4

Oock hadde Ionathan de soon Sauls eenen soon, ⁺ die was lam aen de voeten; ende was vijf jaer out, doe het geruchte van Saul ende Ionathan uyt Iesreël quam, ende sijne Voester hem op-nam, ende vluchtede: ende mits sy haestede ende vluchtede, so viel hy, ende wiert kreupel; ende hy hiet Mephiboseth.

+ 2 Sam. 9.3, etc.

5

So gingen nu henen de sonen Rimons des Berothiters, Rechob ende Baëna, ende quamen ten huyse Isboseths, doe de dagh op't heetste was; ende hy lagh op sijn leger in den middage.

6

Ende sy quamen in 't huys, om terwe te halen; ende staken hem in den buyck, ende liepen wegh.

7

Want doe sy in 't huys quamen, lagh hy op sijn bedde in sijne slaep-kamer; ende sy staken hem doot, ende hieuwen hem den kop af; ende namen sijnen kop, ende gingen henen des weegs op den vlacken velde dien gantschen nacht:

8

Ende brachten het hooft Isboseths tot David nae Hebron, ende spraken tot den Koninck: Siet, daer is het hooft Isboseths, des soons Sauls, uwes vyants, die nae uwe ziele stont: de HEERE heeft heden mijnen Heere den Koninck gewroken aen Saul ende aen sijn zaet.

II.9

DOe antwoordde hen David: Soo waerachtigh als de HEERE leeft, die mijne ziele uyt alle droeffenisse verlost heeft!

10

Ick greep dien, ⁺ die my verkondigde, seggende: Saul is doot! ende meynde, hy ware een goet bode; ende doodde hem te Ziklag, dien ick soude boden-loon geven:

+ 2 Sam. 1,15.

11

Ende dese godt-loose lieden hebben eenen rechtveerdigen man in sijn huys op sijn leger gedoodt! ja, en soude ick sijn bloet van uwe handen niet eysschen, ende u van de aerde wegh-doen?

12

Ende David geboodt sijne jongelingen; die dooddense, ende hieuwen hen handen ende voeten af, ende hingense op by den vyver te Hebron: ⁺ maer het hooft Isboseths namen sy, ende begroeven't in Abners graf te Hebron.

+ 2 Sam. 3,32.