Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Sauls huys neemt af, ende Davids neemt toe, waer by gevoegt wort het geslacht-register van Davids kinderen tot Hebron geboren zijnde. II. Oneenigheyt geresen tusschen Isboseth ende Abner, van wegen seker verwijt. III. Abner valt van Sauls huys af, ende wort van David met seker bespreck aen-genomen. IV. De Outsten van Israël spreken met Abner, van wegen Davids huys. V. Ioab vermoordt Abner verraderlijck, waer over David sijn mis-noegen met woorden ende wercken openbaert.

I.1

ENde daer was een lange strijt tusschen den huyse Sauls, ende den huyse Davids: maer David ginck ende nam toe; ende het huys Sauls ginck ende nam af.

2

Ende David wierden kinderen geboren te Hebron: sijn eerst-geboren soon, ⁺ Amnon, van Ahinoam de Iesreëlitische:

+ 1 Paral. 3,1.

3

De tweede, Chileab, van Abigail Nabals wijf, des Carmeliters: de derde, Absalom, de soon van Maacha, de dochter Thalmai des Konincx van Gesur:

4

De vierde, Adonia, de soon van Hagith: de vijfde, Saphat-ja, de soon van Abital:

5

De seste, Iethream, van Egla den wijve Davids. Dese zijn David geboren te Hebron.

II.6

ALs nu de strijt was tusschen den huyse Sauls, ende den huyse Davids; so sterckte Abner het huys Sauls.

7

Ende Saul hadde een by-wijf, ⁺ die hiet Rizpa, eene dochter van Aja. Ende Isboseth sprack tot Abner: Waerom slaept ghy by mijnes vaders by-wijf?

+ 2 Sam. 21.8, 10, 11, etc.

8

Doe wiert Abner seer toornigh over dese woorden Isboseths, ende sprack: Ben ick dan een honts-kop, ick die tegen Iuda, aen den huyse Sauls uws vaders, ende aen sijne broederen ende vrienden barmhertigheyt doe? ende en hebbe u in de handen Davids niet gegeven; ende ghy rekent my heden eene misdaet toe van wegen een wijf?

9

Godt doe Abner dit ende dat, so ick niet en doe, gelijck de HEERE David gesworen heeft:

10

Dat het Koninck-rijck van den huyse Sauls genomen worde, ende de stoel Davids op-gericht worde over Israël ende Iuda, van Dan tot Ber-seba toe!

11

Doe en konde hy hem voorder geen woort meer antwoorden, so vreesde hy sich voor hem.

III.12

ENde Abner sondt boden tot David voor sich, ende liet hem

[fol. 133r]

seggen: Wiens is het lant? ende sprack: Maeckt uw' verbondt met my, siet, mijne hant sal met u zijn, dat ick tot u keere het gantsche Israël.

13

Hy sprack: Wel, ick wil een verbondt met u maken; maer een dinck bidde ick van u, Dat ghy mijn aengesicht niet en siet, ghy brengt dan te voren tot my Michal Sauls dochter, als ghy komt om mijn aengesicht te sien.

14

Oock sondt David boden tot Isboseth den soon Sauls, ende liet hem seggen: ⁺ Geeft my mijn wijf Michal, die ick my onder-trouwt hebbe met hondert voor-huyden der Philisteën.

+ 1 Sam. 18.25, 27.

15

Isboseth sondt henen, ⁺ ende lietse nemen van den man Paltiël, den sone Lais.

+ 1 Sam. 25,44.

16

Ende haer man ginck met haer, ende weende achter haer, tot Bahurim toe. Doe sprack Abner tot hem: Keert wederom, ende gaet wegh. Ende hy keerde wederom.

IV.17

ENde Abner hadde woorden met de Outsten in Israël, seggende: Ghy hebt te voren lange nae David gestaen, dat hy Koninck soude zijn over u.

18

So doet het nu; want de HEERE heeft van David geseyt: Ick wil mijn volck Israël verlossen door de hant Davids mijnes Knechts, van der Philisteën hant, ende van aller harer vyanden hant.

19

Oock sprack Abner voor de ooren Ben-jamins; ende ginck oock henen, om te spreken voor de ooren Davids te Hebron alles, wat Israël ende den gantschen huyse Ben-jamins wel behaegde.

20

Doe nu Abner nae Hebron tot David quam, ende met hem twintigh mannen, so maeckte hen David eene maeltijt.

21

Ende Abner sprack tot David: Ick wil my op-maken, ende henen gaen, dat ick het gantsche Israël tot mijnen Heere den Koninck vergadere, ende dat sy een verbondt met u maken; op dat ghy Koninck zijt, gelijck het uwe ziele begeert. Alsoo liet David Abner van hem, dat hy henen ginge met vrede.

22

Ende siet, de knechten Davids ende Ioab quamen van de krijgs-lieden, ende brachten met hen eenen grooten roof: maer Abner en was nu niet by David te Hebron; maer hy hadde hem van sich gelaten, dat hy met vrede wegh-gegaen was.

V.23

DOe nu Ioab ende het gantsche heyr met hem was gekomen, so wiert hem aen-geseyt, Dat Abner de soon Ner tot den Koninck gekomen was; ende hy hadde hem van sich gelaten, dat hy met vrede was wegh-gegaen.

24

Doe ginck Ioab tot den Koninck in, ende sprack: Wat hebt ghy gedaen? siet, Abner is tot u gekomen: waerom hebt ghy hem van u gelaten, dat hy is wegh-gegaen.

25

En kent ghy Abner den soon Ner niet? want hy is gekomen u te over-reden, op dat hy uwen uyt-ganck ende in--ganck soude bekennen, ende vernemen alles wat ghy doet.

26

Ende doe Ioab van David uy-ginck, sondt hy Abner boden nae, dat sy hem wederom haelden van Bor-hasira: ende David en wiste daer niet af.

27

Als nu Abner weder tot Hebron quam, so leydde hem Ioab midden onder de poorte, om heymelijck met hem te spreken: ende stack hem aldaer in den buyck, dat hy sterf, ⁺ om sijnes broeders Asahels bloets wille.

+ 2 Sam. 2,23.

28

Doe dat David daer nae vernam, sprack hy: Ick ben onschuldigh, ende mijn Koninck-rijck voor den HEERE eeuwighlijck, aen het bloet Abners des soons Ner.

29

Maer het valle op den kop Ioabs, ende op het gantsche huys sijnes vaders: ende daer en moete niet op-houden in den huyse Ioabs, die eenen etter-vloet ende melaetsheyt hebbe, ende by den stock gae, ende door 't sweert valle, ende broots gebreck hebbe.

30

Alsoo doodde Ioab ende sijn broeder Abisai den Abner, daerom, dat hy haren broeder Asahel gedoodt hadde in den strijt te Gibeon.

31

Maer David sprack tot Ioab, ende tot al het volck dat met hem was: Scheuret uwe klederen, ende gordet sacken om u, ende draget rouwe om Abner. Ende de Koninck ginck achter de bare.

32

Ende doe sy Abner begroeven te Hebron, so hief de Koninck sijne stemme op, ende weende by Abners graf; ende alle het volck weende oock.

33

Ende de Koninck beklaegde Abner, ende sprack: Abner en is niet gestorven, als een dwaes sterft.

34

Uwe handen en zijn niet gebonden, uwe voeten en zijn in geene boeyen gesloten; ghy zijt gevallen, gelijck men voor bose boeven valt! doe beweende hem alle het volck noch meer.

35

Doe nu alle het volck in quam, om met David te eten, doe't noch hoogh dagh was, swoer David, seggende: Godt doe my dit ende dat, so ick broot oft yet proeve, eer de Sonne onder-gaet!

36

Ende alle het volck bekende 't, ende behaegde hen oock wel alle het goet, dat de Koninck dede voor de oogen des gantschen volcx.

37

Ende alle dat volck ende gantsch Israël merckten op dien dagh, dat het van den Koninck niet en was, dat Abner de soon Ner gedoodt was.

38

Ende de Koninck sprack tot sijne knechten: En wetet ghy niet, dat op desen dagh een Vorst ende Groote gevallen is in Israël?

39

Maer ick ben noch teder, ende een gesalfde Koninck; maer de mannen, de kinderen Zeru-ja, zijn my verdrietelijck: ⁺ de HEERE vergelde den quaet-doender nae sijne boosheyt!

+ Psal. 62,13. ende 125,5.