Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. David wort tot eenen Koninck gesalft over Iuda. II. De burgers van Iabes worden van David gepresen ende getroost, om dat sy Saul begraven hadden. III. Abner maeckt Isboseth Sauls soon tot eenen Koninck over Israël. IV. Bloedigh gevecht tusschen Abners ende Ioabs 24 jonge helden, waer-op Abner vluchtende om stil-stant aen-hielt, ende dien verkreegh.

I.1

NAe dese geschiedenisse vraegde David den HEERE, seggende: Sal ick op-trecken in eene der steden Iuda? ende de HEERE sprack tot hem: Treckt op. David sprack: Waer henen? Hy sprack: Nae Hebron.

2

Alsoo trock David derwaerts met sijne twee wijven; ⁺ Ahinoam de Iesreëlitische, ende met Abigail, Nabals des Carmeliters wijf.

+ 1 Sam. 25.40, 43

3

Daer toe de mannen die by hem waren, leydde David op, eenen yegelijcken met sijnen huyse: ende woonden in de steden van Hebron.

4

Ende de mannen Iuda quamen, ende salfden aldaer David tot eenen Koninck over 't huys Iuda.

II.5

ENde doe 't David wiert aen-geseyt, Dat die van Iabes in Gilead Saul begraven hadden; so sondt hy boden tot hen, ende liet hen seggen: Gesegent zijt ghy den HEERE, dat ghy-lieden sulcke barmhertigheyt aen uwen Heere Saul gedaen, ⁺ ende hem begraven hebt:

+ 1 Sam. 31,13.

6

So doe nu de HEERE aen u barmhertigheyt ende trouwe! ende ick wil u oock goet doen, om dat ghy sulcx gedaen hebt.

7

So laet nu uwe handen sterck zijn, ende zijt dapper: want uw' Heere Saul is doodt; so heeft my het huys Iuda tot eenen Koninck gesalft over hen.

III.8

MAer Abner de soon Ner, die Sauls Velt-hooft-man was, nam Isboseth Sauls soon, ende voerde hem nae Mahanaim:

9

Ende maeckte hem tot eenen Koninck over Gilead, Assuri, Iesreël, Ephraim, Ben-jamin, ende over gantsch Israël.

10

Ende Isboseth Sauls soon was veertigh jaer out, doe hy Koninck wiert over Israël, ende regeerde twee jaer: maer het huys Iuda hielt 'et met David.

11

De tijt nu, die David Koninck was te Hebron over het huys Iuda, ⁺ was seven jaer ende ses maenden.

+ 2 Sam. 5,5. 1 Reg. 2,11.

IV.12

ENde Abner de soon Ner trock uyt, met de knechten Isboseths, des soons Sauls, uyt het heyr nae Gibeon.

13

Ende Ioab de soon Zeruja trock uyt met de knechten Davids, ende ontmoeteden malkanderen by den vyver te Gibeon; ende leyden hen, dese op dese zijde des vyvers, ende gene op gene zijde.

14

Ende Abner sprack tot Ioab:

[fol. 132v]

Laet hen de jongens op-maken, ende voor ons spelen.

15

Ioab sprack: Wel aen, het geschiede alsoo: doe maeckten sy sich op, ende gingen henen in 't getal, twaelf uyt Ben-jamin, op Isboseths Sauls soons zijde; ende twaelf van de knechten Davids.

16

Ende d' een greep den anderen by den kop, ende stiet hem sijn sweert in sijne zijde, ende vielen te samen: waer af die plaetse genoemt wort, ^a Helkath Hazurim, die te Gibeon is.

a Helkath Hazurim) dat heet de acker der Vasten ofte Helden.

17

Ende daer verhief hem een seer harde strijt op dien dagh: maer Abner ende de mannen Israëls wierden geslagen voor de knechten Davids.

18

Nu waren aldaer drie sonen Zeruja; Ioab, Abisai, ende Asahel: maer Asahel was licht op sijne voeten, als een rhee op 't velt:

19

Ende jaegde Abner nae, ende en weeck niet noch ter rechter noch ter slincker hant van Abner;

20

Doe keerde hem Abner om, ende sprack: Zijt ghy Asahel? hy sprack: Ia.

21

Abner sprack tot hem: Wijckt ter rechter ofte ter slincker hant, ende neemt eenen van die jongens voor u, ende neemt hem sijn harnasch. Maer Asahel en wilde van hem niet af-laten.

22

Doe sprack Abner voorder tot Asahel: Wijcket van my; waerom wilt ghy, dat ick u ter aerden slae? ende hoe dorste ick mijn aen-gesichte op-heffen voor uwen broeder Ioab?

23

Maer hy weygerde te wijcken: doe stack hem Abner achter hem met eene spiesse in sijnen buyck, so dat de spiesse achter uyt ginck; ende hy viel aldaer, ende sterf voor hem. Ende wie op die plaetse quam, daer Asahel doot lagh, die stont stille.

24

Maer Ioab ende Abisai jaegden Abner nae, tot dat de Sonne onder-ginck; ende doe sy quamen op den heuvel Amma, die voor Giah leyt, op den wegh nae de woestijne Gibeons;

25

So vergaderden hen de kinderen Ben-jamins achter Abner, ende wierden een hoopken, ende traden op eenes heuvels spitse.

26

Ende Abner riep tot Ioab, ende sprack: Sal dan het sweert sonder eynde verslinden? en weet ghy niet, dat hier-nae-maels mochte meer jammers worden? hoe lange en wilt ghy den volcke niet seggen, dat het af-late van sijne broederen?

27

Ioab sprack: Soo waerachtigh als Godt leeft, hadt ghy heden morgen soo geseyt, het volck hadde een yegelijck van sijnen broeder af-gelaten.

28

Ende Ioab blies de basuyne, ende alle het volck stont stille, ende en jaegden Israël niet meer nae, ende en streden oock niet meer.

29

Maer Abner ende sijne mannen gingen dien selven gantschen nacht over het vlacke velt; ende gingen over de Iordane, ende wandelden door het gantsche Bithron, ende quamen in't leger.

30

Maer Ioab keerde hem van Abner, ende vergaderde het gantsche volck: ende daer wierden gemist van de knechten Davids negentien mannen, ende Asahel.

31

Maer de knechten Davids hadden geslagen onder Ben-jamin ende de mannen Abners; so datter drie-hondert ende tsestigh mannen waren doot gebleven.

32

Ende sy namen Asahel op, ende begroeven hem in sijnes vaders graf te Beth-lehem. Ende Ioab met sijne mannen gingen den gantschen nacht, dat hen het licht aen-brack te Hebron.