Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHet tweede Boeck SAMUËLSKan in drie Hooft-stucken gedeelt worden:
| |
Heeft drie deelen: I. Sauls ende Ionathans doot wort David geboodschapt. II. Davids rouwe daer-over, ende wrake tegen den bode. III. Davids klaeg-liedt over Saul ende Ionathan. | |
I.1NAe den doot Sauls, Ga naar margenoot+ doe David van der Amalekiten slagh weder gekomen, ende twee dagen te Ziklag gebleven was: | |
2Siet, doe quam op den derden dagh een man uyt het heyr van Saul, met gescheurde kleederen, ende aerde op sijn hooft: ende doe hy tot David quam, viel hy ter aerden, ende aen-badt. | |
3Maer David sprack tot hem: Van waer komt ghy? hy sprack tot hem: Uyt het heyr Israëls ben ick ontkomen. | |
4David sprack tot hem: Segt my, hoe gaet het al? hy sprack: Het volck is gevlucht uyt den strijt, ende daer is veel volcx gevallen; daer toe is oock Saul doodt, ende sijn soon Ionathan. | |
5David sprack tot den jongelinck, die hem sulcx seyde: Hoe weet ghy, dat Saul ende sijn soon Ionathan doodt zijn? | |
6De jongelinck die hem sulcx seyde, sprack: Ick quam by geval op't geberghte Gilboa; ende siet, Saul leende op sijne spiesse, ende de wagens ende ruyteren jaegden hem achter nae. | |
7Ende hy keerde hem om, ende sagh my, ende riep my; ende ick sprack: Hier ben ick. | |
8Ende hy sprack tot my: Wie zijt ghy? ick sprack tot hem: Ick ben een Amalekiter. | |
9Ende hy sprack tot my: Treedt tot my, ende doodt my; want ick ben benauwt ront-om, ende mijn leven is noch gantsch in my. | |
10Doe tradt ick tot hem, ende doodde hem; want ick wiste wel, dat hy niet | |
[Folio 132r]
| |
leven en konde nae sijnen val: ende nam de kroone van sijn hooft, ende het arm-gesmeyde van sijnen arm, ende hebbe het hier gebracht tot u mijnen Heere. | |
II.11DOe vattede David sijne kleederen, Ga naar margenoot+ ende scheurdese; ende alle mannen die by hem waren: | |
12Ende droegen rouwe, ende weenden, ende vasteden tot op den avont, over Saul ende Ionathan sijnen soon, ende over het volck des HEEREN, ende over het huys Israëls, dat sy door 't sweert gevallen waren. | |
13Ende David sprack tot den jongelinck, die 't hem aen-seyde: Van waer zijt ghy? hy sprack: Ick ben eenes vreemdelincx, eenes Amalekiters soon. | |
14David sprack tot hem: Hoe! dat ghy u niet gevreest en hebt uwe hant te leggen aen den Gesalfden des HEEREN, om hem te verderven? | |
15Ende David sprack tot eenen van sijne jongelingen: Treedt toe, ende slaet hem. Ende hy sloegh hem, dat hy sterf. | |
16Doe sprack David tot hem: Uw' bloet zy op uwen kop; want uw' mont heeft tegen u selven gesproken, seggende: Ick hebbe den Gesalfden des HEEREN gedoodt. | |
III.17ENde David klaegde dese klage over Saul ende Ionathan sijnen soon; | |
18Ende beval, Men soude de kinderen van Iuda den Ga naar margenoota Boge leeren: Siet, het staet geschreven in het Ga naar margenoot* Boeck der Op-rechten. | |
19De Edelste in Israël zijn op uwe hooghten verslagen! hoe zijn de Helden gevallen! | |
20En segget het niet aen te Gath, en verkondiget het niet op de straten t'Asklon: Ga naar margenoot+ op dat haer niet en verheugen de dochteren der Philisteën, op dat niet op en springen van vreugde de dochteren der onbesnedenen. | |
21Ghy bergen te Gilboa, daer en moete noch dauwen noch regenen op u, noch ackers zijn, daer hef-offeren van komen: want aldaer is den Helden haer schilt af-geslagen; de schilt Sauls, als of hy niet gesalft en ware met olye. | |
22De boge Ionathans en heeft noyt gemist; Ga naar margenoot+ ende het sweert Sauls en is noyt ledigh weder gekomen van het bloet der verslagenen, ende van het vette der Helden. | |
23Saul ende Ionathan minnelijck ende lieflijck in haer leven, en zijn oock in den doot niet gescheyden; lichter dan de arenden, ende stercker dan de leeuwen. | |
24Ghy dochteren Israëls, weenet over Saul, die u kleeddde met roset-verwe suyverlijck; ende vercierde u met goudene kleynodien aen uwe kleederen. | |
25Hoe zijn de Helden soo gevallen in den strijt! Ionathan is op uwe hooghten verslagen. | |
26Het is my leet om uwent wille, mijn broeder Ionathan! ick hebbe groote vreugde ende blijdschap aen u gehadt: uwe liefde is my sonderlinger geweest, dan vrouwen-liefde is. | |
37[27]Hoe zijn de Helden gevallen, ende de strijdbare om-gekomen. |
|