Lutherse Bijbel (1648)

Het xxviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Vyt-rustinge der Philisteën tegen Israël, ende watter David toe geseyt hebbe. II. Sauls ende der kinderen toe-rustinge tegen de Philisteën sonder Godts antwoort. III. Saul vertwijffelt zijnde soeckt raet by eene tooveresse.

I.1

ENde het geschiedde ter selver tijt, dat de Philisteën haer heyr vergaderden, om in eenen strijt te trecken tegen Israël. Ende Achis sprack tot David: Ghy sult weten, dat ghy ende uwe mannen met my sult uyt-trecken in ’t heyr.

2

David sprack tot Achis: Wel aen, ghy sult ervaren wat uwe knecht doen sal. Achis sprack tot David: Daerom wil ick u tot eenen bewaerder mijnes hoofts setten mijn leef-dage.

III.3

SAmuel nu ^a was gestorven, ⁺ ende gantsch Israël hadde rouwe over hem gedragen, ende hem begraven in sijne stadt Rama. So hadde Saul uyt den lande verdreven de waer-seggers ende teecken-bedieders.

a Dat verhaelt de Schrift daerom, op dat sy yeder man waerschouwe, dat hy de nae-volgende spookery van Samuel recht verstae; ende wete, dat Samuel doot zy, ende dat sulcx de boose geest met de tooveresse ende Saul spreeckt ende doet in Samels persoone ende name.

+ 1 Sam. 25,1.

4

Doe nu de Philisteën hen vergaderden, ende quamen ende legerden hen te Sunem; so vergaderde Saul oock het gantsche Israël, ende legerden hen te Gilboa.

III.5

MAer doe Saul der Philisteën heyr sagh, vreesde hy, ende sijn herte vertsaegde seer.

6

Ende hy vraegde raet den HEERE; ⁺ maer de HEERRE en antwoordde hem niet, noch door droomen, noch door ’t ^b Licht, noch door Propheten.

+ Num. 12.6, 6.

b Het Licht is dat op den borst-lap des Priesters was, Exod. 28,30.

7

Doe sprack Saul tot sijne knechten: Soecket my een wijf, die eenen waer-seggenden geest heeft, dat ick tot haer gae, endese vrage. Sijne knechten spraken tot hem: Siet, te Endor is een wijf, die heeft eenen waer-seggenden geest.

8

Ende Saul veranderde sijne kleederen, ende trock andere aen, ende ginck henen, ende twee andere met hem, ende quamen by der nacht tot het wijf; ende hy sprack: Lieve, propheteert my door den waer-seggenden geest, ende brengt my op, dien ick u segge.

9

Het wijf sprack tot hem: Siet, ghy weet wel wat Saul gedaen heeft, hoe hy de waer-seggers ende teecken-bedieders uyt-geroeyt heeft van den lande: waerom wilt ghy dan mijne ziele in ’t net voeren, dat ick gedoodt worde?

10

Maer Saul swoer haer by den HEERE, seggende: Soo waerachtigh als de HEERE leeft, dit en sal u ter misdaet niet geraken.

11

Doe sprack het wijf: Wien sal ick u dan op-brengen? hy sprack: Brengt my Samuel op.

12

Doe nu het wijf Samuel sagh, riep sy luyde, ende sprack tot Saul: waerom hebt ghy my bedrogen? ghy zijt Saul.

13

Ende de Koninck sprack tot haer: En vreest niet! wat siet ghy? het wijf sprack tot Saul: Ick sie ^c Goden op-klimmen uyt de aerde.

c Goden) dat is, Richters, Exod. 22,8.

14

Hy sprack: Hoe is sijne gedaente? Sy sprack: Daer komt een out man op, ende is bekleedt met eenen sijden rock. ⁺ Doe vernam, Saul dat ’et Samuel was; ende neygde sich met sijn aen-gesichte ter aerden, ende aen-badt.

+ Ende de sijden rock is de Priesterlijcke rock. Exod. 28,6.

15

Maer Samuel sprack tot Saul: Waerom hebt ghy my onrustigh gemaeckt, dat ghy my laet op-brengen? Saul sprack: Ick ben seer beangst; de Philisteën strijden tegen my, ende Godt is van my geweken, ende en antwoordt

[fol. 130v]

my niet, noch door Propheten, noch door droomen. Daerom hebb’ ick u laten roepen, dat ghy my wijsen soudt, wat ick doen sal.

16

Samuel sprack: Wat wilt ghy my vragen; ⁺ dewijle de HEERE van u geweken, ende uwe vyant geworden is?

+ 1 Sam. 16,14.

17

De HEERE sal u doen, soo Hy door my gesproken heeft; ⁺ ende sal het Rijck van uwe hant scheuren, ende David uwen Naesten geven:

+ 1 Sam. 15,28.

18

Daerom, dat ghy nae de stemme des HEEREN niet gehoort, ende de grimmigheyt sijns toorns niet uyt-gericht en hebt tegen Amalek: daerom heeft u de HEERE sulcx nu gedaen.

19

Daer-toe sal de HEERE Israël met u oock geven in der Philisteën handen; ⁺ morgen sult ghy ende uwe sonen met my zijn: oock sal de HEERE het heyr Israëls in der Philisteën handen geven.

+ Sir. 46,23.

20

Doe viel Saul ter aerden, soo lanck als hy was, ende verschrickte seer voor de woorden Samuels, so dat ’er geene kracht meer in hem en was: want hy en hadde niet gegeten den gantschen dagh, ende den gantschen nacht.

21

Ende het wijf ginck in tot Saul, ende sagh, dat hy seer verschrickt was, ende sprack tot hem: Siet, uwe dienst-maegt heeft nae uwe stemme gehoort, ende ick hebbe mijne ziele in mijne hant geset, dat ick nae uwe woorden hoorde, die ghy tot my seyt.

22

So hoort oock ghy nu nae de stemme uwer dienst-maegt; ick wil u een bete broots voor-setten: dat ghy eet; op dat ghy tot krachten komt, ende uw’s weegs gaet.

23

Maer hy weygerde ’t, ende sprack: Ick en wil niet eten. Doe noodigden hem sijne knechten, ende het wijf, dat hy nae haer-lieder stemme hoorde: ende hy stont op van de aerde, ende settede hem op ’t bedde.

24

Maer het wijf hadde t’huys een gemest kalf; doe haestede sy haer, ende slachtte het: ende nam meel, ende kneedde ’t, ende bieck het ongesuert:

25

Ende brochte ’t voor Saul, ende voor sijne knechten. Ende doe sy gegeten hadden, stonden sy op, ende gingen dien nacht.