Lutherse Bijbel (1648)

Het xxv. Capittel.

Heeft ses deelen: I. Samuëls doot ende begraffenisse. II. Beschijvinge van Nabal ende Abigail. III. David versoeckt aen Nabal wat behulps voor sijn leger. IV. David daer-over gestoort zijnde, dreygt Nabal met sijn gantsch huys-gesin te verdelgen. V. Abigail stilt Davids toorn door bewegelijcke redenen ende geschencken. VI. Nabals doot, ende Davids houwelijck met Abigail.

I.1

ENde Samuel sterf; ende het gantsche Israël vergaderde sich, ⁺ droegen rouwe over hem, ende begroeven hem in sijn huys te Rama: maer David maeckte sich op, ende trock af in de woestijne Paran.

+ 1 Sam. 28,3.

II.2

ENde daer was een man te Maon, ⁺ ende sijn bedrijf te Carmel; ende de man was van seer grooten vermogen, ende hadde drie duysent schapen, ende duysent geyten. Ende het geschiedde juyst, doe hy sijne schapen schoer te Carmel.

+ Jos. 15,55.

3

Ende hy hiet Nabal; maer sijn wijf hiet Abigail, ende was een wijf van goet verstant, ende schoon van aen-gesichte: maer de man was hart ende boosachtigh in sijn doen, ende was een van Caleb.

III.4

DOe nu David in de woestijne hoorde, dat Nabal sijne schapen schoer;

5

Sondt hy tien jongelingen uyt, ende sprack tot hen: Gaet op nae Carmel; ende als ghy tot Nabal komt, so groetet hem van mijnent wegen vriendelijck,

6

Ende spreket: Veel gelucx! vrede zy met u, ende uwen huyse, ende met allen dat ghy hebt!

7

Ick hebbe gehoort, dat ghy schaep-scheerders hebt: nu, uwe herders die ghy hebt, zijn met ons geweest; wy en hebbense niet gehoont, ende sy en hebben niets gemist aen ’t getal, soo lange als sy te Carmel geweest zijn.

8

Vraegt uwe jongelingen daer-nae, die sullen ’t u seggen; ende laet de jongelingen genade vinde voor uwe oogen, want wy zijn op eenen goeden dagh gekomen: geeft uwen knechten, ende uwen sone David, wat uwe hant vindt.

9

Ende doe de jongelingen Davids henen quamen, ende van Davids wegen alle dese woorden met Nabal gesproken hadden, hielden sy op.

10

Maer Nabal antwoordde den knechten Davids, ende sprack: Wie is die David? ende wie is de soon Iesai? der knechten worden nu vele, die hen van hare Heeren af-scheuren.

11

Soude ick mijn broot, water ende vleesch nemen, dat ick voor mijne scheerders geslacht hebbe, ende den lieden geven, die ick niet en kenne, van waer sy zijn?

12

Doe keerden sich de jongelingen Davids weder op haren wegh: ende doe sy weder tot hem quamen, seyden sy hem sulcx altemael.

IV.13

DOe sprack David tot sijne mannen: Een yegelijck gorde sijn sweert om hem. Ende een yegelijck gordde sijn sweert om hem; ende David gordde sijn sweert oock om hem: ende hem trocken nae opwaerts by vier hondert mannen; maer twee hondert blevender by de gereetschap.

14

Maer een van de jongelingen seyde ’t Abigail Nabals wijve aen, seggende: Siet, David heeft boden gesonden uyt de woestijne, om onse Heere te segenen; maer hy snauwdese aen.

15

Ende sy zijn ons doch seer nutte lieden geweest, ende en hebben ons niet gehoont; ende wy en hebben niets gemist aen ’t getal, soo lange als wy by hen gewandelt hebben, doe wy op ’t velt waren:

16

Maer sy zijn onse mueren geweest dagh ende nacht, soo lange als wy de schapen by hen gehoedet hebben.

17

So merckt nu, ende siet wat ghy doet; want daer is gewisselijck een ongeluck voor-handen over onsen Heere, ende over sijn gantsche huys: ende hy is een heyl-loos man, dien niemant wat seggen en derf.

V.18

DOe haestede haer Abigail, ennam twee hondert brooden, ende twee vaetkens met wijn, ende vijf gekoockte schapen, ende vijf schepelen meels, ende hondert stucken rosijnen, entwee hondert stucken vijgen, ende loedtse op eselen.

19

Ende sprack tot hare jongelingen: Gaet voor my henen, siet, ick wil achter nae komen. Ende sy en seyder haren man Nabal niet af.

[fol. 129r]

20

Ende als sy op den esel reedt, ende af-trock in ’t doncker des berghs; siet, doe quamen David ende sijne mannen af haer te gemoete, so dat sy onverhoets op hen aen-quam.

21

Maer David hadde gesproken: Wel aen, ick hebbe te vergeefs bewaert al wat dese heeft in de woestijne, so dat ’er niets gemist en is van allen dat hy heeft: ende hy betaelt my goet met quaet!

22

Godt doe dit ende ende noch meer den vyanden Davids, is ’t dat ick desen tot aen den lichten morgen eenen over late, die aen de wandt pist, van allen dat hy heeft!

23

Doe nu Abigail David sagh, klam sy haestelijck van den esel, ende viel voor David op haer aen-gesichte, ende aen-badt ter aerden:

24

Ende viel tot sijne voeten, ende sprack: Ach mijn Heere! mijne zy dese misdaet, ende laet uwe dienst-maegt spreken voor uwe ooren, ende hoort de woorden uwer dienst-maegt.

25

Mijn Heere en sette sijn herte niet tegen desen Nabal, den heyl-loosen man; want hy is een sot, gelijck sijn naem heet, ende sotheyt is by hem: maer ick uwe dienst-maegt en hebbe de jongelingen mijnes Heeren niet gesien, die ghy gesonden hebt.

26

Maer nu mijn Heere, soo waerachtigh als de HEERE leeft, ende soo waerachtigh als uwe ziele leeft, de HEERE heeft u verhindert, dat ghy niet en quaemt tegen ’t bloet, ende heeft u uwe hant verlost: so moeten nu worden als Nabal uwe vyanden, ende die mijnen Heere quaet willen.

27

Hier is de segen, ⁺ dien uwe dienst-maegt mijnen Heere toe-gebracht heeft; dien geeft den jongelingen, die onder mijnen Heere wandelen.

+ Gen. 33,11.

28

Vergeeft uwe dienst-maegt de over-tredinge; want de HEERE sal mijnen Heere een bestandigh huys maken: want ghy voert des HEEREN oorlogen, ende en laet geen quaet aen u gevonden worden uw’ leef-dage.

29

Ende als sich een Mensch verheffen sal om u te vervolgen, ende nae uwe ziele staet; so sal de ziele mijnes Heeren in-gebonden zijn in het bondelken der levendigen, by den HEERE uwen Godt: maer de ziele uwer vyanden sal geslingert worden met den slinger.

30

Als dan de HEERE alle het goet mijnen Heere doen sal, dat Hy u gesproken heeft; ende gebieden, dat ghy een Hertogh zijt over Israël:

31

So en sal ’t den herte mijnes Heeren geen aen-stoot noch ergernisse zijn, dat ghy geen bloet vergoten en hebt sonder oorsake, ende u selven geholpen: so sal de HEERE mijnen Heere wel doen, ende sult aen uwe dienst-maegt gedencken.

32

Doe sprack David tot Abigail: Gelooft zy de HEERE de Godt Israëls, die u heden ten dage heeft my te gemoete gesonden.

33

Ende gesegent zy uwe reden, ende gesegent zijt ghy, dat ghy my heden geweert hebt, dat ick tegen bloet niet gekomen en ben, ende my met eygener hant verlost hebbe.

34

Voorseker, soo waerachtigh als de HEERE de Godt Israëls leeft, die my verhindert heeft, dat ick geen quaet aen u en dede; en waert ghy my niet haestelijck te gemoete gekomen, so en ware Nabal niet een over-gebleven tot op desen lichten morgen, die aen de wandt pist.

35

Alsoo nam David van hare hant, wat sy hem gebracht hadde, ende sprack tot haer: Treckt met vrede op in uw’ huys, siet, ick hebbe nae uwe stemme gehoort, ende uwen persoon aen-gesien. ⁺

+ Gen. 19,21. cap. 32,20.

VI.36

MAer doe Abigail tot Nabal quam, siet doe hadde hy een mael-tijt bereydt in sijn huys, als eens Konincx mael-tijt; ende sijn herte was vrolijck ^a by hem selven, ende hy was seer droncken: maer sy en seyde hem niets, noch kleyn noch groot, tot aen den lichten morgen.

a Neminem invitavit, nec pauperes curavit.

37

Maer doe ’t morgen wiert, ende de wijn van Nabal gekomen was, so seyde hem sijn wijf sulcx: doe bestorf sijn herte in sijnen lijve, so dat het wiert als een steen.

38

Ende nae tien dagen sloegh hem de HEERE, dat hy sterf.

39

Doe dat David hoorde, dat Nabal doot was, so sprack hy: Gelooft zy de HEERE, die mijne smaetheyt gewroken heeft aen Nabal, ende sijnen knecht onthouden heeft van het quaet, ende de HEERE heeft Nabal het quaet op sijnen kop vergolden. Ende David sondt henen, ende liet met Abigail spreken, dat hyse ten wijve name.

40

Ende doe de knechten Davids tot Abigail quamen te Carmel, so spraken sy met haer, seggende: David heeft ons tot u gesonden, dat hy u ten wijve neme.

41

Sy stont op, ende aen-badt op haer aen-gesichte ter aerden, ende sprack: Siet, hier is uwe dienst-maegt, dat sy diene den knechten mijnes Heeren, ende hare voeten wassche.

42

Ende Abigail haestede, ende maeckte haer op, ende reedt op eenen esel, ende vijf jonge maegden, die onder haer waren; ende trock den boden Davids nae, ende wiert sijn wijf.

43

Oock nam David Ahinoam van Iesreël; ende waren beyde sijne wijven.

44

Maer Saul gaf Michal sijne dochter, Davids wijf, ⁺ Palti den sone Lais van Gallim.

+ 2 Sam. 3,15.