Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Kegila wort van David ontsett. II. David is te Kegila in gevaer, ende vluchtt nae Siph. III. David ende Ionathan vernieuwen haer verbondt. IV. De Siphiten verraden David by Saul, maer hy wort wonderlijck gereddet.

I.1

ENde David wiert aen-geseyt: Siet, de Philisteën strijden tegen Kegila, ende berooven de dorsch-vloeren.

2

Doe vraegde David den HEERE, seggende: Sal ick henen gaen, ende dese Philisteën slaen? ende de HEERE sprack tot David: Gaet henen, ghy sult de Philisteën slaen, ende Kegila verlossen.

3

Maer de mannen by David spraken tot hem: Siet, wy vresen ons hier in Iuda; ende willen henen gaen nae Kegila tot der Philisteën slagh-ordens?

4

Doe vraegde David den HEERE weder: ende de HEERE antwoordde hem, ende sprack: Op! treckt af nae Kegila; want ick wil de Philisteën in uwe handen geven.

5

Alsoo trock David met sijne mannen nae Kegila, ende streedt tegen de Phlisteën, ende dreef hen haer vee wegh, ende dede eenen grooten slagh aen hen: Alsoo verloste David die van Kegila.

6

Want doe Abjathar de soon Ahimelechs vluchtte tot David nae Kegila, ⁺ droegh hy den Lijf-rock met hem af.

+ 1 Sam. 22,10.

II.7

DOe wiert het Saul aen-geseyt, Dat David te Kegila gekomen was, ende sprack: Godt heeft hem in mijne handen over-gegeven, dat hy besloten is, nu hy in eene stadt gekomen is, met poorten ende grendelen bewaert.

8

Ende Saul liet alle het volck af-roepen ten strijde, nae Kegila, dat sy David ende sijne mannen belegerden.

9

Maer doe David merckte, dat Saul quaet over hem dachte, sprack hy tot den Priester Abjathar: Langt den lijf-rock herwaerts.

10

Ende David sprack: HEERE Godt Israëls, uw’ knecht heeft gehoort, dat Saul daer nae trachte, dat hy nae Kegila kome, om de stadt te verderven om mijnent wille.

11

Sullen my oock de burgers van Kegila over-leveren in sijne handen? ende sal Saul oock af-komen, gelijck uw’ knecht gehoort heeft? dat verkondigt HEERE Godt Israëls uwen knecht.

12

Ende de HEERE sprack: Hy sal af-komen. David sprack: Maer sullen de burgers van Kegila my ende mijne mannen over-leveren in de handen Sauls? de HEERE sprack: Ia.

13

Doe maeckte hem David op met sijne mannen, dier by ses hondert waren; ende trocken uyt van Kegila, ende sy wandelden waer sy henen konden. Doe nu Saul aen-geseyt wiert, dat David van Kegila ontkomen was, so liet hy sijn uyt-trecken aen-staen.

14

Maer David bleef in de woestijne in de burcht, ende bleef op den bergh in de woestijne Siph. Maer Saul sochte hem sijn leef-dage; doch Godt en gaf hem niet in sijne handen.

[fol. 128r]

15

Ende David sagh, dat Saul uyt-getrocken was, om sijn leven te soecken; maer David was in de woestijne Siph, in de heyde.

III.16

DOe maeckte hem Ionathan op, de soon Sauls, ende ginck henen tot David in de heyde, ende sterckte sijne hant in Godt, ende sprack tot hem:

17

En vreest u niet, mijnes vaders Sauls hant en sal u niet vinden, ende ghy sult Koninck worden over Israël, so wil ick de naeste by u zijn; oock weet sulcx mijn vader wel.

18

Ende sy maeckten beyde een verbondt met malkanderen voor den HEERE: ende David bleef in de heyde; maer Ionathan trock weder nae huys.

IV.19

MAer de Siphiten trocken op tot Saul nae Gibea, ⁺ seggende: Is niet David by ons verborgen in de burcht in de heyde, op den heuvel Hachila, die ter rechter hant leyt aen de woestijne?

+ 1 Sam. 26,1. Psal. 54,2,

20

So kome nu de Koninck af, nae alle sijns herten begeerte; so willen wy hem over-leveren in des Konincx handen.

21

Doe sprack Saul: Gesegent zijt ghy-lieden den HEERE, dat ghy u mijns ontfermt hebt.

22

So gaet nu henen, ende wordet dies noch sekerder, dat ghy wetet ende siet, aen welcke plaetse sijne voeten geweest zijn; ende wie hem aldaer gesien hebbe: want my is geseyt, dat hy listigh is.

23

Besiet ende bespiedt alle plaetsen, daer hy schuylt, ende komt weder tot my, als ghy dies versekert zijt; so wil ick met u-lieden trecken: is hy in den lande, so wil ick hem nae-speuren onder alle duysenden in Iuda.

24

Doe maeckten sy hen op, ende gingen nae Siph voor Saul henen: maer David ende sijne mannen waren in de woestijne Maon, op ’t vlacke velt ter rechter hant der woestijne.

25

Doe nu Saul henen trock met sijne mannen, om te soecken, so wiert het David aen-geseyt; ende hy ginck af in de steen-rotse, ende bleef in de woestijne Maon: doe dat Saul hoorde, jaegde hy David nae in de woestijne Maon.

26

Ende Saul met sijne mannen ginck aen d’eene zijde des berghs, David met sijne mannen aen d’andere zijde des berghs: maer doe David hem haestede om Saul te ontgaen, doe om-ringde Saul met sijne mannen David ende sijne mannen, dat hyse grepe.

27

Maer daer quam een bode tot Saul, seggende: Haest u, ende komt; want de Philisteën zijn in ’t lant gevallen.

28

Doe keerde hem Saul van David nae te jagen, ende trock henen den Philisteën te gemoete: daer-af heet men de plaetse, ^a Sela Mahlekoth.

a Sela Mahlekoth) heet scheyde-rotse.

1

Ende David trock op van daer, ⁺ ende bleef in de burcht tot En-gedi.

+ Cap XXIV. Ebr.