Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Davids gunste, die hy by Ionathan ende Saul verkregen heeft. II. Saul haett David, ende belooft hem bedrieghlijck sijne dochter Merob. III. Davids kloeckheyt ende dapperheyt, als oock sijn houwelijck met Michal Sauls dochter.

I.1

ENde doe hy hadde uyt-gesproken met Saul, verbondt sich het herte Ionathans met het herte Davids; ende Ionathan kreegh hem lief, gelijck sijn eygen herte.

2

Ende Saul nam hem op dien dagh, ende en liet hem niet weder tot sijnes vaders huys komen.

3

Ende Ionathan ende David maeckten een verbondt met malkanderen; ⁺ want hy hadde hem lief, gelijck sijn eygen herte.

+ 1 Sam. 20,16. cap. 23,18.

4

Ende Ionathan trock sijnen rock uyt, dien hy aen-hadde, ende gaf hem David; daer toe sijnen mantel, sijn sweert, sijnen boge, ende sijnen gordel.

5

Ende David trock uyt, werwaerts hem Saul sondt, ende hielt hem kloeckelijck: ende Saul sette hem over de krijgs-lieden; ende hy behaegde alle den volcke wel, oock den knechten Sauls.

II.6

MAer het gebeurde, doe hy weder gekomen was van des Philisteus slagh, dat de wijven uyt alle steden Israëls waren gegaen met gesang ende reyen, den Koninck Saul te gemoete, met trommelen, met vreugde, ende met vedelen.

7

Ende de wijven songen tegen malkanderen, ⁺ ende speelden, ende spraken: Saul heeft duysent geslagen, maer David tien duysent.

+ 1 Sam. 21,11. cap. 29,5. Sir. 47,7.

8

Doe vergrimde Saul seer, ende dat woort behaegde hem qualijck, ende sprack: Sy hebben David tien duysent gegeven, ende my duysent; het Koninck-rijck sal noch sijn worden.

9

Ende Saul sagh David suer aen van dien dagh af, ende voort-aen.

10

Des anderen daeghs wiert de

[fol. 125v]

boose geest van Godt over Saul veerdigh, ⁺ ende propheteerde midden in den huyse: maer David speelde op de snaren met sijne hant, gelijck hy dagelijcx plagh. Ende Saul hadde eene spiesse in de hant;

+ 1 Reg. 18,29.

11

Ende schootse, ende dachte; ick wil David aen de wandt spitten: maer David wendde sich twee-mael van hem.

12

Ende Saul vreesde sich voor David; want de HEERE was met hem, ende was van Saul geweken.

13

Doe dede hem Saul van sich, ende sette hem tot eenen Vorst over duysent mannen: ende hy trock uyt ende in voor het volck.

14

Ende David hielt hem kloeckelijck in al sijn doen; ende de HEERE was met hem.

15

Doe nu Saul sagh, dat hy hem soo kloeckelijck hielt, so schuwde hy hem.

16

Maer gantsch Israël ende Iuda hadde David lief: want hy trock uyt ende in voor hen henen.

17

Ende Saul sprack tot David: Siet, mijne grootste dochter Merob wil ick u ten wijve geven; Zijt slechts kloeck-moedigh, ende voert des HEEREN oorloge: want Saul dachte, mijne hant en sal niet aen hem zijn, maer de hant der Philisteën.

18

Maer David antwoordde Saul: Wie ben ick? ende wat is mijn leven, ende mijns vaders geslacht in Israël, dat ick des Konincx schoon-soon sal worden?

19

Maer doe de tijt quam, dat Merob de dochter Sauls soude David gegeven worden; so wiertse Adriël den Meholathiter ten wijve gegeven. ⁺

+ 2 Sam. 21,8.

20

Maer Michal Sauls dochter hadde David lief; doe dat Saul te kennen gegeven wiert, sprack hy: Dat is recht!

21

Ick wilse hem geven, dat sy hem ten val zy, ende der Philisteën handen over hem komen. Ende sprack tot David: Ghy sult heden met de andere mijn schoon-soon worden.

III.22

ENde Saul geboodt sijne knechten: Spreket met David heymelijck, seggende: Siet de Koninck heeft lust tot u, ende alle sijne knechten hebben u lief; so zijt nu des Konincx schoon-soon.

23

Ende de knechten Sauls spraken sulcke woorden voor de ooren Davids: Maer David sprack: Dunckt u-lieden dat een geringh dinck zijn, des Konincx schoon-soon te zijn? daer ick doch een arm slecht man ben.

24

Ende de knechten Sauls seyden hem weder, seggende: Sulcke woorden heeft David gesproken.

25

Saul sprack: Soo segget tot David; De Koninck en begeert geene bruyt-gifte, maer alleen hondert voor-huyden van de Philisteën, dat men sich wreke aen des Konincx vyanden. Want Saul trachtte David te vellen door der Philisteën hant.

26

Doe seyden sijne knechten David sulcke woorden weder; ende die sake doch-te David goet zijn, dat hy des Konincx schoon-soon soude worden: ende de tijt en was noch niet uyt;

27

Doe maeckte hem David op, ende trock henen met sijne mannen, ende sloegh onder de Philisteën twee hondert mannen: ende David bracht hare voor-huyden, ⁺ ende vernoegde den Koninck van ’t getal, op dat hy des Konincx schoon-soon soude worden: doe gaf hem Saul sijne dochter Michal ten wijve.

+ 2 Sam. 3,14.

28

Ende Saul sagh, ende merckte, dat de HEERE met David was: ende Michal Sauls dochter hadde hem lief.

29

Doe vreesde hem Saul noch meer voor David, ende wiert sijn vyant sijn leef-dage.

30

Ende doe der Philisteën Vorsten uyt-trocken, so handelde David kloeckelijcker dan alle de knechten Sauls, als sy uyt-trocken; so dat sijn naem groot ge-acht wiert.