Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Handelt van Sauls eerste proef-stuck in drie deelen: I. Iabes van Nahas belegert zijnde, so versoecken de belegerde hulpe van hare broederen. II. Sauls victorie tegen de Ammoniten, ende sijne beleeftheyt. III. Saul wort van Samuel te Gilgal bevestigt in ’t Koninck-rijcke.

I.1

MAer Nahas de Ammoniter toogh opwaerts, ende belegerde Iabes in Gilead. Ende alle mannen van Iabes spraken tot Nahas: Maeckt een verbondt met ons, so willen wy u dienen.

2

Maer Nahas de Ammoniter antwoordde hen: Daer in wil ick met u een verbondt maken, dat ick u allen het rechter ooge uyt-steke, ende make u te schande onder gantsch Israël.

3

Doe spraken tot hem de Outsten van Iabes: Geeft ons seven dagen, dat wy boden senden in alle lant-palen Israëls: alsser dan niemant en is die ons redde, so willen wy tot u uyt-gaen.

4

Doe quamen de boden te Gibea tot Saul, ende spraken sulcx voor de ooren des volcx. Doe hief alle dat volck sijne stemme op, ende weende.

5

Ende siet, doe quam Saul van den velde achter de runderen, ende sprack: Wat is den volcke, dat het weent? doe vertelden sy hem de sake der mannen van Iabes.

6

Doe wiert de Geest Godts veerdigh over hem, als hy sulcke woorden hoorde; ende sijn toorn vergrimde seer:

7

Ende hy nam een paer ossen, ende hieuwse in stucken, ende sondtse in alle lant-palen Israëls door de boden, ende liet seggen: Wie niet uyt en treckt achter Saul ende Samuel, diens runderen sal men alsoo doen. ⁺ Doe viel de vreese des HEEREN op ’t volck, dat sy uyt-togen, gelijck als een eenigh man.

+ Jud. 20.1.

8

Ende hy maeckte de ordeninge te Besek: ⁺ ende der kinderen Israëls waren drie hondert mael duysent mannen, ende der kinderen Iuda dertigh duysent.

+ Jud.1,4.

9

Ende sy seyden den boden, die gekomen waren: Alsoo segt den mannen te Iabes in Gilead; Morgen sal u-lieden hulpe geschieden, als de Sonne begint heet te schijnen. Doe de boden quamen, ende verkondigden dat den mannen te Iabes, so wierden sy blijde.

10

Ende de mannen van Iabes spraken: Morgen willen wy tot u-lieden uyt-gaen, dat ghy ons doet al wat u behaegt.

II.11

ENde des anderen morgens stelde Saul het volck in drie hoopen, ende quamen in ’t leger ontrent de morgen-wake, ende sloegen de Anunoniten, tot dat de dagh heet wiert. Maer welcke overbleven, die wierden alsoo verstroyt, dat harer niet twee by malkanderen en bleven.

12

Doe sprack het volck tot Samuël: ⁺ Wie zijn sy, die daer seyden: Soude Saul over ons heerschen? Geeft die mannen herwaerts, dat wijse dooden.

+ 1 Sam. 10,27.

13

Maer Saul sprack: ⁺ Daer en sal op desen dagh niemant sterven; want de HEERE heeft heden heyl gegeven in Israël.

+ 2 Sam. 19,22.

III.14

SAmuel sprack tot den volcke: Komet, latet ons nae Gilgal gaen, ende het Koninck-rijck aldaer vernieuwen.

15

Doe ginck alle het volck nae Gilgal, ende maeckten aldaer Saul tot eenen Koninck voor den HEERE te Gilgal, ende offerden danck-offeren voor den HEERE: ende Saul met alle de mannen Israëls verblijdden sich aldaer gantsch seer.