Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Samuels sonen dragen haer qualijck in haer Richter-ampt. II. De kinderen Israëls begeeren eenen Koninck, ’t welck den Heere mishaegt. III. Samuëls waerschouwinge van wegen des Konincx harde regeeringe. IV. Het volck is ongehoorsaem, ende verkrijgen al-even-wel wat sy versoecken.

I.1

MAer doe Samuel out wiert, sette hy seijne sonen tot Richters over Israël.

2

Sijn eerst-geboren soon hiet Ioël, ende d’ander Abia; ende waren Richters tot Ber-saba.

3

Maer sijne sonen en wandelden niet in sijne wegen; ⁺ maer neygden hen tot de gierigheyt, ende namen geschencken, ende buygden het recht.

+ Exod. 18,21. Deut. 16,19.

II.4

DOe vergaderden sich alle Outsten in Israël, ende quamen te Ramath tot Samuel,

5

Ende spraken tot hem: Siet, ghy zijt out geworden, ende uwe sonen en wandelen niet in uwe wegen; ⁺ so set nu eenen Koninck over ons, die ons richte, gelijck alle Heydenen hebben.

+ Hos. 13.10, 11. Act. 13,21.

6

Dat behaegde Samuel qualijck, dat sy seyden: Geeft ons eenen Koninck, die ons richte. Ende Samuel badt voor de HEERE.

7

Maer de HEERE sprack tot Samuel: Hoort nae de stemme des volcx in alles, dat sy tot u geseyt hebben; want sy en hebben niet u, maer My verworpen, ⁺ dat Ick geen Koninck over hen en sal zijn.

+ 1 Sam. 10,19.

8

Sy doen u, gelijck sy altoos gedaen hebben, van dien dage aen, doe Ickse uyt Egypten leydde, tot op desen dagh; ende sy hebben My verlaten, ende andere Goden gedient.

9

So hoort nu nae hare stemme: doch betuygt hen, ende verkondigt hen het recht des Konincx, die over hen heerschen sal.

III.10

ENde Samuel seyde alle woorden des HEEREN den volcke, dat van hem eenen Koninck eyschte.

11

Dit sal des Konincx recht zijn, ⁺ die

+ Deut. 17,14.

[fol. 120r]

over u heerschen sal: Uwe sonen sal hy nemen tot sijnen wagen, ende ruyteren, die voor sijnen wagen henen loopen:

12

Ende tot Hooft-lieden over duysent, ende over vijftigh; ende tot acker-lieden, die hem sijnen acker bouwen, ende tot maeyers in sijnen oogst; ende dat sy sijnen harnasch, ende wat tot sijnen wagen behoort, maken.

13

Maer uwe dochteren sal hy nemen, dat sy Apothekerssen, keucken-maegden, ende backsters zijn.

14

Uwe beste ackers, ende wijn-bergen, ende oflijf-gaerden sal hy nemen, ende sijnen knechten geven.

15

Daer toe van uwen zade ende wijn-bergen sal hy de tienden nemen, ende sijnen kamerlingen ende knechten geven.

16

Ende uw knechten ende dienst-maegden, ende uwe fijnste jongelingen, ende uwe eselen sal hy nemen, ende sijn werck daer-mede uyt-richten.

17

Van uwe kudden sal hy de tienden nemen; ende ghy-lieden moet sijne knechten zijn.

18

Als ghy dan roepen sult te dier tijt over uwen Koninck, dien ghy u verkoren hebt; so en sal u de HEERE ter selver tijt niet verhooren.

IV.19

MAer het volck weygerde te hooren nae de stemme Samuëls, ende spraken: Geensins! maer daer sal een Koninck over ons zijn;

20

Op dat wy oock zijn als alle andere Heydenen, dat ons onse Koninck richte, ende voor ons uyt-trecke, als wy onse oorlogen voeren.

21

Doe hoorde Samuel nae alle het gene dat het volck seyde, ende seyde ’t voor de ooren des HEEREN.

22

Maer de HEERE sprack tot Samuël: Hoort nae hare stemme, ende maeckt hen eenen Koninck. Ende Samuël sprack tot de mannen Israëls: Gaet henen, een yegelijck in sijne stadt.