Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Raet-slagh der Philisteën met hare Priesteren, hoe sy de Arke wederom sullen te rugge senden. II. De Arke wort nae Beth-Semes gesonden. III. Hoe haer de Beth-Semiten tegen de Arke gedragen, ende daer over zijn gestraft geworden.

I.1

ALsoo was de Arke des Heeren seven maenden in den lande der Philisteën.

2

Ende de Philisteën riepen hare Priesters ende waer-seggers, ende seyden: Wat sullen wy met de Arke des HEEREN doen? Leeret ons, waer mede sullen wijse aen hare plaetse senden?

3

Sy spraken: Wilt ghy-lieden de Arke des Godts Israëls wegh-senden, so en sendtse niet ledigh wegh: maer sult haer vergelden een schult-offer: so sult ghy-lieden gesont worden, ende u sal kenlijck worden, warom sijne hant van u niet af en laet.

4

Maer sy spraken: Welck is dat schul-offer, dat wy Hem geven sullen? Sy antwoordden: Vijf goudene eersen, ende vijf goudene muysen, nae ’t getal der vijf Vorsten der Philisteën: want het is eenerley plage geweest over u alle, ende over uwe Vorsten.

5

So moet ghy-lieden nu maken gelijcke gedaente uwer eersen, ende uwer muysen, die uwe lant verdorven hebben, dat ghy-lieden den Godt Israëls de eere geeft; misschien sal sijne hant lichter worden over u, ende over uwen Godt, ende over uw’ lant.

6

Waerom verstockt ghy-lieden uw’ herte, ⁺ gelijck de Egyptenaers ende Pharao haer herte verstockten? En isset niet alsoo, ⁺ doe Hy sich aen hen bewees, lieten syse varen, dat sy henen gingen?

+ Exod. 7.13, 22.

+ Exod. 12,31.

7

So nemet nu, ende maket eenen nieuwen wagen, ende twee jonge soogende koeyen, op welcke noyt geen jock gekomen en is; ende spantse aen den wagen, ende latet hare kalveren achter haer t’ huys blijven.

8

Ende nemet de Arke des HEEREN, ende setse op den wagen; ende de goudene kleynodien, die ghy-lieden Hem ten schult-offer gevet, legget in een kofferken by hare zijde: ende sendetse henen, ende laetse gaen.

9

Ende siet ghy-lieden toe: gaet sy henen op den wegh harer lant-pale nae Beth-Semes, ⁺ so heeft Hy ons al dit groot quaet gedaen; so niet, so sullen wy weten, dat sijne hant ons niet geraeckt en heeft, maer het is ons by gevalle wedervaren.

+ Jos. 21,16.

II.10

DIe lieden deden alsoo, ende namen twee jonge soogende koeyen, ende spandense aen eenen wagen, ende behielden hare kalveren t’huys.

11

Ende setteden de Arke des HEEREN op den wagen, ende het kofferken met de goudene muysen, ende met de beelden harer eersen.

12

Ende de koeyen gingen rechts weegs nae Beth-Semes toe, op eene strate; ende gingen ende loeyden, ende en weken noch ter rechter noch ter slincker zijde: ende de Vorsten der Philisteën gingen haer nae, tot aen de lant-pale van Beth-Semes.

III.13

MAer de Beth-Semiten maeyden recht in den terwen-oogst in de leeghte, ende hieven hare oogen op, ende sagen de Arke, ende verblijdden hen de selve te sien.

14

Maer de wagen quam op den acker Iosua des Beth-Semiters, ende stont aldaer stille; ende aldaer was een groote steen: ende sy kloofden het hout van den wagen, ende offerden de koeyen den HEERE ten brand-offer.

15

Doch de Leviten hieven de Arke des HEEREN daer af, ende het kofferken dat daer by was, waer in de goudene kleynodien waren; ende settense op dien grooten steen: maer de lieden van Beth-Semes offerden den HEERE des selven daegs brand-offeren ende andere offerhanden.

16

Maer doe de vijf Vorsten der Philisteën toe-gesien hadden, trocken sy wederom nae Ekron op den selven dagh.

17

Maer dit zijn de goudene eersen, die de Philisteën den HEERE ten schult-offer gaven: Asdod eenen, Gasa eenen, Asklon eenen, Gath eenen, ende Ekron eenen

18

Ende goudene muysen, nae ’t getal aller steden der Philisteën, onder de vijf Vorsten, beyde der gemuerde steden ende dorpen, ende tot aen het groote Abel, daer op sy de Arke des HEEREN lieten, tot op desen dagh, op den acker Iosua des Beth-Semiters

19

Ende sommige van Beth-Semes wierden geslagen, daerom dat sy de Arke des HEEREN gesien hadden: ende Hy sloegh van den volcke vijftigh duysent ende tseventigh mannen. Doe droegh het volck rouwe, dar de HEERE soo eenen grooten slagh in ’t volck gedaen hadde.

20

Ende de lieden van Beth-Semes spraken: Wie kan staen voor den HEERE sulcken heyligen Godt? ende tot wien sal Hy van ons trecken?

21

Ende sy sonden boden tot de borgeren van Kiriath-Iearim, ende lieten hen seggen: De Philisteën hebben de Arke des HEEREN weder-gebracht; komet af, ende haeltse tot u opwaerts.

[fol. 119v]