Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Schendinge des Afgodts Dagons door de Arke des verbondts. II. Straffe der Philisteën van wegen de Arke.

I.1

MAer de Philisteen namen de Arke Godts, ende brachtense van Eben-Ezer nae Asdod,

2

In ’t huys Dagons; ende steldense by Dagon.

3

Ende doe die van Aldod des anderen morgens vroegh op-stonden; vonden sy Dagon weder op sijn aen-gesichte liggen op de aerde, voor de Arke des HEEREN: maer sy namen Dagon, ende setteden hem weder in sijne plaetse.

4

Doe sy nu des anderen morgens vroegh op-stonden, vonden sy Dagon weder op sijn aen-gesichte liggen op de aerde, voor der Arke de HEEREN: maer sijn hooft ende sijne beyde handen af-gehouwen op den dorpel; so dat de romp alleen daer op lagh.

5

Daerom en treden de Priesteren Dagons, ende alle die in Dagons huys gaen, niet op den dorpel Dagons te Asdod, tot op desen dagh.

II.6

MAer de hant des HEEREN wiert swaer over die van Asdod, ⁺ ende verderfse; ende sloegh Asdod, ende alle hare lant-palen, aen heymelijcke plaetsen.

+ Psal. 78,66.

7

Maer doe de lieden te Asdod sagen, dattet soo toe-ginck, spraken sy: En latet de Arke des Godts Israëls by ons niet blijven; want sijne hant is te hart over ons ende onsen Godt Dagon.

8

Ende sonden henen, ende vergaderden alle Vorsten den Philisteën tot hen, ende spraken: Wat sullen wy met de Arke des Godts Israëls doen? doe antwoordden sy: Latet die van Gath de Arke des Godts Israëls ront-om dragen. Ende sy droegen de Arke des Godts Israëls ront-om.

9

Doe sy nu de selve ront-om droegen, so wiert door de hant des HEEREN in de stadt een seer groot rumoer; ende Hy sloegh de lieden in de stadt, beyde kleyn ende groot: ende sy kregen heymelijcke plagen aen heymelijcke plaetsen.

10

Doe sonden sy de Arke des HEEREN nae Ekron: maer doe de Arke Godts te Ekron quam, riepen die

[fol. 119r]

van Ekron: sy hebben de Arke Godts ront-om gedragen tot my, dat sy my soude dooden, ende mijn volck.

11

Doe sonden sy henen, ende vergaderden alle Vorsten der Philisteën, ende spraken: Sendet de Arke des Godts Israëls weder aen hare plaetse, dat sy my ende mijn volck niet en doode: want de hant Godts maeckte een seer groot rumoer met dooden in de gantsche stadt.

12

Ende welcke lieden niet en storven, die wierden geslagen aen heymelijcke plaetsen; so dat het geschrey der stadt op ten hemel ginck.