Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. D’eerste neder-lage der kinderen Israëls in den slagh met de Philisteën. II. Hare tweede nederlage, mitsgaders het misbruyck der Arke des verbondts. III De doot van Eli, ende sijne schoon-dochter.

I.1

MAer Israël trock uyt den Philisteën te gemoete in den strijt, ende legerden hen by ^a Eben-Ezer: maer de Philisteën hadden hen gelegert tot Aphek;

a Eben-Ezer, heet Helpen-steen.

2

Ende rusteden hen uyt tegen Israël. Ende de strijt deelde hem van malkanderen, ende Israël wiert voor de Philisteën geslagen; ende sy sloegen de in slagh-orden in den velde, by vier duysent mannen.

II.3

ENde doe het volck in ’t leger quam, spraken de Ousten Israëls: Waerom heeft ons de HEERE heden slaen laten voor de Philisteën? Latet ons tot ons nemen de Arke des verbondts des HEEREN van Silo, ende laetse onder ons komen, dat sy ons helpe van de hant onser vyanden.

4

Ende het volck sondt nae Silo, ende liet van daer halen de Arke des verbondts des HEEREN Zebaoth, die boven de Cherubim sit: ⁺ ende de twee sonen Eli waren aldaer met de Arke des verbondts Godts, Hophni ende Pinehas.

+ Exod. 25,10. 2 Sam. 6,2. Psal. 80,2. ende 99,1.

[fol. 118v]

5

Ende doe de Arke des verbondts des HEEREN in ’t leger quam, juychte het gantsche Israël met een groot juychen, so dat de aerde dreunde.

6

Maer doe de Philisteën hoorden het geschrey van sulck juychen, spraken sy: Wat is dat voor een geschrey van sulck groot juychen in der Ebreën leger? ende doe sy vernamen, dat de Arke des HEEREN in ’t leger gekomen was;

7

Vreesden sy hen, ende spraken: Godt is in ’t leger gekomen. Ende spraken voorder: Wee ons! want ’t en heeft te voren alsoo niet gestaen.

8

Wee ons! wie wil ons redden van de hant deser machtige Goden? dat zijn de Goden, die Egypten sloegen met allerley plagen in de woestijne.

9

So hebt nu eenen goeden moet, ende weest mannen, ghy Philisteën: op dat ghy niet dienen en moet den Ebreën, ⁺ gelijck sy u gedient hebben: zijt mannen, ende strijdet.

+ Jud. 13,1.

10

Doe streden de Philisteën; ende Israël wiert geslagen, ende een yegelijck vluchtede in sijne hutte: ende het was een seer groote slagh, so datter uyt Israël vielen dertigh duysent mannen voet-volcx.

11

Ende de Arke Godts wiert genomen; ende de twee sonen Eli, Hophni ende Pinehas, storven.

III.12

DOe liep een van Ben-jamin uyt het heyr, ende quam te Silo op den selven dagh, ende hadde sijne kleederen gescheurt, ende hadde ⁺ aerde op sijn hooft gestroyt.

+ Jos. 7,6.

13

Ende siet, als hy daer in quam, sat Eli op den stoel, dat hy op den wegh soude sien: want sijn herte was bevreest over de Arke Godts. Ende doe die man in de stadt quam, gaf hy ’t te kennen; ende de gantsche stadt schreeuwde.

14

Ende doe Eli dat luyde schreeuwen hoorde, vraegde hy: Wat is dat voor een luyt geruchte? doe quam de man haestelijck, ende gaf ’t Eli te kennen.

15

(Eli nu was acht-en-tnegentigh jaer out; ende ⁺ sijne oogen waren doncker, dat hy niet sien en konde.)

+ 1 Sam. 3,2.

16

Maer de man sprack tot Eli: Ick kome, ende ben heden uyt het heyr gevlucht. Maer hy sprack: Hoe gaet het toe, mijn soon?

17

Doe antwoordde de verkondiger, ende sprack: Israël is gevlucht voor de Philisteën, ende daer is een groote slagh in den volcke geschiedt: ende uwe twee sonen Hophni ende Pinehas zijn gestorven; daer toe so is de Arke Godts genomen.

18

^a Doe hy nu der Arke Godts gedacht, so viel hy te rugge van den stoel aen de poorte, ende brack sijnen hals ontwee, ende sterf; want hy was out, ende een swaer man: maer hy richtede Israël veertigh jaer.

a Wanneer Menschen ende de vernuft d’overhant heeft; so gaet Godts Woort ende alle eere wegh: daer valt het rechte Priester-ampt te rugge ende sterft: ende dat altemael uyt Godts toorn. Maer de gene die der winnen, en hebben daer nae geene ruste in de conscientie: want waer Godts Woort niet recht en gaet, daer doet het der conscientie allerley leet aen; gelijck al hier de Arke Godts den Philisteën, soo lange tot dat sy ten laetsten hare schande bekennen moeten, dat sy Godts Woort verkeert hebben, ende met eere weder te recht brengen moeten. Dit is alhier beduydt met de goudene eersen ende muysen: ’t welck niet anders en is, dan de heymelijcke plage der conscientien, die ten laetsten openbaer wort door Godts Woort, gelijck S. Paulus seyt. 2. Tim. 3,9. Hare dwaesheyt sal openbaer worden yederman.

19

Maer sijne schoon-dochter, Pinehas wijf, was swanger, ende soude schier geliggen: doe sy dat geruchte hoorde, dat de Arke Godts genomen, ende haer schoon-vader ende man doot was, so kromde sy haer, ende baerde; want hare weën quamen haer aen.

20

Ende doe sy nu sterf, spraken de wijven die by haer stonden: En vreest u niet, ghy hebt eenen jongen soon. Maer sy en antwoordde niet, ende en naem ’t oock niet ter herten.

21

Ende sy hiet het jongsken, Icabod, seggende: De heerlijckheyt is wegh van Israël! om dat de Arke Godts genomen was, ende haer schoon-vader, ende haer man.

22

Ende sprack noch eens: De heerlijckheyt is wegh van Israël; want de Arke Godts is genomen!