Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De Israëliten drijven rouwe over de groote neder-lage des stams Ben-jamins, ende vinden raet om de over-geblevene aen wijven te helpen. II. De burgers van Iabes worden met hare vrouwen uyt-geroeyt, ende 400 jonge dochters voor de 400 Ben-jamiten behouden. III. De twee hondert over-geblevene Ben-jamiten voeren van de reyende dochteren te Silo soo vele wegh, als hen noodigh was.

I.1

MAer de mannen Israëls hadden te Mizpa gesworen, seggende: Niemant en sal sijne dochter den Ben-jamiten ten wijve geven.

2

Ende het volck quam ten Huyse Godts, ende bleef daer tot ’s avonts toe voor Godt; ende hieven hare stemme op, ende weenden seer,

3

Ende spraken: ô HEERE Godt van Israël! waerom is dit geschiedt in Israël, dat heden een stamme van Israël minder geworden is?

4

Des anderen morgens maeckte sich het volck vroegh op, ende bouwde daer eenen Altaer, ⁺ ende offerden brand-offeren ende danck-offeren.

+ 1 Reg. 8,64.

5

Ende de kinderen Israëls spraken: Wie isser ergens van de stammen Israëls, die niet met de Gemeynte en is op-gekomen tot den HEERE? want daer was een grooten eet geschiedt, Dat wie niet op en quam tot den HEERE te Mizpa, die soude den doot sterven.

6

Ende het berouwde de kinderen Israëls over Ben-jamin hare broeders, ende spraken: Heden is een stamme van Israël af-gebroken.

7

Hoe willen wy hen doen, dat de over-geblevene wijven krijgen? want wy hebben gesworen op den HEERE, Dat wy hen van onse dochteren geene wijven geven en willen.

II.8

ENde spraken: Wie isser ergens van de stammen Israëls. die niet op-gekomen en zijn tot den Heere te Mizpa? ende siet, daer en was niemant geweest in ’t leger der Gemeynte van Iabes in Gilead.

9

Want sy telden het volck; ende siet, doe en wasser geen burger van Iabes in Gilead.

10

Doe sondt de Gemeynte twaelf duysent mannen daer henen, van strijdbare mannen; ende geboden hen, seggende: Gaet henen, ende slaet met de scherpte des sweerts de burgers van Iabes in Gilead, met wijven ende kinderen.

11

Doch alsoo sult ghy doen: ⁺ Al wat manlijck is, ende alle wijven, die by eenen man gelegen hebben, verbannet.

+ Num. 31,17.

12

Ende sy vonden by de burgers van Iabes in Gilead vier hondert jonge dochteren, die maegden waren, ende by geenen man gelegen en hadden; die brachten sy in ’t leger te Silo, die daer leyt in den lande Canaan.

13

Doe sondt de gantsche Gemeynte henen, ende liet spreken met de kinderen Ben-jamins, ⁺ die in de steen-rotse Rimmon waren; ende riepen hen vrede toe.

+ Iud. 20,47.

14

Alsoo quamen de kinderen Ben-jamins weder ter selver tijt, ende gaven hen die wijven, diese hadden behouden van de wijven van Iabes in Gilead, ende en vonden geene meer alsoo.

III.15

DOe berouwde ’t den volcke over Ben-jamin, dat de HEERE eene scheure gemaeckt hadde in de stammen Israëls.

16

Ende de Outsten der Gemeynte spraken: Wat willen wy doen, dat de over-geblevene oock wijven krijgen? want de wijven in Ben-jamin zijn verdelgt.

17

Ende spraken: De over-geblevene van Ben-jamin moeten immers haer erve behouden, op dat niet een stamme uyt-gedelgt en worde van Israël:

18

Ende wy en konnen hen onse dochteren niet tot wijven geven; want de kinderen Israëls hebben gesworen, seggende: Vervloeckt zy, die den Ben-jamiten een wijf geeft!

19

Ende sy spraken: Siet, daer is een jaer-feest des HEEREN te Silo, die Noordwaerts leyt tegen Beth-el, tegen der Sonnen op-ganck, op de strate, daer men op-gaet van Beth-el nae Sichem, ende Zuydwaerts leyt sy tegen Lebona.

20

Ende sy geboden den kinderen Ben-jamins, seggende: Gaet henen, ende loeret in de wijn-bergen.

21

Als ghy dan siet, dat de dochteren van Silo met reyen ten dans uyt-gaen; so vaert op uyt de wijn-bergen, ende elck neme hem een wijf uyt de dochteren van Silo: ende gaet henen in ’t lant Ben-jamins.

22

Maer wanneer hare vaders ofte broeders komen, om met ons te rechten, so willen wy tot hen seggen: Zijt hen genadigh! want wy en hebbense niet genomen met strijt; maer ghy en woudtse hen niet geven: de schult is nu uwe.

23

De kinderen Ben-jamins deden alsoo, ende namen wijven nae haer getal, van de reyen, die sy roofden: ende togen henen, ende woonden in haer erf-deel; ende bouwden steden, ende woonden daer in.

24

De kinderen Israëls maeckten hen oock van daer te dier tijt, elck tot sijnen stamme, ende tot sijn geslachte: ende togen van daer uyt, elck nae sijn erf-deel.

25

Te dier tijt en wasser geen Koninck in Israël: ⁺ een yegelijck dede, wat hem recht dochte.

+ Iud. 17,6. cap. 18,1. cap. 19.1.

Eynde des Boecks der Richteren.