Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De Daniten worden Micha Afgodt gewaer, den welcken sy II. wegh-voeren, ende III. Afgoderye daer mede bedrijven te Lais.

I.1

TOt dier tijt en wasser geen Koninck in Israël: ⁺ ende de stamme der Daniten sochte hem een erf-deel, daer sy mochten woonen; want daer en was tot op dien dagh noch geen erve voor hen gevallen onder de stammen Israëls:

+ Jud. 17,6. cap. 21,25.

[fol. 112v]

2

Ende de kinderen Dans sonden uyt hare geslachten van hare eynden vijf strijdbare mannen, van Zarea ende Esthaol, om het lant te bespieden, ende te door-soecken; ende spraken tot hen: Trecket henen, ende door-soecket het lant. Ende sy quamen op ’t geberghte Ephraims aen ’t huys Micha, ende bleven over nacht aldaer.

3

Ende terwijle dat sy aldaer by het gesin Micha waren, so kenden sy de stemme des jongelincx, des Levijten; ende sy weken derwaerts, ende spraken tot hem: Wie heeft u herwaerts gebracht? wat doet ghy hier? ende wat hebt ghy hier?

4

Hy antwoordde hen: Soo ende soo heeft Micha by my gedaen; ende heeft my gehuert, dat ick sijn Priester soude zijn.

5

Sy spraken tot hem: Lieve vraegt Godt, op dat wy vernemen, of onse wegh, dien wy wandelen, oock wel gelucken sal.

6

De Priester antwoordde hen: Trecket henen met vrede: uwe wegh is recht voor den HEERE, dien ghy trecket.

7

Doe gingen de vijf mannen henen, ende quamen tot Lais; ende sagen het volck, dat daer in was, seker woonen, op de wijse als de Zidoniers, stil ende seker: ende daer en was ^a niemant die hen leet dede in den lande, ofte een Heere over hen ware; ende sy waren verre van de Zidoniers, ende en hadden niets met de lieden te doen.

a Sy hadden noch vyanden noch Heeren.

8

Ende sy quamen tot hare broederen te Zarea ende Esthaol; ende hare broeders spraken tot hen: Hoe staet het met u-lieden?

9

Sy spraken: Op, laet ons tot hen op-trecken, want wy hebben dat lant besien, het is seer goet: daerom haestet u, ende en zijt niet luy om te trecken; op dat ghy komet, dat lant in te nemen.

10

Als ghy komet, so sult ghy tot een sorge-loos volck komen, ende dat lant is wijt ende breet: want Godt heeft het in uwe handen gegeven; een sulcke plaetse, daer niets en ontbreeckt van alles dat op der Aerden is.

11

Doe trocken van daer uyt de geslachten Dans, van Zarea ende Esthaol, ses hondert mannen toe-gerustet met hare wapenen ten strijde.

12

Ende trocken op, ende legerden hen tot Kiriath-Iearim in Iuda: daer af noemden sy die stede, ⁺ Het leger Dans, tot op desen dagh; dat achter Kiriath-Iearim is.

+ Jud. 13,25.

13

Ende van daer gingen sy op ’t geberchte Ephraims, ende quamen ten huyse Micha.

14

Doe antwoordden de vijf mannen, die uyt-gegaen waren, om het lant van Lais te bespieden, ende spraken tot hare broederen: Weet ghy-lieden oock, dat in dese huysen een Lijf-rock, heylighdom, beelt ende Afgodt zijn? nu meugt ghy toe-sien, wat u te doen zy.

II.15

SY weken daer henen, ende quamen aen’t huys des jongelincx, des Levijten, in Michas huys; ende groetten hem vriendelijck.

16

Maer de ses hondert toe-geruste met hare harnassen, die van de kinderen Dans waren, stonden voor de poorte.

17

Ende de vijf mannen, die om het lant te bespieden uyt-getrocken waren, gingen op, ende quamen daer-henen, ende namen het beelt, den Lijf-rock, het heylighdom ende Afgodt: ondertusschen stont de Priester voor de poorte by de ses hondert toe-geruste met hare harnassen.

18

Als nu gene in ’t huys Micha gekomen waren, ende het beelt, den Lijf-rock, het heylighdom ende Afgodt namen, so sprack de Priester tot hen: Wat doet ghy?

19

Sy antwoordden hem: Swijgt, ende hout den mont toe! ende treckt met ons, dat ghy onse vader ende Priester zijt; isset u beter, dat ghy in des eenigen mans huys Priester zijt, oft onder eenen gantschen stamme ende geslachte in Israël?

20

Dat behaegde den Priester wel, ende nam beyde den Lijf-rock, het heylighdom ende beelt, ende quam mede onder het volck.

21

Ende doe sy hen keerden, ende wegh-trocken; sonden sy de kinderkens, ende het vee, ende al wat sy kostelijcx hadden, voor hen henen.

22

Doe sy nu verre van Michas huys quamen, schreeuwden de mannen, die in de huysen waren by Michas huys, ende volgden de kinderen Dans nae.

23

Ende riepen de kinderen Dans nae; maer sy keerden hare aengesichten om, ende spraken tot Micha: Wat is u, dat ghy alsulcken geschrey maeckt?

24

Hy antwoordde: Ghy-lieden hebt mijne Goden genomen, die ick gemaeckt hadde, ende den Priester, ende trecket wegh; ende wat hebb’ ick nu meer? ende ghy vraget noch, Wat my gebreeckt?

25

Maer de kinderen Dans spraken tot hem: En laet uwe stemme niet hooren by ons; op dat niet op u aen en vallen toornige lieden, ende uwe ziele, ende uwes huyses ziele niet wegh-geruymt en worde.

26

Alsoo gingen de kinderen Dans haers weegs. Ende Micha, doe hy sagh, dat sy hem te sterck waren, keerde hy hem, ende quam weder tot sijn huys.

III.27

MAer sy namen dat Micha gemaeckt hadde, ende den Priester, dien hy hadde, ende quamen aen Lais, aen een stil ende seker volck: ende sloegense met de scherpte des sweerts; ende verbrandden de stadt met vyer.

28

Ende daer en was niemant diese verloste; want sy lagh verre van Zidon,

[fol. 113r]

ende sy en hadden met de lieden niets te doen; ende sy lagh in de valleye, welcke aen Beth-Rehob leyt. Doe bouwden sy de stadt, ende woonden daer in;

29

Ende noemdense Dan, nae den name hares vaders Dan, ⁺ die van Israël geboren was: ende de stadt hiet voor-tijts Lais.

+ Jos. 19,47.

30

Ende de kinderen Dans richteden dat beelt voor hen op; ende Ionathan, de soon Gersoms, des soons Manasse, ende sijne sonen waren Priesters onder den stamme der Daniten ter tijt toe, ⁺ dat sy uyt den lande gevangen wegh-gevoert wierden.

+ 2 Reg. 17,23.

31

Ende setteden alsoo onder hen het beelt Micha, dat hy gemaeckt hadde, so lange als het Huys Godts te Silo was.