Lutherse Bijbel (1648)

Het xvij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Afgoderye van Micha ende sijne moeder. II. Afgodisch beelt van Micha. III. Afgodische Priesteren van Micha.

I.1

MAer daer was een man op ’t geberghte Ephraims, met name Micha.

2

Die sprack tot sijne moeder: De duysent ende hondert silverlingen, die ghy tot u genomen hebt, ende ^a gesworen, ende geseyt voor mijne ooren; siet, dat selve gelt is by my, ick hebbe ’t tot my genomen. Doe sprack sijne moeder: Gesegent zy mijn soon den HEERE.

a Gesworen) Dese vrouwe sal gelooft hebben, dit gelt tot een beelt te geven: dat en sal den sone in ’t eerste niet behaegt hebben; heeft het haer daerom gestolen: daer-nae haer klagen hem laten bewegen, ende weder-gegeven, ende maken laten, wat sy wilde: Doe ’t nu wel geluckte (gelijck sulck dinck pleegt) so liet hy ’t hem oock behagen.

3

Alsoo gaf hy sijner moeder de duysent ende hondert silverlingen weder. Ende sijne moeder sprack: ick hebbe dat gelt den HEERE geheyligt van mijner hant, voor mijnen sone, dat men een beelt ende Afgodt maken sal; daerom so geve ick het u nu weder.

II.4

MAer hy gaf sijner moeder dat gelt weder: doe nam sijne moeder twee hondert silverlingen, ende brachtse tot den gout-smit, die maeckte haer een beelt ende Afgodt; dat was daer nae in den huyse Micha.

III.5

ENde de man Micha hadde alsoo een Godts-huys, ende maeckte eenen Lijf-rock, ende ^b heylighdom, ende ^c vulde eenen van sijne sonen de hant, dat hy sijn Priester wiert.

b Teraphim) Verduytschen wy, het heylige, ofte heylighdom: gelijck in onse tijden de houten Heyligen, dooden gebeenten, dooden kleederen, ende diergelijcken Heyligen beuselingen gehouden zijn voor Godts-dienst; want het is vox ambigua. Exod. 28,41.

c Dat is, hy wyede hem, als Exod. 40,13. staet.

6

Te dier tijt en wasser ^* geen Koninck in Israël: ende een yegelijck dede, wat hem recht dochte.

* Jud. 18,1. cap. 21,5.

7

Nu wasser een jongelinck van Beth-lehem Iuda, onder ’t geslachte Iuda; ende hy was een Levijt, ende was daer vreemt.

8

Maer hy toogh uyt de stadt Beth-lehem, om te wandelen werwaerts hy konde: Ende doe hy op ’t geberghte Ephraims quam, ten huyse Micha, dat hy sijnen wegh ginge;

9

Vraegde hem Micha: Van waer komt ghy? hy antwoordde hem: Ick ben een Levijt van Beth-lehem Iuda, ende wandele werwaerts ick kan.

10

Micha sprack tot hem: Blijft by my, ghy sult mijn Vader ende mijn Priester zijn: ick wil u jaerlijcx tien silverlingen, ende besproken kleederen, ende uw’ voedsel geven. Ende de Levijt ginck met hem.

11

De Levijt nam aen blijven by dien man: ende hy hielt den jongelinck gelijck als eenen soon.

12

Ende Micha vulde den Levijt de hant, dat hy sijn Priester wiert; ende was alsoo in den huyse Micha.

13

Ende Micha sprack: Nu weet ick, dat my de HEERE wel doen sal, om dat ick eenen Levijt tot eenen Priester hebbe.