Lutherse Bijbel (1648)

Het xvj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Simson ontkomt uyt Gasa door weghneminge der stadt-poorte. II. Simsons gevanckenisse door ’t verraet van Delila. III. Drie duysent Philisteën komen om door ’t in-vallen van Dagons huys.

I.1

SImson ginck henen nae Gasa, ende sagh aldaer eene hoere; ende lagh by haer.

2

Doe wiert den Gasiten geseyt: Simson is hier in-gekomen. Ende sy om-ringden hem, ende lieten op hem loeren den gantschen nacht in de stadt-poorte; ende waren den gantschen nacht stille, seggende: Beydt, morgen als het licht wort, so willen wy hem dooden.

3

Maer Simson lagh tot midder-nacht toe. Doe stont hy op ter midder-nacht, ende greep beyde de deuren aen de stadt-poorte, met de beyde posten, ende hiefse uyt met de grendelen, ende leydese op sijne schouderen, ende droegse opwaerts op de hooghte des berghs voor Hebron.

II.4

DAer-nae kreegh hy een wijf lief aen de beke Sorek, die hiet Delila.

5

Tot die quamen der Philisteën Vorsten op, ende spraken tot haer: Over-reedt hem, ende besiet waer in hy sulcke groote kracht heeft, ende waer mede wy sijner machtigh mogen worden, dat wy hem binden ende dwingen: so willen wy u geven, een yegelijck, duysent ende hondert silverlingen.

6

Ende Delila sprack tot Simson: Lieve segt my, waer in uwe groote kracht zy, ende waer mede men u binden magh, dat men u dwinge?

7

Simson sprack tot haer: Waer ’t dat men my bonde met seven zeelen van versche basten, die noch niet verdorret en zijn, so soude ick swack worden, ende als een ander Mensch zijn.

8

Doe brachten der Philisteën Vorsten tot haer op, seven zeelen van versche basten, die noch niet verdorret en waren: ende sy bondt hem daer-mede;

9

(Maer men loerde op hem by haer in de kamer) ende sy sprack tot hem: De Philisteën over u, Simson! maer hy brack de zeelen, gelijck als een vlassen snoer breeckt, als het vyer rieckt: ende ’t en wiert niet kennelijck, waer sijne kracht ware.

10

Doe sprack Delila tot Simson: Siet, ghy hebt my bedrogen, ende my gelogen: nu so segt my doch, waer mede kan men u binden?

11

Hy antwoordde haer: Waer ’t dat sy my bonden met nieuwe stricken, daer noyt geen arbeyt mede geschiedt en is, so soude ick swack worden, ende als een ander Mensch zijn.

12

Doe nam Delila nieuwe stricken, ende bondt hem daer mede, ende sprack: De Philisteën over u, Simson! (maer men loerde op hem in de kamer) ende hy brackse van sijne armen, als eenen draet.

13

Maer Delila sprack tot hem: Noch hebt ghy my bedrogen, ende my gelogen; lieve segt my doch, waer mede kan men u binden? hy antwoordde haer: Waer ’t dat ghy seven locken mijnes hoofts vlochtet met een vlecht-snoer, ende hechtedese met eenen nagel ergens aen.

14

Ende sy sprack tot hem: De Philisteën over u, Simson! maer hy ontwaeckte uyt sijnen slaep, ende trock de gevlochtene locken met nagel ende vlecht-snoer uyt.

15

Doe sprack sy tot hem: Hoe kont ghy seggen, ghy hebt my lief, so uw’ herte doch met my niet en is? driemael hebt ghy my bedrogen, ende my niet geseyt, waer in uwe groote kracht zy.

16

Maer doe sy hem perste met hare woorden alle dagen, ende hem geene ruste en liet, so wiert sijne ziele mat ter doot toe;

17

Ende seyde haer sijn gantsche herte, ende sprack tot haer: Daer en is noyt geen scheer-mes op mijn hooft gekomen; want ick ben een verloofde Godts van moeders lijve aen; waer ’t dat ghy my schoort, so soude mijne kracht van my wijcken, dat ick swack wierde, ende als alle andere menschen.

18

Doe nu Delila sagh, dat hy haer alle sijn herte geopenbaert hadde; so sondt sy henen, ende liet der Philisteën Vorsten roepen, seggende: Komet noch een-mael op; want hy heeft my alle sijn herte geopenbaert. Doe quamen der Philisteën Vorsten tot haer op, ende brachten dat gelt met hen in hare hant.

19

Ende sy liet hem ontslapen op haren schoot; ende riep eenen, die hem de seven locken sijns hooft af-schoor; ende sy begost hem te dwingen; doe was sijne kracht van hem geweken.

[fol. 112r]

20

Ende sy sprack tot hem: De Philisteën over u, Simson! doe hy nu uyt sijnen slaep ontwaeckte, gedachte hy: Ick wil uyt-gaen, so ick dickmaels gedaen hebbe, ick wil my los trecken: ende en wiste niet, dat de HEERE van hem geweken was.

21

Maer de Philisteën grepen hem, ende staken hem de oogen uyt, ende voerden hem af nae Gaza, ende bonden hem met twee kopere ketenen; ende hy moeste malen in de gevanckenisse.

22

Maer het hayr sijns hoofts begost weder te wassen, daer ’t af-geschoren was.

III.23

MAer doe der Philisteën Vorsten hen versamelden, om haren Godt Dagon een groot offer te doen, ende hen te verblijden, spraken sy: Onse Godt heeft ons onsen vyant Simson in onse handen gegeven.

24

Desgelijcx, als hem het volck sagh, loofden sy haren Godt; want sy spraken: Onse Godt heeft ons onsen vyant in onse handen gegeven, die onse lant verderf, ende onser vele versloegh.

25

Doe nu haer herte vrolijck was, spraken sy: Latet Simson halen, dat hy voor ons spele. Doe haelden sy Simson uyt de gevanckenisse; ende hy speelde voor hen, ende sy stelden hem tusschen twee pijlaren.

26

Maer Simson sprack tot den jongen, die hem by de hant leydde: Laet my [gaen] dat ick de pijlaren betaste, op dewelcke het huys staet, dat ick daer-aen lene.

27

Maer het huys was vol mannen ende wijven. Oock waren der Philisteën Vorsten alle daer; ende op het dack waren by drie duysent mannen ende wijven, die toe-sagen, hoe Simson speelde.

28

Maer Simson riep den HEERE aen, ende sprack: Heere HEERE! gedenckt mijner, ende sterckt my doch Godt dit mael, dat ick my voor mijne beyde oogen eens wreke aen de Philisteën.

29

Ende hy vattede de twee middelste pijlaren, op dewelcke het huys geset was, ende waer op het steunde, de eene in sijne rechter-hant, ende de andere in sijne slincker-hant;

30

Ende sprack: Mijne ziele sterve met de Philisteën! ende boogh sich krachtelijck: doe viel het huys op de Vorsten, ende op alle het volck, dat daer in was; so dat der dooden meer waren, die in sijnen doot storven, dan die by sijn leven storven.

31

Doe quamen sijne broeders af, ende sijnes vaders gantsche huys, ende namen hem op, ende droegen hem opwaerts, ende begroeven hem in sijnes vaders Manoah graf, ⁺ tusschen Zarea ende Esthaol. Maer hy richtede Israël twintigh jaer.

+ Jud. 15,20.