Lutherse Bijbel (1648)

Het xv. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Simson wort sijn vrouwe geweygert. II. Simson brandt het koorn der Philisteën af, waerom sijn schoon-vader ende vrouwe verbrandt worden. III. Simson verslaet duysent Philisteën met een esels kinne-backen.

I.1

MAer het gebeurde nae sommige dagen, ontrent den terwen-oogst, dat Simson sijn wijf besochte met een geyten-bocxken: ende als hy gedachte, ick wil tot mijn wijf gaen in de kamer; so en wilde hem haer vader daer niet in laten.

2

Ende sprack: Ick meynde, dat ghy gram op haer waert geworden, ende hebbese uwen vriende gegeven: maer sy heeft een jonger suster die is schoonder dan sy, die laet uwe zijn voor dese.

3

Doe sprack Simson tot hen: Ick hebbe eens een rechte sake tegen de Philisteën; ick wil u schade doen.

II.4

ENde Simson ginck henen, ende vingh drie hondert vossen; ende nam branden, ende keerde steert aen steert, ende dede t’elcken eenen brant tusschen twee steerten:

5

Ende stack die aen met vyer, ende lietse onder het koorn der Philisteën loopen: ende stack alsoo aen de koorn-hoopen t’samen met het staende koorn, ende de wijn-bergen, ende olijf-boomen.

6

Doe spraken de Philisteën: Wie heeft dit gedaen? doe seyde men: Simson, des Thimniters schoon-soon; daerom dat hy hem sijn wijf genomen, ende sijnen vriende gegeven heeft. Doe togen de Philisteën op, ende verbranddense met haren vader met vyer.

III.7

MAer Simson sprack tot hen: Hoewel ghy schoon dat gedaen hebt, so wil ick my doch aen u selfs wreken, ende daer-nae op-houden.

8

Ende hy sloegse herdelijck, beyde aen de ^a schouderen ende lendenen: ende trock af, ende woonde in het steen-hol te Etham.

a Schouderen ende lendenen) Dat is, hy sloegse als sy hem voor-quamen, sy waren van hoogen ofte legen staet.

9

Doe togen de Philisteën op, ende belegerden Iuda: ende lieten hen neder te Lehi.

10

Maer die van Iuda spraken: Waerom zijt ghy tegen ons op-getogen? Sy antwoordden: Wy zijn op-gekomen om Simson te binden, dat wy hem doen, soo hy ons gedaen heeft.

11

Doe togen drie duysent mannen van Iuda af in het steen-hol te Etham, ende spraken tot Simson: En weet ghy niet, dat de Philisteën over ons heerschen? waerom hebt ghy dan dit aen ons gedaen? hy sprack tot hen: Gelijck sy my gedaen hebben, soo hebb’ ick hen weder gedaen.

12

Sy spraken tot hem: Wy zijn af-gekomen om u te binden, ende in der Philisteën handen te geven. Simson sprack tot hen: Soo sweeret my, dat ghy my niet weeren en wilt.

13

Sy antwoordden hem: Wy en willen u niet weeren, maer willen u slechts binden, ende in hare handen geven, ende en willen u niet dooden. Ende sy bonden hem met twee nieuwe stricken, ende voerden hem op van de steen-rotse.

14

Ende doe hy quam tot Lehi toe, juychten de Philisteën hem te gemoete: maer de Geest des HEEREN wiert veerdigh over hem; ende de stricken aen sijne armen wierden als draden, die het vyer versengt heeft, so dat de banden aen sijne handen versmolten.

[fol. 111v]

15

Ende hy vondt een vuyl esels kinnebacken; doe streckte hy sijne hant uyt, ende nam het, ende sloegh daer mede duysent mannen.

16

Ende Simson sprack: Daer leggen sy by hoopen! met eens esels kinnebacken hebbe ick duysent mannen geslagen.

17

Ende doe hy dat uyt-gesproken hadde, wierp hy het kinnenbacken uyt sijne hant; ende hiet die stede ^b Ramath-Lehi.

b Ramath-Lehi heet, eene wegh-werpinghe des kinnebackens.

18

Maer doe hem seer dorstede, so riep hy den HEERE aen, ende sprack: Ghy hebt sulck groot heyl gegeven door de hant uwes knechts; maer nu moet ick van dorst sterven, ⁺ ende in der onbesnedenen handen vallen.

+ 1 Sam. 17,26, 36. 2 Sam.1,20,

19

Doe kloofde Godt eenen back-tant in het kinne-backen, so datter water uyt ginck: ende als hy dronck, so quam sijn geest weder, ende wiert verquickt; daerom heet hy noch heden ten dage, Des aen-roepers fonteyne, die in het kinnebacken wiert.

20

Ende hy richtede Israël ter tijt der Philisteën twintigh jaer.