Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Simsons houwelijck, ende verscheuringe des leeuwen. II. Simsons bruyloft. III. Simsons raetsel wort ontdeckt, ende hy verslaet dertigh Philisteën.

I.1

SImson ginck af nae Thimnath, ende sagh een wijf te Thimnath, onder de dochteren der Philisteën.

2

Ende doe hy opwaerts quam, gaf hy ’t sijnen vader ende sijner moeder te kennen, ende sprach: Ick hebbe een wijf gesien te Thimnath, onder de dochteren der Philisteën; gevet my nu deselve ten wijve.

3

Sijn vader ende sijne moeder spraken tot hem: En is’er dan nu geen wijf onder de dochteren uwer broederen, ende in al uwen volcke, dat ghy henen gaet, ende neemt een wijf by de Philisteën, die onbesneden zijn? Simson sprack tot sijnen vader: Geeft my dese, want sy behaegt mijnen oogen.

4

Maer sijn vader ende sijne moeder en wisten niet, dat dit van den HEERE was; want hy sochte oorsake aen de Philisteën: maer de Philisteën heerscheden te dier tijt over Israël.

5

Alsoo ginck Simson af met sijnen vader ende sijne moeder nae Thimnath: ende als sy quamen aen de wijn-bergen te Thimnath, siet, doe quam een jonge leeuw brullende hem te gemoete.

6

Ende de Geest des HEEREN wiert veerdigh over hem, ende verscheurde hem, gelijck men een bocxken van malkanderen scheurt, ende en hadde nochtans niet met allen in sijne hant: ende hy en gaf ’t sijnen vader noch sijne moeder niet te kennen, wat hy gedaen hadde.

7

Doe hy nu af-quam, sprack hy met den wijve; ende sy behaegde Simson in sijne oogen.

8

Ende nae sommige dagen quam hy weder, dat hyse name; ende tradt uyt den wegh, dat hy het aes des leeuwen besage: siet, doe was ’er een byen-swerm in ’t aes des leeuwen, ende honigh:

9

Ende hy nam dien in sijne hant, ende at daer-af onder wegen; ende ginck tot sijnen vader ende tot sijne moeder, ende gaf hen, dat sy oock aten: doch hy en gaf hen niet te kennen, dat hy den honigh van des leeuwen aes genomen hadde.

II.10

ENde doe sijn vader af-quam tot dat wijf, maeckte Simson aldaer eene bruyloft; soo de jongelingen plegen te doen.

11

Ende doe sy hem sagen, gaven sy hem dertigh gesellen, die by hem zijn souden.

III.12

MAer Simson sprack tot hen: Ick wil u een raedsel uyt-geven, is’t dat ghy my dat radet ende treffet binnen dese seven dagen der bruy-

[fol. 111r]

loft; so wil ick u dertigh hemden geven, ende dertigh vier-kleederen.

13

Maer en kont ghy ’t niet raden; so sult ghy my dertigh hemden ende dertigh vier-kleederen geven. Ende sy spraken tot hem: Geeft u raedsel uyt, laet ’et ons hooren.

14

Hy sprack tot hen: ☜Spijse ginck van den eter, ende soetigheyt van den stercken☞: ende sy en konden dat raedsel binnen drie dagen niet raden.

15

Op den sevenden dagh spraken sy tot Simsons wijf: Over-reedt uwen man, dat hy ons dat raedsel segge; of wy sullen u ende uwes vaders huys met vyer verbranden: hebt ghy ons hier genoodt, dat ghy ons arm soudet maken, ofte niet?

16

Doe weende Simsons wijf voor hem, ende sprack: Ghy zijt op my gram, ende en hebt my niet lief; ghy hebt den kinderen mijns volcx een raedsel uyt-gegeven, ende en hebt ’et my niet geseyt. Maer hy sprack tot haer: Siet, ick en hebbe ’t mijnen vader ende mijner moeder niet geseyt, ende soude’t u seggen?

17

Ende sy weende die seven dagen voor hem, terwijle sy bruyloft hadden; maer op den sevenden dagh seyde hy ’t haer, want sy perste hem seer: ende sy seyde dat raedsel den kinderen haers volcx.

18

Doe spraken de mannen der stadt tot hem op den sevenden dagh, eer de Sonne onder ginck: Wat is soeter dan honigh? wat is stercker dan een leeuwe? maer hy sprack tot hen: Wanneer ghy met mijn kalf niet en haddet geploegt, ghy en haddet mijn raedsel niet getroffen.

19

Ende de Geest des HEEREN wiert veerdigh over hem; ende hy ginck af nae Asklon, ende sloegh dertigh mannen onder hen, ende nam haer gewaet, ende gaf vier-kleederen den genen, die dat raedsel geraden hadden: ende hy vergrimde in sijnen toorn, ende ginck op in sijnes vaders huys.

20

Maer Simsons wijf wiert eenen van sijne gesellen gegeven, die hem toe-behoorde.