Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Hoe Simsons geboorte door eenen Engel is geopenbaert aen sijne moeder. II. De Engel openbaert sulcx aen Simsons beyde ouderen. III. Danckbaerheyt ende offer van Manoah, als oock des Engels op-vaert in de vlamme. IV. Simsons geboorte ende op-voedinge.

I.1

ENde de kinderen Israëls deden voorder quaet voor den HEERE; ⁺ ende de HEERE gafse in de handen der Philisteën veertigh jaer.

+ Iud. 2,11, cap. 3,7. cap. 4,1. cap. 6,1. cap. 10,6.

2

Ende daer was een man te Zarea, van een geslachte der Daniten, met name Manoah; ende sijn wijf was onvruchtbaer, ende en baerde niet.

3

Ende de Engel des HEEREN verscheen den wijve, ende sprack tot haer: Siet, ghy zijt onvruchtbaer, ende en baert niet; maer ghy sult swanger worden, ende eenen soon baren.

4

So wacht u nu, ⁺ dat ghy geenen wijn noch stercken dranck en drinckt, ende niet onreyns en eet:

+ Num. 6,2, 3, 4.

5

Want ghy sult swanger worden, ende eenen soon baren, dien geen scheermes sal op ’t hooft komen: ⁺ want dat knechtken sal een verloofde Godts zijn van moeders lijve aen; ende hy sal beginnen Israël te verlossen uyt der Philisteën hant.

+ Num. 6,5. 1 Sam. 1,11.

6

Doe quam dat wijf, ende seyde ’t haren man aen, ende sprack: Daer quam een man Godts tot my, ende sijne gedaente was aen te sien als een Engel Godts, seer verschrickelijck: so dat ick hem niet en vraegde, Van waer, ofte waer henen? ende hy en seyde my niet, hoe hy hiet.

7

Maer hy sprack tot my: Siet, ghy sult swanger worden, ende eenen soon baren; so en drinckt nu geenen wijn noch stercken dranck, ende en eet niet onreyns: want dat knechtken sal een verloofde Godts zijn van moeders lijve aen, tot in sijnen doot.

II.8

DOe badt Manoah den HEERE, ende sprack: Och Heere, laet den man Godts weder tot ons komen, dien Ghy gesonden hebt; dat hy ons leere, wat wy met dat knechtken doen sullen, dat geboren sal worden.

9

Ende Godt verhoorde de stemme Manoah: ende de Engel Godts quam weder tot het wijf; maer sy sat op ’t velt, ende haer man Manoah en was niet by haer.

10

Doe liep sy haestelijck, ende seyde ’t haren man aen, ende sprack tot hem:

[fol. 110v]

Siet, die man is my verscheenen, die heden tot my quam.

11

Manoah maeckte hem op, ende ginck sijnen wijve nae, ende quam tot dien man, ende sprack tot hem: Zijt ghy die man, die met dit wijf gesproken heeft? Hy sprack, Ia.

12

Ende Manoah sprack: Als nu komen sal, dat ghy gesproken hebt, wat sal des knechtkens wijse ende werck zijn?

13

De Engel des HEEREN sprack tot Manoah: Hy sal hem wachten voor alles, dat Ick den wijve geseyt hebbe.

14

Hy en sal niet eten dat uyt den wijn-stock komt, ⁺ ende en sal geenen wijn noch stercken dranck drincken, ende niet onreyns eten: al wat ick haer geboden hebbe, dat sal hy houden.

+ Num. 6.2, 3.

III.15

MAnoah sprack tot den Engel des HEEREN: Lieve, laet u op-houden; wy willen eerst een geyten-bocxken offeren.

16

Maer de Engel des HEEREN antwoordde Manoah: Al waer ’t dat ghy my hier op-hielt, so en ete Ick doch van uwe spijse niet: maer wilt ghy den HEERE een brand-offer doen, so meugt ghy ’t offeren: want Manoah en wiste niet, dat het een Engel des HEEREN was.

17

Ende Manoah sprack tot den Engel des HEEREN: Hoe heet ghy, op dat wy u prijsen, als nu komt, wat ghy gesproken hebt?

18

Maer de Engel des HEEREN sprack tot hem: ☜Waerom vraegt ghy nae mijnen Name, die doch wonderlijck is☞?

19

Doe nam Manoah een geyten-bocxken ende spijs-offer, ende offerde ’t op eene steen-rotse den HEERE: ende Hy maeckte ’t ^a wonderbaerlijck; maer Manoah ende sijn wijf sagen toe.

a ’t Ginck wonderbaerlijck toe, alsooder volgt, dat de Engel verdween, ende in de vlamme op-voer.

20

Ende doe de vlamme op-voer van den Altaer nae den Hemel, voer de Engel des HEEREN in de vlamme des Altaers opwaerts: doe Manoah ende sijn wijf dat sagen, vielen sy ter aerden op hare aengesichten.

21

Ende de Engel des HEEREN en verscheen niet meer den Manoah ende sijnen wijve: doe bekende Manoah dat het een Engel des HEEREN was;

22

Ende sprack tot sijnen wijve: Wy moeten den doot sterven, ⁺ om dat wy Godt gesien hebben.

+ Exod. 33,20. Deut. 5,26. Jud. 6.22, 23.

23

Maer sijn wijf antwoordde hem: Waer’t dat de HEERE lust hadde ons te dooden, so en hadde Hy het brand-offer ende spijs-offer van onse handen niet genomen; Hy en soude ons oock dit alles niet getoont hebben, noch ons sulcx hebben laten hooren, gelijck nu geschiedt is.

IV.24

ENde dat wijf baerde eenen soon, ⁺ ende hiet hem Simson: ende dat knechtken wies op, ende de HEERE segende het.

+ Ebr. 11,32.

25

Ende de Geest des HEEREN begost hem te drijven in het leger Dan, ⁺ tusschen Zarea ende Esthaol.

+ Jud. 18.11, 12.