Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Iephthah wort beroepen: II. Wil sulcx in ’t begin niet aen-nemen, maer eyndelijck so heeft hy daer-in onder sekere conditien bewilligt. III. Iephthah sendt twee-mael boden aen den Koninck der Ammoniten, om hem tot af-stant van den krijgh te bewegen, doch te vergeefs. IV. Iephthah over-wint de Ammoniten, ende vol-brengt sijne gelofte.

I.1

Iephthah, een Gileaditer, ⁺ was een strijdbaer Helt; maer een hoeren-kint: doch Gilead hadde Iephthah gewonnen.

+ Ebr. 11,32.

2

Doe nu Gileads wijf hem kinderen baerde, ende desselven wijfs kinderen groot wierden; stieten sy Iephthah uyt, ende spraken tot hem: Ghy en sult in onses vaders huys niet erven; want ghy zijt eens anderen wijfs soon.

3

Doe vloodt hy voor sijne broederen, ende woonde in den lande Tob: ende daer vergaderden sich loose lieden tot hem, ende togen met hem uyt.

4

Ende over een wijle tijts daer-nae streden de kinderen Ammons tegen Israël.

5

Doe nu de kinderen Ammons alsoo streden tegen Israël, gingen de Outsten van Gilead henen, dat sy Iephthah haelden uyt den lande Tob,

6

Ende spraken tot hem: Komt, en zijt onse Hooft-man, dat wy strijden tegen de kinderen Ammons.

II.7

MAer Iephthah sprack tot de Outsten van Gilead: En zijt ghy niet die my hatet, ende uyt mijns vaders huys gestooten hebt, ende nu komet ghy tot my, terwijlen ghy in droeffenisse zijt?

8

De Outsten van Gilead spraken tot Iephthah: Daerom komen wy nu weder tot u, dat ghy met ons treckt, ende helpt ons strijden tegen de kinderen Ammons, ende zijt onse Hooft over alle die in Gilead woonen.

9

Iephthah sprack tot de Outsten van Gilead: So ghy my weder haelt om te strijden tegen de kinderen Ammons, endese de HEERE voor my geven sal, sal ick dan uwe Hooft zijn?

10

De Outsten van Gilead spraken tot Iephthah: De HEERE zy toe-hoorder tusschen ons, so wy niet doen als ghy geseyt hebt!

11

Alsoo ginck Iephthah met de

[fol. 109v]

Outsten van Gilead; ende het volck stelde hem tot een Hooft ende Overste over hen: ende Iephthah sprack sulcx alles voor den HEERE te Mizpa.

III.12

DOe sondt Iephthah boden tot den Koninck der kinderen Ammons, ende liet hem seggen: Wat hebt ghy met my te doen, dat ghy tot my komt, om tegen mijn lant te strijden?

13

De Koninck der kinderen Ammons antwoordde den boden Iephthah: Daerom, dat Israël mijn lant genomen heeft, doe sy uyt Egypten togen, van Arnon aen tot Iabok toe, ⁺ ende tot aen de Iordane: so geeft het my weder met vrede.

+ Num. 21,24.

14

Maer Iephthah sondt noch meer boden tot den Koninck der kinderen Ammons; die spraken tot hem:

15

Soo spreeckt Jephthah; ⁺ Israël en heeft geen lant genomen noch den Moabiten, noch den kinderen Ammons;

+ Num. 21,13. Deut. 2,9, 19.

16

Want doe sy uyt Egypten togen, so wandelde Israël door de woestijne tot aen de Schelf-zee, ende quam te Kades.

17

Ende sondt boden tot den Koninck der Edomiten, seggende: Laet my door uw’ lant trecken. Maer der Edomiten Koninck en verhoordese niet. ⁺ Oock sonden sy tot den Koninck der Moabiten, die en wilde oock niet. Alsoo bleef Israël in Kades:

+ Num. 20,14.

18

Ende wandelde in de woestijne, ende togen om het lant der Edomiten ende Moabiten, ende quamen van der Sonnen op-ganck aen der Moabiten lant, ende legerden hen op gene zijde van Arnon, ende en quamen niet in de lant-pale der Moabiten; want Arnon is der Moabiten lant-pale.

19

Ende Israël sondt boden tot Sihon der Amoriten Koninck te Hesbon, ⁺ ende liet hem seggen: Laet ons door uw’ lant trecken tot aen mijne plaetse.

+ Num. 21,21. Deut. 2,26.

20

Maer Sihon en betrouwde Israël niet door sijne lant-pale te trecken; maer vergaderde alle sijn volck, ende legerde hem tot Iahza, ende streedt tegen Israël.

21

Maer de HEERE de Godt Israëls gaf Sihon met alle sijnen volcke in de handen Israëls, dat syse sloegen: alsoo nam Israël in alle het lant der Amoriten, die in den selven lande woonden:

22

Ende namen alle lant-palen der Amoriten in, ⁺ van Arnon aen tot Iabok toe, ende van de woestijne aen tot de Iordane toe.

+ Num. 2,36.

23

So heeft nu de HEERE de Godt Israëls de Amoriten verdreven voor sijn volck Israël; ende ghy wiltse in-nemen?

24

Ghy soudt de gene in-nemen, die uwe Godt Camos verdreef; ende ons laten in-nemen alle de gene, die de HEERE onse Godt voor ons verdreven heeft.

25

Meynt ghy, dat ghy beter recht hebt, dan Balak de zoon Zipors, ⁺ der Moabiten Koninck? heeft die-selve oock oyt gerechtet, ofte gestreden tegen Israël.

+ Num. 22,2, etc.

26

Hoewel Israël ^a nu drie hondert jaer gewoont heeft in Hesbon ende hare dochteren, in Aroër ende hare dochteren, ende alle steden die aen Arnon liggen: Waerom en hebt ghy ’t niet gereddet ter selver tijt?

a Drie hondert jaer) Dese drie hondert jaer beginnen van den uyt-tocht uyt Egypten onder Mose, ende eyndigen sich ses jaer voor de regeeringe van Iephthah.

27

Ick en hebbe aen u niet gesondigt, ende ghy doet soo qualijck by my, dat ghy tegen my strijdt: de HEERE velle heden een oordeel tusschen Israël ende de kinderen Ammons.

28

Maer de Koninck der kinderen Ammons en hoorde nae de redenen Iephthah niet, die hy tot hem sondt.

IV.29

DOe quam de Geest des HEEREN op Iephthah, ende toogh door Gilead ende Manasse, ende door Mizpe dat in Gilead leyt, ende van Mizpe dat in Gilead leyt, tegen de kinderen Ammons.

30

Ende Iephthah beloofde den HEERE eene gelofte, ende sprack: Indien ghy de kinderen Ammons in mijne hant geeft;

31

Wat tot mijne huys-deure uyt gaet my te gemoete, als ick met vrede weder kome van de kinderen Ammons, dat sal des HEEREN zijn; ende ick wil ’t ten brand-offer offeren.

32

Alsoo toogh Iephthah te gende kinderen Ammons, om tegen hen te strijden: ende de HEERE gafse in sijne handen.

33

Ende hy sloegse van Aroër aen, tot dat men komt te Minnith, twintigh steden, ende tot aen de pleyne der wijn-bergen, eenen seer grooten slagh: ende alsoo wierden de kinderen Ammons verootmoediget voor de kinderen Israëls.

34

Doe nu Iephthah quam tot Mizpa voor sijn huys; ⁺ siet, doe ginck sijne dochter uyt hem te gemoete, met trommelen ende reyen: ende sy was een eenigh kint; ende hy en hadde anders geenen soon noch dochter.

+ 1 Sam. 18,6.

35

Ende doe hyse sagh, verscheurde hy sijne kleederen, ende sprack: Ach mijne dochter, hoe ^b buygt ghy my, ende bedroeft my! Want ick hebbe mijnen mont op-gedaen tot den HEERE, ende en kan ’t niet weder-roepen.

b Buygt ofte verootmoedigt ghy my, etc. Godt heeft my hoogh verheven door dese overwinninge, dat ick mijn hooft hoogh ende vrolijck op-richten konde: maer ghy buygt my, dat ick het hooft moet neder-slaen met groot herten-leet, ende sulcke hooge vreugde in een diep herten-leet verkeeren.

36

Maer sy sprack: Mijn vader, hebt ghy uwen mont op-gedaen tot den HEERE; so doet my, gelijck het uyt uwen monde gegaen is: na-dien de HEERE u gewroken heeft aen uwe vyanden, de kinderen Ammons.

37

Ende sy sprack tot haren vader: Wilt my doch dat doen, dat ghy my twee maenden laet, dat ick van hier af gae op de bergen, ende mijnen maegdom beweene, met mijne speel-noten.

28[38]

Hy sprack: Gaet henen; ende

[fol. 110r]

lietse twee maenden gaen. Doe ginckse henen met hare speel-noten, ende beweende haren maegdom op de bergen.

39

Ende nae twee maenden quam sy weder tot haren vader; ende hy dede haer, ^c soo hy gelooft hadde: ende sy en was noyt geens mans schuldigh geworden.

c Soo hy gelooft hadde) Men wil, dat hyse niet geoffert en hebbe; doch de text staet hier klaer: so siet men oock beyde aen de Richteren ende Koningen, dat sy nae groote daden, oock groote sotheyt hebben begaen moeten, om te verhoeden den schandelijcken hoogh-moet.

40

Ende het wiert eene gewoonte in Israël, dat de dochteren Israëls jaerlijcx henen gaen, om te beklagen de dochter Iephthah des Gileaditers, des jaers vier dagen.