Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft vier deelen: I. Regeeringe des Rechters Thole, ende II. Iaïrs. III. Godts straffe over der Israëliten afgoderye, door de Philisteën ende Ammoniten. IV. Der Israëliten rouwe ende boete, als oock hare uyt-rustinge tegen de vyanden. | |
I.1NAe Abi-melech maeckte sich op, om Israël te helpen, Thola, een man van Isaschar, een soon Pua, des soons Dodo: Ende hy woonde te Samir op ’t geberghte Ephraims. | |
2Ende richtede Israël drie-en-twintigh jaer; ende sterf, ende wiert begraven te Samir. | |
II.3NAe hem maeckte sich op, Iaïr, een Gileaditer, ende richtede Israël twee-en-twintigh jaer: | |
4Ende hadde dertigh sonen op dertigh esel-veulens rijdende, Ga naar margenoot+ ende hadde dertigh steden, die hieten dorpen Iaïrs, tot op desen dagh, ende liggen in Gilead. | |
5Ende Iaïr sterf, ende wiert begraven te Kamon. | |
III.6MAer de kinderen Israëls deden voort quaet voor den HERE, Ga naar margenoot+ ende dienden Baalim ende Astharoth, ende den Goden van Syrien, ende den Goden van Zidon, ende den Goden Moabs, ende den Goden der kinderen Ammons, ende den Goden der Philisteën: ende verlieten den HEERE, ende en dienden Hem niet. | |
7Doe vergrimde de toorn des HEEREN over Israël, ende verkochtse onder de hant der Philisteën, ende der kinderen Ammons. | |
8Ende sy vertraden ende versloegen de kinderen Israëls, van dat jaer aen wel achtien jaer: namelijck, alle kinderen Israëls, op gene zijde der Iordane, in ’t lant der Amoriten, dat in Gilead leyt. | |
9Daer-toe trocken de kinderen Ammons over de Iordane, ende streden tegen Iuda, ende Ben-jamin, ende tegen het huys Ephraims; alsoo dat Israël seer beangst wiert. | |
IV.10DOe riepen de kinderen Israëls tot den HEERE, seggende: Wy hebben aen u gesondiget, want wy hebben onsen Godt verlaten, ende Baalim gedienet. | |
11Maer de HEERE sprack tot de kinderen Israëls: En hebben u de Egyptenaers, de Amoriten, de kinderen Ammons, de Philisteën, | |
12De Zidoniërs, de Amalekiten, ende Maoniten oock niet gedwongen? ende Ick hielp u uyt hare handen, doe ghy tot my riepet. | |
13Nochtans hebt ghy my verlaten, Ga naar margenoot+ ende andere Goden gedienet: daerom en wil Ick u niet meer helpen. | |
14Gaet henen, ende roepet de Goden aen, die ghy verkoren hebt: laet u die-selve helpen ter tijt uwer droeffenisse. | |
15Maer de kinderen Israels spra-ken tot den HEERE: Wy hebben gesondiget, maeckt Ghy ’t slechts met ons, soo ’t u behaegt: alleen verlost ons tot deser tijt. | |
16Ende sy deden de vreemde Goden van hen, ende dienden den HEERE: ende het jammerde Hem, dat Israël soo geplaegt wiert. | |
17Ende de kinderen Ammons Ga naar margenoota schreeuwden, ende legerden hen in Gilead: maer de kinderen Israëls vergaderden hen, ende legerden hen te Mizpa. | |
18Ende het volck der Oversten van Gilead spraken onder malkanderen: Wie daer begint te strijden tegen de kinderen Ammons, Ga naar margenoot+ die sal het Hooft zijn over alle die in Gilead woonen. |
|