Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Der Ephraimiten murmureringe tegen Gideon, welcke van hem gestilt wort. II. Die van Sucoth ende Pnuël weygeren spijtighlijck Gideons volck te ververschen. III. Straffe van sulcke weygeringe. IV. Gideon oeffent gerechtigheyt tegen Seba ende Zalmuna; weygert Heere te zijn over Israël, ende geeft occasie tot afgoderye. V. Uyt-ganck der victorie tegen de Midianiten, ende Gideons doot.

I.1

ENde de mannen van Ephraim spraken tot hem: ⁺ Waerom hebt ghy ons dat gedaen, dat ghy ons niet en riept, doe ghy in de strijt toogt tegen de Midianiten? ende sy twisteden heftigh met hem.

+ Iud. 12,1.

2

Maer hy sprack tot hen: Wat hebb’ ick nu gedaen, dat uwer daet gelijck zy? en is niet een wijn-ranck Ephraims beter, dan de gantsche wijn-oogst Abi-Esers?

3

Godt heeft de Vorsten der Midianiten, Oreb ende Seb, in uwe handen gegeven; hoe hadd’ ick dat konnen doen, dat ghy-lieden gedaen hebt? Doe hy sulcx sprack, liet haren toorn van hem af.

II.4

DOe nu Gideon aen de Iordane quam, ginck hy over met de

[fol. 107v]

drie hondert mannen, die by hem waren, ende waren moede, ende jaegden nae.

5

Ende hy sprack tot de lieden te Sucoth: Lieve gevet den volcke, dat onder my is, sommige brooden; want sy zijn moede, dat ick nae-jage den Koningen der Midianiten, Sebah ende Zalmuna.

6

Maer de Oversten van Sucoth spraken: Zijn de vuysten Sebah ende Zalmuna al-reede in uwe handen, dat wy uwen heyre broot souden geven?

7

Gideon sprack: Wel-aen, als de HEERE Sebah ende Zalmuna in mijne hant geeft; so wil ick uw’ vleesch met doornen uyt de woestijne, ende met distelen verdorschen.

8

Ende hy toogh van daer opwaerts nae Pnuël, ⁺ ende sprack oock alsoo tot hen: ende de lieden van Pnuël antwoordden hem, gelijck als die van Sucoth.

+ Gen. 32,30.

9

Ende hy sprack tot de lieden van Pnuël: Kome ick met vrede weder, so wil ick desen toren af-breken.

III.10

MAer Sebah ende Zalmuna waren te Karkor, ende haer heyr met hen, by vijftien duysent, die alle over-gebleven waren van ’t gantsche heyr der gener uyt den Oosten-lande: want hondert ende twintigh duysent warender gevallen, die het sweert uyt-trecken konden.

11

Ende Gideon toogh opwaerts op de strate, daer men in hutten woont, tegen ’t Oosten nae Nobah ende Iagbeha; ⁺ ende sloegh dat heyr: want het heyr was sorge-loos.

+ Num. 32.35, 42.

12

Ende Sebah ende Zalmuna vloden; maer hy jaegde hen nae, ende vingh de twee Koningen der Midianiten, Sebah ende Zalmuna, ende verschrickte het gantsche heyr.

13

Doe nu Gideon, de soon Ioas, weder quam van den strijt, eer de Sonne op-gegaen was;

14

So vingh hy eenen jongen van de lieden te Sucoth, ende vraegde hem: die schreef hem op de Oversten van Sucoth, ende hare Outsten, seven-en-tseventigh mannen.

15

Ende hy quam tot de lieden van Sucoth, ende sprack: Siet, hier is Sebah ende Zalmuna, over welcke ghy my bespottedet, seggende: Is dan de vuyst van Sebah ende Zalmuna al-reede in uwe handen, dat wy uwen lieden, die moede zijn, broot geven souden?

16

Ende hy nam de Outsten dier stadt, ende doornen uyt de woestijne, ende distelen, ende liet ’et de lieden van Sucoth ^a voelen.

a Dat is, ervaren ende gewaer worden.

17

Ende den toren van Pnuël brack hy af; ende doodde de lieden der stadt.

IV.18

ENde hy sprack tot Sebah ende Zalmuna: Wat waren ’t voor mannen, die ghy doot sloegt te Thabor? sy seyden: Sy waren als ghy, ende een yegelijck schoon als eens Konincx kinderen.

19

Maer hy sprack: Het zijn mijne broeders, mijner moeder sonen geweest: so waerachtigh als de HEERE leeft, indien ghyse hadt laten leven, so en soude ick u-lieden niet dooden.

20

Ende sprack tot sijnen eerst-geborenen soon Iether: Staet op, ende doodtse. Maer de jongelinck en toogh sijn sweert niet uyt; want hy vreesde sich, dewijle hy noch een jongelinck was.

21

Maer Seba ende Zalmuna spraken: Staet ghy op, ende maeckt u aen ons; want ☜nae dat de man is, soos is oock de kracht☞. Alsoo stont Gideon op, ende doodde Sebah ende Zalmuna; ende nam de spanselen, die aen hare kemelen halsen waren.

22

Doe spraken sommige in Israël tot Gideon: Zijt een Heere over ons, ghy ende uwe soon, ende uwes soons soon; dewijle ghy ons van der Midianiten hant verlost hebt.

23

Maer Gideon sprack tot hen: Ick en wil geen Heere over u zijn, ende mijn soon en sal oock geen Heere over u zijn, maer de HEERE sal Heere over u zijn.

24

Maer Gideon sprack tot hen: Een dinck begeere ick van u; Een yegelijck geve my de voor-hooft-banden die hy gerooft heeft: want dewijle het Ismaëliten waren, hadden sy goudene voor-hooft-banden.

25

Sy seyden: Die willen wy geven. Ende sy spreydden een kleet uyt, ende een yegelijck wierp de voor-hooft-banden daer op, die hy gerooft hadde.

26

Ende de goudene voor-hooft-banden, die hy eyschte, deden in gewichte, duysent seven hondert sikelen gouts, sonder de spanselen ende ketenen, ende schar-laken kleederen, die der Midianiten Koningen dragen, ende sonder de hals-banden harer kemelen.

27

Ende Gideon maeckte eenen Lijf-rock daer uyt, ⁺ ende sette hem in sijne stadt tot Ophra. Ende gantsch Israël bedreefder hoererye mede aldaer; ende het wiert Gideon ende sijnen huyse tot eene ergernisse.

+ Exod. 28.4, 6.

V.28

ALsoo wierden de Midianiten verootmoediget voor de kinderen Israëls, ende en hieven haer hooft niet meer op: ⁺ ende het lant was stil veertigh jaren, so lange als Gideon leefde.

+ Iud. 3,11.

29

Ende Ierub-Baal, de soon Ioas, ginck henen, ende woonde in sijnen huyse.

30

Ende Gideon hadde tseventigh sonen, die uyt sijne heupe gekomen waren: want hy hadde vele wijven.

31

Ende sijn by-wijf, dat hy tot Sichem hadde, baerde hem oock eenen soon, dien noemde hy Abi-melech.

32

Ende Gideon, de soon Ioas, sterf in goeden ouderdom, ende wiert begraven in sijns vaders Ioas graf, tot Ophra des vaders der Esriten.

33

Maer doe Gideon gestorven was, keerden hen de kinderen Israëls om, ende hoereerden den Baalim nae, ⁺ ende maeckten hen Baal-Berith tot eenen Godt.

+ Iud. 9,4.

[fol. 108r]

34

Ende de kinderen Israëls en gedachten niet aen den HEERE haren Godt, diese gereddet hadde van de hant aller harer vyanden ront-om.

35

Ende en deden geene barmhertigheyt by den huyse Ierub-Baals, Gideons; gelijck hy alles goets by Israël gedaen hadde.