Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Gideons uyt-rustinge ende afsonderinge des volcx. II. Godts bevel aen Gideon, om der vyanden heymelijckheden te bespieden. III. Gideons victorie tegen de Midianiten.

I.1

DOe maeckte sich Ierub-Baal (dat is Gideon) vroegh op, ende alle het volck dat met hem was; ende legerden hen aen de fonteyne Harod: so dat hy het heyr der Midianiten hadde tegen ’t Noorden, achter de heuvelen des wacht-torens in de leeghte.

2

Maer de HEERE sprack tot Gideon: Des volcx is te veel, dat met u is, dat Ick Midian in hare handen soude geven; Israël mochte hem beroemen tegen my, seggende: Mijne hant heeft my verlost.

3

So laet nu uyt-roepen voor de ooren des volcx, seggende: ⁺ Wie bloode ende vertsaegt is, die keere wederom, ende packe sich haest wegh van ’t geberghte Gileads: Doe keerde uyt den volcke wederom twee-en-twintigh duysent, so dat ’er maer tien duysent over-bleven.

+ Deut. 20,8.

4

Ende de HEERE sprack tot Gideon: Des volcx is noch te veel, leydtse neder aen ’t water, aldaer wil Ickse u beproeven; ende van welcken Ick u seggen sal, Dat hy met u trecken sal, die sal met u trecken: maer van welcken Ick u seggen sal, Dat hy niet met u trecken en sal, die en sal niet trecken.

5

Ende hy leydde het volck nederwaerts aen ’t water. Ende de HEERE sprack tot Gideon: Wie met sijne

[fol. 107r]

tonge uyt het water leckt, als een hont leckt, dien stelt alleen; desgelijcx wie op sijne knien valt om te drincken.

6

Doe was het getal der gener, die geleckt hadden uyt de hant tot den mont, drie hondert mannen: het ander volck altemael hadde knielende gedronken.

7

Ende de HEERE sprack tot Gideon: Door die drie hondert mannen, die gelecket hebben, wil Ick u-lieden verlossen, ende de Midianiten in uwe handen geven; maer het ander volck laet altemael gaen aen sijne plaetse.

8

Ende sy namen teer-kost voor het volck met hen, ende hare basuynen; maer de andere Israëliten liet hy alle gaen, eenen yegelijcken in sijne hutte. Maer hy streckte sich met drie hondert mannen: ende het heyr der Midianiten lagh beneden voor hem in de leeghte.

II.9

ENde de HEERE sprack in dien selven nacht tot hem: Staet op, ende gaet af tot het leger; want Ick hebbe ’t in uwe handen gegeven.

10

Maer vreest ghy u af te gaen, ⁺ so laet uwen jongen Pura met u af gaen nae het leger;

+ Eccl. 4,2.

11

Dat ghy hoort wat sy spreken: Daer-nae sult ghy met de macht af-trecken tot het leger. Doe ginck Gideon met sijnen jongen Pura af aen de plaetse der schilt-wachten, die in ’t leger waren.

12

Ende de Midianiten ende Amalekiten, ⁺ ende alle die van den Oosten-lande, hadden hen neder geleyt in de leeghte, gelijck eene menighte sprinck-hanen: ende hare kemelen waren ontellijck om der menighte wille, gelijck het zant aen den oever der Zee.

+ Iud. 6.3, 5, 33.

13

Doe nu Gideon quam, siet, doe vertelde d’een den anderen eenen droom, ende sprack: Siet, ick hebbe gedroomt; my dochte, een geroost gersten-broot wentelde sich tot het heyr der Midianiten: ende doe het quam aen de tente, sloegh het de selve, ende keerdese om ’t onderste boven, dat de tente daer lagh.

14

Doe antwoordde d’ander: Dit en is niet anders, dan het sweert Gideons, des soons Ioas, des Israëliten: Godt heeft de Midianiten in sijne handen gegeven, met het gantsche heyr.

III.15

DOe Gideon dien hoorde sulcken droom vertellen, ende sijne uyt-legginge; so aen-badt hy, ende quam weder in ’t heyr Israëls, ende sprack: Maket u op! want de HEERE heeft het heyr der Midianiten in uwe handen gegeven.

16

Ende hy deelde de drie hondert mannen in drie hoopen; ende gaf eenen yegelijcken eene basuyne in sijne hant, ende ledige kruycken, ende fackelen daer in;

17

Ende sprack tot hen: Siet op my, ende doet oock alsoo; ende siet, als ick aen ’t uyterste des legers kome, gelijck als ick doe, soo doet ghy oock.

18

Als ick de basuyne blase, ende alle die met my zijn; so sult ghy oock de basuyne blasen, ront-om het gantsche heyr, ende seggen: Hier de HEERE, ende Gideon.

19

Alsoo quam Gideon, ende hondert mannen met hem, aen ’t uyterste des heyrs, aen de eerste wachters, die daer gestelt waren, ende wecktense op, ende bliesen met de basuynen, ende sloegen de kruycken in hare handen in stucken.

20

Alsoo bliesen alle drie hoopen met basuynen, ende braken de kruycken; maer sy hielden de fackelen in hare slincker hant, ende de basuynen in hare rechter hant, dat sy bliesen, ende riepen: Hier het sweert des HEEREN, ende Gideons.

21

Ende een yegelijck stont op sijne plaetse ront-om het heyr: doe verliep het gantsche heyr, ende sy schreeuwden, ende vloden.

22

Ende mits dat de drie hondert mannen de basuynen bliesen; ⁺ beschickte de HEERE, dat in ’t gantsche heyr eens yegelijcken sweert tegen den anderen was: ende het heyr vluchtede tot Beth-sitta Zeredatha toe, tot aen de land-pale der breette Mehola, by Thabath.

+ 1 Paral. 20.22, 23. Psal. 83,10.

23

Ende de mannen Israëls van Naphthali, van Asser, ende van gantsch Manasse, riepen ende jaegden den Midianiten nae.

24

Ende Gideon sondt boden op ’t gantsche geberghte Ephraims, ende liet seggen: Komet af, den Midianiten te gemoete; ende benemet hen het Water, tot aen Beth-Bara, ende de Iordane. Doe riepen alle die van Ephraim waren, ende benamen hen het Water, tot aen Beth-Bara, ende de Iordane.

25

Ende sy vingen twee Vorsten der Midianiten, Oreb ende Seb; ⁺ ende doodden Oreb op de steen-rotse Oreb, ende Seb in de persse Seb: ende jaegden de Midianiten, ende brachten de hoofden van Oreb ende Seb tot Gideon over de Iordane.

+ Psal. 83,12. Ies. 10,26.