Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Onder-druckinge der kinderen Israëls van de Midianiten, ende wat de selve gewrocht heeft. II. Gideons beroep, ende bevestinge van dien door een wonder-werck. III. Af-schaffinge der afgoderye door Gideon. IV. Gideons toe-rustinge tegen de Midianiten. V. Nieuwe bevestinge des beroeps van Gideon.

I.1

ENde doe de kinderen Israëls quaet deden voor den HEERE; so gafse de HEERE in de hant der Midianiten seven jaer.

2

Ende als der Midianiten hant te sterck wiert over Israël, so maeckten de kinderen Israëls voor hen holen in de geberghten, ende speloncken, ende vestingen.

3

Ende als Israël yet zaeyde, so quamen de Midianiten ende Amalekiten, ende die uyt den Oosten-lande opwaerts over hen:

4

Ende legerden sich tegen hen, ende verdorven het gewas op ’t lant, tot Gaza toe; ende en lieten geenen leef-tocht overigh in Israël, noch schape, nocht osse, noch esel.

5

Want sy quemen op met haer vee ende hutten, gelijck een groote menighte sprinck-hanen, so dat noch sy noch hare kemelen te tellen waren: ende vielen in ’t lant, dat sy ’t verdorven.

6

Alsoo wiert Israël seer geringh voor de Midianiten: doe riepen de kinderen Israëls tot den HEERE.

II.7

MAer als sy tot den HEERE riepen, om der Midianiten wille:

8

So sondt de HEERE eenen Propheet tot hen, die seyde tot hen: Soo spreeckt de HEERE de Godt Israëls: Ick hebbe u-lieden uyt Egypten geleydt, ende uyt den dienst-huyse gebracht:

9

Ende hebbe u verlost van der Egyptenaren hant, ende van de hant aller die u drongen: ende hebse voor u uyt-gestooten, ende haer lant u gegeven;

10

Ende sprack tot u: Ick ben de HEERE uwe Godt, en vreeset der Amoriten Goden niet, in welcker lant ghy woonet; ende ghy en hebt mijner stemme geen gehoor gegeven.

11

Ende een Engel des HEEREN quam, ende settede sich onder eene eycke te Ophra, die was Ioas des vaders der Esriten; ende sijn soon Gideon dorschede terwe by de persse, dat hy vluchtede voor de Midianiten.

12

Doe verscheen hem de Engel des HEEREN, ende sprack tot hem: De HEERE met u, ghy strijd-bare Helt.

13

Maer Gideon sprack tot hem: Mijn Heere, is de HEERE met ons, waerom is ons dan dit alles weder-varen? ende waer zijn alle sijne wonderen, die ons onse vaderen vertelden, seggende: De HEERE heeft ons uyt Egypten geleydt? maer nu heeft ons de HEERE verlaten, ende onder der Midianiten handen gegeven.

14

Maer de HEERE keerde sich tot hem, ende sprack: Gaet henen in dese uwe kracht, ⁺ ghy sult Israël verlossen uyt der Midianiten handen: siet, Ick hebbe u gesonden.

+ 1 Sam. 12,11. Ebr. 11,32.

15

Maer hy sprack tot Hem: Mijn Heere, waer mede sal ick Israël verlossen? siet, mijne vriendschap is de geringste in Manasse, ende ick ben de kleynste in mijns vaders huys.

16

De HEERE dan sprack tot hem: Ick wil met u zijn, dat ghy de Midianiten slaen sult, als eenen eenigen man.

17

Maer hy sprack tot Hem: Lieve, hebbe ick genade voor U gevonden, so geeft my een teken, dat Ghy ’t zijt, die met my spreeckt.

18

En wijckt niet van hier, tot dat ick tot u kome, ende brenge mijn spijs-offer, dat ick u voor-sette. Hy sprack: Ick wil blijven, tot dat ghy weder komt.

19

Ende Gideon quam, ende bereydde een geyten-bocxken, ende ende een Epha van ongesuert meel; ende leyde vleesch in eenen korf, ende dede het sop in eenen pot, ende bracht het tot Hem uyt onder de eycke, ende trat ’er toe.

20

Doch de Engel Godts sprack tot hem: Neemt het vleesch, ende het ongesuerde, ende set het op de steen-rotse die

[fol. 106v]

hier is, ende giet het sop uyt: ende hy dede alsoo.

21

Doe stack de Engel des HEEREN den stock uyt, dien Hy in de hant hadde, ende roerde met het uyterste het vleesch ende het ongesuerde meel aen: ende het vyer voer uyt de steen-rotse, ende verteerde het vleesch ende het ongesuerde meel. Ende de Engel des HEEREN verdween uyt sijne oogen.

III.22

DOe nu Gideon sagh, dat het een Engel des HEEREN was, sprack hy: O Heere HEERE! ⁺ hebbe ick alsoo eenen Engel des HEEREN van aengesichte gesien?

+ Jud. 13,22.

23

Maer de HEERE sprack tot hem: Vrede zy met u, en vreest u niet, ghy en sult niet sterven.

24

Doe bouwde Gideon aldaer den HEERE eenen Altaer, ende hiet hem, De HEERE des vredes: die staet noch tot op den dagh van heden, te Ophra des vaders der Esriten.

25

Ende in dien selven nacht sprack de HEERE tot hem: Neemt eenen varre van de ossen, die uwes vaders zijn, ende eenen anderen varre die seven-jarigh is: ende breeckt af den Altaer Baals, die uws vaders is; ende houwt af den hage, die daer by staet.

26

Ende bouwt den HEERE uwen Gode boven op de hooghte deser steen-rotse eenen Altaer, ende bereydt dien toe: ende neemt den anderen varre, ende offert een brand-offer met het hout des hagen, dien ghy af-gehouwen hebt.

27

Doe nam Gideon tien mannen uyt sijne knechten, ende dede gelijck hem de HEERE geseyt hadde: doch hy vreesde hem sulcx te doen by dage, voor sijns vaders huys, ende de lieden in de stadt; ende dede het by nachte.

28

Doe nu de lieden in die stadt ’s morgens vroegh op stonden; siet, doe was de Altaer Baals af-gebroken, ende de hage daer by af-gehouwen, ende d’ander varre een brand-offer op den Altaer, die gebouwt was.

29

Ende d’een sprack tot den anderen: Wie heeft dat gedaen? ende doe sy sochten ende nae-vraegden, so wiert geseyt: Gideon de soon Ioas heeft dat gedaen.

30

Doe spraken de lieden dier stadt tot Ioas: Geeft uwen soon herwaerts, hy moet sterven; om dat hy den Altaer Baals af-gebroken, ende den hage daer-by af-gehouwen heeft.

31

Ioas daer-en-tegen sprack tot alle die by hem stonden: Wilt ghy om Baal twisten? wilt ghy hem helpen? wie om hem twist, die sal desen morgen sterven. Is hy Godt, so rechte hy voor hem selven, dat sijn Altaer af-gebroken is.

32

Van dien dage aen hiet men hem Ierub-Baal, ⁺ seggende: Baal rechte voor hem selven, dat sijn Altaer af-gebroken is.

+ Jud. 7,1. 1 Sam. 12,11.

IV.33

DOe nu alle Midianiten ende Amalekiten, ende die uyt den Oosten-lande, sich te samen vergadert hadden, ende trockender door, ende legerden hen in de leegte Iesreëls.

34

So toogh de Geest des HEEREN Gideon aen; ende hy liet de basuyne blasen, ende riep Abi-Eser, Dat sy hem volgen souden.

35

Ende sondt boden in gantsch Manasse, ende riepse aen, dat sy hem oock nae-volgden: hy sondt oock boden tot Asser, ende Sebulon, ende Naphthali; die quamen op, hem te gemoete.

V.36

ENde Gideon spracktot Godt: Wilt Ghy Israël door mijne hant verlossen, gelijck Ghy gesproken hebt;

37

So wil ick een ^a vel met de wolle op den vloer leggen: is ’t dat de dauw op ’t vel alleen sal zijn, ende op de gantsche aerde drooge; so sal ick mercken, dat Ghy Israël verlossen sult door mijne hant, gelijck Ghy gesproken hebt.

a Vel) Men moet het alsoo verduytschen, hoewel het de af-geschoren wolle geweest is.

38

Ende het geschiedde alsoo. Ende doe hy des anderen morgens vroegh op stont, so wrongh hy den dauw uyt het vel, ende vulde eene schale vol van het water.

39

Ende Gideon sprack tot Godt: Uw’ toorn en vergrimme niet tegen my, ⁺ dat ick noch eens spreke! ick wil ’t slechts noch eens versoecken met den velle: het zy alleen op ’t vel drooge, ende dauw op de gantsche aerde.

+ Gen. 18,32.

40

Ende Godt dede alsoo den selven nacht, dat ’et alleen drooge was op ’t vel, ende dauw op de gantsche aerde.