Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De verlossinge der kinderen Israëls van den vyant Cusan Risathaim door Athniël: II. Van Eglon der Moabiten Koninck, door Ehud: III. Van de Philistheën door Samgar.

I.1

DIt zijn de Heydenen, die de HEERE liet blijven, dat Hy aen hen Israël versochte, die van de oorlogen Canaans niet en wisten.

2

Ende op dat de geslachten der kinderen Israëls wisten, ende leerden strijden, die te voren daer van niet en wisten:

3

Namelijck, de vijf Vorsten der Philisteën, ende alle Cananiten, ende Zidoniers, ende Heviten, die aen den bergh Libanon woonden, van de bergh Baal-Hermon aen, tot dat men komt te Hemath:

4

Deselve bleven, om Israël aen de selve te versoecken: dat men ondervonde, of sy nae de geboden des HEEREN hoorden, die Hy haren vaderen geboden hadde door Mosen.

5

Doe nu de kinderen Israëls alsoo woonden onder de Cananiten, Hethiten, Amoriten, Pheresiten, Heviten ende Iebusiten;

6

So namen sy der selver dochteren tot wijven, ende gaven hare dochteren der selver sonen; ende dienden haren Goden:

7

Ende deden quaet voor den HEERE, ende vergaten des HEEREN hares Godts, ende dienden Baalim ende den Hagen.

8

Doe vergrimde de toorn des HEEREN over Israël ⁺ ende verkochtse onder de hant van Cusan Risathaim, den Koninck van Mesopotamien: ende alsoo dienden de kinderen Israëls den Cusan Risathaim acht jaer.

+ Iud. 2,14. Ies. 50,1.

9

Doe riepen de kinderen Israëls tot den HEERE: ende de HEERE verweckte hen eenen Heylant, diese verloste; Athniël, den soon Kenas, Calebs joncksten broeder.

10

Ende de Geest des HEEREN was in hem; ende hy wiert Richter in Israël, ende toogh uyt ten strijde, ende de HEERE gaf den Koninck van Syrien Cusan-Risathaim in sijne hant, so dat sijne hant over hem te sterck wiert.

11

Doe wiert het lant stil veertigh jaer: ende Athniël de soon Kenas sterf.

II.12

MAer de kinderen Israëls deden voort quaet voor den HEERE: doe sterckte de HEERE Eglon den Koninck der Moabiten tegen Israël; daerom dat sy quaet deden voor den HEERE.

13

Ende vergaderde tot hem de kinderen Ammons, ende de Amalekiten: ende hy toogh henen, ende sloegh Israël, ende nam de Palm-stadt in.

14

Ende de kinderen Israëls dienden Eglon der Moabiten Koninck achtien jaer.

15

Doe riepen sy tot den HEERE: ende de HEERE verweckte hen eenen Heylant; Ehud den soon Gera, des soons Iemini, die slincks was.

16

Ende doe de kinderen Israëls door den selven een geschenck sonden aen Eglon der Moabiten Koninck; so maeckte hem Ehud een twee-snijdende sweert een elle lanck, ende gordde ’t onder sijn kleet, op sijne rechter heupe:

17

Ende bracht dat geschenck aen Eglon der Moabiten Koninck: Eglon nu was een seer vet man.

18

Ende doe hy het geschenck hadde over-gelevert, liet hy het volck gaen, die het geschenck gedragen hadden:

19

Ende keerde wederom van de Afgoden te Gilgal, ende liet hem aen-seggen: Ick hebbe u, o Koninck, wat hey-

[fol. 105r]

melijcx te seggen. Ende hy hiet swijgen; ende sy gingen uyt van hem alle die om hem stonden.

20

Ende Ehud quam tot hem in; maer hy sat in de somer-sale alleen. Ende Ehud sprack: Ick hebben Godts Woort aen u. Doe stondt hy op van sijnen stoel.

21

Ehud dan reckte sijne slincker hant uyt, ende nam het sweert van sijne rechter heupe, ende stiet het hem in sijnen buyck:

22

So dat oock het hecht achter den lemmer in-ginck, ende het vet het hecht besloot, (want hy en trock het sweert niet uyt sijnen buyck) so dat de dreck van hem ginck.

23

Maer Ehud ginck ter ^a salen uyt, ende dede de deure achter hem toe, ende slootse.

a Raet-kamer, ubi ordinatae erant sedes, etc.

24

Doe hy nu uyt was, quamen sijne knechten daer in, ende sagen dat de deure van de somer-sale toe-gesloten was, ende spraken: Hy is misschien op den stoel gegaen in de kamer aen de somer-sale.

25

Maer doe sy soo lange wachteden, tot dat sy hen schaemden, (want niemant en dede de deure van de sale open) so namen sy den sleutel, ende slotense op: siet, doe lagh haer Heere op de aerde doot.

26

Maer Ehud was ontloopen, terwijle sy vertoefden, ende ginck voor by de Afgoden, ende ontquam tot Seïrath toe.

27

Ende doe hy daer in quam, blies hy de basuyne op ’t geberghte Ephraims: ende de kinderen Israëls trocken met hem van ’t geberghte, ende hy voor hen henen;

28

Ende hy sprack tot hen: Volget my rasch nae: want de HEERE heeft u de Moabiten, uwe vyanden, in uwe handen gegeven: ende sy volgden hem rasch nae, ende namen het veer aen de Iordane in, dat nae Moab gaet; ende en lietender niemant over gaen.

29

Ende sy sloegen de Moabiten te dier tijt by tien duysent mannen, altemael de beste ende strijdbare mannen, so dat ’er niet een en ontquam.

30

Alsoo wierden de Moabiten te dier tijt onder de hant der kinderen Israëls gedempt: ende het lant was stil tachtentigh jaer.

III.31

DAer-nae was Samgar de soon Anath, die sloegh ses hondert Philisteën met een ossen-stock: ende verloste oock Israël.