Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Boet-predicatie des Engels aen de kinderen Israëls. II. Wat dese predicatie gewrocht hebbe. III. Hoe qualijck hen de kinderen Israëls van Iosue tijden af hebben gedragen.

I.1

MAer daer quam de ^a Engel des HEEREN opwaerts van Gilgal te Bochim, ende sprack: Ick hebbe u-lieden uyt Egypten op-gevoert, ende in ’t lant gebracht, dat Ick uwen vaderen gesworen hebben, ende geseyt: Ick en wilde mijn verbondt met u niet achter-laten eeuwighlijck; ⁺

a Engel) was de Priester Pinehas.

+ Gen. 17,17. Deut. 29.14,15.

2

Op dat ghy geen verbondt met de inwoonders des lants soudet maken, ⁺ ende hare Altaren af-breken; ⁺ maer ghy-lieden en hebt nae mijne stemme niet gehoort: waerom hebt ghy dat gedaen?

+ Num. 33,52. Deut. 7,2.

+ Deut. 12,3.

3

Doe sprack Ick oock: ⁺ Ick en wilse niet verdrijven voor u, dat sy u tot een strick worden, ⁺ ende hare Goden tot een net.

+ Ios. 23,13.

+ Exod. 23,33. cap. 34,12. Deut. 7,16.

II.4

ENde doe de Engel des HEEREN sulcke woorden gesproken hadde tot alle kinderen Israëls; so hief het volck sijne stemme op, ende weenden:

5

Ende hieten de plaetse Bochim; ⁺ ende offerden aldaer den HEERE.

+ Bochim heet de weenende.

III.6

WAnt als Iosua het volck van hem gelaten hadde, ⁺ ende de kinderen Israëls wegh-getrocken waren, elck in sijn erf-deel, om het lant in te nemen:

+ Ios. 24,28.

7

So diende het volck den HEERE, so lange als Iosua leefde, ende de Outsten, die lange nae Iosua leefden, ende alle de groote wercken des HEEREN gesien hadden, die Hy Israël gedaen hadde.

8

Doe nu Iosua de soon Nuns gestorven was, de knecht des HEEREN, ⁺ als hy hondert ende tien jaren out was;

+ Ios. 24,29.

9

So begroeven sy hem in de lant-palen sijns erf-deels te Thimnath-Heres, op ’t geberghte Ephraims, ⁺ Noordwaerts aen den bergh Gaas.

+ Ios. 24,30.

10

Doe oock alle die tot dier tijt geleeft hadden, tot hare vaderen vergadert wierden; so quam nae hen een ander geslachte op, dat den HEERE niet en kende, noch de wercken, die Hy aen Israël gedaen hadde.

11

Doe deden de kinderen Israëls quaet voor den HEERE, ende dienden Baalim:

12

Ende verlieten den HEERE harer vaderen Godt, diese uyt Egypten-lant gevoert hadde, ende volgden andere Goden nae, oock de Goden der volckeren, die ront-om hen woonden, ende badense aen, ende vertoornden den HEERE.

13

Want sy verlieten al meer ende

[fol. 104v]

meer den HEERE, ⁺ ende dienden Baal ende Astaroth.

+ 1 Sam. 31,10. 1 Reg. 11,5. 2 Reg. 23,13.

14

So vergrimde dan de toorn des HEEREN over Israël, ende gafse in de hant der gener, diese roofden, dat syse beroofden, ⁺ ende verkochtse in de handen harer vyanden ront-om: ende sy en konden haren vyanden niet meer wederstaen.

+ Psal. 44,13. Jes. 50,1.

15

Maer werwaerts dat sy henen wilden, daer was des HEEREN hant tegen hen ten ongeluck; ⁺ gelijck dan de HEERE hen geseyt ende gesworen hadde: ende sy wierden hart gedrongen.

+ Lev. 26,17. Deut. 28.32, 36,63.

16

Als dan de HEERE hen Richters verweckte, diese holpen uyt der roovers hant;

17

So en gaven sy den Richteren oock geen gehoor: maer hoereerden andere Goden nae, ende badense aen, ende weken haest van den wegh, daer hare vaders op gegaen hadden, des HEEREN geboden gehoorsaem te zijn; ende en deden niet als de selve.

18

Maer als de HEERE hen Richters verweckte; so was de HEERE met den Richter, ende holp hen uyt harer vyanden hant, so lange die Richter leefde: want haer wee-klagen over de gene, diese dwongen ende drongen, jammerde den HEERE.

19

Maer als de Richter sterf, ⁺ so keerden sy hen, ende verdorven ’t meer dan hare vaders, dat sy andere Goden volgden, hen te dienen, endese aen te bidden: sy en lieten niets vallen van haer voor-nemen, noch van haer hert-neckigh wesen.

+ Iud. 3,12.

20

Daerom vergrimde dan des HEEREN toorn over Israël, dat Hy sprack: Dewijle dit volck mijn verbondt over-getreden heeft, dat Ick haren vaderen geboden hebbe, ende en geven mijner stemme geen gehoor:

21

So en wil Ick oock voort-aen de Heydenen niet verdrijven, ⁺ die Iosua heeft laten blijven, doen hy sterf:

+ Ios. 23,13.

22

Op dat Ick Israël aen hen versoecke, of sy op de wegen des HEEREN blijven, dat sy daer in wandelen, gelijck hare vaders gebleven zijn; ofte niet.

23

Alsoo liet de HEERE dese Heydenen blijven, dat Hyse niet haest en verdreef, die Hy in Iosua hant niet en hadde over-gegeven.