Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Het belegh van Gibeon. II. ’t Ontset van deselve stadt door Iosua. III. Wat nae de victorie geschiedt zy.

I.1

MAer doe Adoni-Zedek de Koninck van Ierusalem hoorde, dat Iosua Ai gewonnen, endese verbannen hadde, ende Ai met haren Koninck gedaen hadde, ⁺ gelijck als hy Iericho ende haren Koninck gedaen hadde; ⁺ ende dat die van Gibeon vrede met Israël gemaeckt hadden, ende onder hen gekomen waren:

+ Jos. 6,15.

+ Ios. 9,15.

2

Vreesden sy seer; (want Gibeon was een groote stadt, als een Konincklijcke stadt; ende grooter dan Ai, ende alle hare burgers strijdbaer,

3

So sondt hy tot Hoham, den Koninck van Hebron, ende tot Piream den Koninck van Iarmuth, ende tot Iaphia den Koninck van Lachis, ende tot Debir den Koninck van Eglon, ende liet hen seggen:

4

Komet opwaerts tot my, ende helpet my, dat wy Gibeon slaen: want sy heeft met Iosua ende de kinderen Israëls vrede gemaeckt.

5

Doe quamen te samen, ende togen opwaerts de vijf Koningen der Amoriten, de Koninck van Ierusalem, de Koninck van Hebron, de Koninck van Iarmuth, de Koninck van Lachis, de Koninck

[fol. 96v]

van Eglon, met alle hare heyr-legers: ende sy belegerden Gibeon, ende streeden tegen haer.

II.6

MAer die van Gibeon sonden tot Iosua in ’t leger te Gilgal, ende lieten hem seggen: En treckt uwe hant niet af van uwe knechten, komt haestelijck tot ons opwaerts, verlost ende helpt ons: want alle Koningen der Amoriten, die op ’t geberghte woonen, hebben sich tegen ons vergadert.

7

Iosua toogh opwaerts van Gilgal, ende alle het krijghs-volck met hem, ende alle strijdbare mannen.

8

Ende de HEERE sprack tot Iosua: En vreest u niet voor hen; want Ick hebse in uwe handen gegeven: niemant van hen en sal voor u staen konnen.

9

Alsoo quam Iosua snellijck over hen: want den gantschen nacht toogh hy op van Gilgal.

10

Maer de HEERE verschricktese voor Israël, dat sy eenen grooten slagh sloegen te Gibeon: ende jaegdense nae op den wegh nae Beth-horon, ende sloegense tot Aseka ende Makeda toe.

11

Ende doe sy voor Israël vluchteden den wegh nederwaerts nae Beth-horon; liet de HEERE eenen grooten hagel van den Hemel op hen vallen, tot Aseka toe, dat sy storven: ende daer storven harer veel meer van den hagel, dan de kinderen Israëls met den sweerde doodden.

12

Doe sprack Iosua met den HEERE ten dage, doe de HEERE de Amoriten over-gaf voor de kinderen Israëls, ende sprack in de tegenwoordigheyt Israëls: ⁺ Sonne, staet stille te Gibeon; ende ghy Mane, in het dal Ajalon.

+ Jes. 28,21. cap. 48,26.

13

Doe stont de Sonne ende de Mane stille, tot dat sich het volck aen sijne vyanden wreeckte. En is dit niet geschreven in ’t Boeck des Vromen? ⁺ Alsoo stont de Sonne midden aen den Hemel, ende vertoefde onder te gaen eenen gantschen dagh.

+ Sir. 46,5.

14

Ende daer en was geen dagh desen gelijck, noch te voren noch daer-nae, doe de HEERE nae de stemme eenes mans hoorde: want de HEERE streedt voor Israël.

III.15

MAer Iosua toogh weder in ’t leger nae Gilgal, ende het gantsche Israël met hem.

16

Maer die vijf Koningen waren gevloden, ende hadden hen versteken in de speloncke te Makeda.

17

Doe wiert Iosua te kennen gegeven: Wy hebben die vijf Koningen gevonden, verborgen in de speloncke te Makeda.

18

Iosua sprack: So wentelt groote steenen voor ’t hol der speloncke, ende bestelt ’er mannen voor, diese bewaren.

19

Maer en staet ghy niet stille, maer jaget uwen vyanden nae, ende slaet hare achterste; ende en laetse in hare steden niet komen: want de HEERE uwe Godt heeftse in uwe handen gegeven.

20

Ende doe Iosua ende de kinderen Israëls ge-eyndiget hadden desen seer grooten slagh aen hen, endese geheel geslagen; wat ’er over-bleef van hen, dat quam in de vaste steden.

21

Alsoo quam alle het volck weder in ’t leger tot Iosua nae Makeda met vrede; ende niemant en dorste voor de kinderen Israëls sijne tonge roeren.

22

Maer Iosua sprack: Doet het hol der speloncke open, ende brenget die vijf Koningen uyt tot my.

23

Sy deden alsoo, ende brachten die vijf Koningen tot hem uyt de speloncke: den Koninck van Ierusalem, den Koninck van Hebron, den Koninck van Iarmuth, den Koninck van Lachis, den Koninck van Eglon.

24

Maer doe die vijf Koningen tot hem uyt-gebracht waren; riep Iosua het gantsche Israël, ende sprack tot de Overste des krijghs-volcx, die met hem trocken: Komet herwaerts, ende tredet dese Koningen met voeten op de halsen: ende sy quamen toe, ende traden met voeten op hare halsen.

25

Ende Iosua sprack tot hen: En vreeset u niet, ende en verschricket niet, zijt goets moets ende onvertsaeght: want alsoo sal de HEERE alle uwe vyanden doen, tegen dewelcke ghy strijdet.

26

Ende Iosua sloeghse daer-nae, ende dooddese, ende hinghse aen vijf boomen: ende sy hingen aen de boomen tot ’s avonts toe.

27

Maer doe de Sonne onder-gegaen was, geboodt hy, ⁺ Dat mense van de boomen soude nemen, endese werpen in de speloncke, daer sy hen in verborgen hadden: ende sy leyden groote steenen voor ’t hol der speloncke; die zijn noch daer tot op desen dagh.

+ Deut. 21,23. Jos. 8,29.

28

Desselven daegs wan Iosua oock Makeda, ende sloeghse met de scherpte des sweerts, daer toe haren Koninck; ende verbandese, ende alle zielen die daer in waren; ende en liet niemant over blijven: ende dede den Koninck van Makeda, gelijck hy den Koninck van Iericho gedaen hadde. ⁺

+ Jos. 6,21.

29

Doe toogh Iosua ende het gantsche Israël met hem van Makeda nae Libna; ende streedt tegen haer.

30

Ende de HEERE gaf deselve oock in de hant Israëls met haren Koninck; ende sloeghse met de scherpte des sweert, ende alle zielen die daer in waren; ende en liet niemant daer-in over-blijven: ende dede haren Koninck, gelijck hy den Koninck van Iericho gedaen hadde.

31

Daer-nae toogh Iosua, ende het gantsche Israël met hem, van Libna nae Lachis, ende belegerdense ende krijgden tegen haer.

32

Ende de HEERE gaf Lachis oock in de handen Israëls, so dat syse op den tweeden dagh wonnen: ende sloegense met de scherpte des sweert, ende alle zielen die daer-in waren, allesins gelijck hy Libna gedaen hadde.

[fol. 97r]

33

Ter selver tijt toogh Horam de Koninck van Geser opwaerts, om Lachis te helpen: maer Iosua sloegh hem met al sijn volck, tot dat niemant daer-in over en bleef.

34

Ende Iosua trock van Lachis met het gantsche Israël nae Eglon ende belegerdese, ende streedt tegen haer.

35

Ende wanse ten selven dage, ende sloegse met de scherpte des sweerts, ende verbande alle zielen die daer-in waren, des selven daegs; allesins gelijck hy Lachis gedaen hadde.

36

Daer-nae toogh Iosua opwaerts met het gantsche Israël van Eglon nae Hebron, ende streedt tegen haer:

37

Ende wanse, ende sloegse met de scherpte des sweerts, ende haren Koninck, met alle hare steden, ende alle zielen die daer-in waren, ende en liet niemant over-blijven, allesins gelijck hy Eglon gedaen hadde: ende verbandese, ende alle zielen die daer-in waren.

38

Doe keerde Iosua wederom met het gantsche Israël nae Debir, ende streedt tegen haer;

39

Ende wanse, met haren Koninck, ende alle hare steden; ende sloegense met de scherpte des sweerts, ende verbanden alle zielen die daer-in waren; ende en liet niemant over-blijven: gelijck hy Hebron gedaen hadde, soo dede hy oock Debir, ende haren Koninck; ende gelijck hy Libna ende haren Koninck gedaen hadde.

40

Alsoo sloegh Iosua alle het lant op ’t geberghte, ende tegen ’t Zuyden, ende in de leeghten, ende aen de beken, met alle hare Koningen, ende en liet niemant over-blijven: ende verbande alles wat adem hadde; ⁺ gelijck de HEERE de Godt Israëls geboden hadde.

+ Deut. 7,2. cap. 20.16, 17. Jos. 8,2.

41

Ende sloegse van Kades-Barnea aen, tot Gasa toe; ende het gantsche lant Gosen, tot Gibeon toe.

42

Ende wan alle dese Koningen met haer lant op een mael: want de HEERE de Godt Israëls streedt voor Israël.

43

Ende Iosua toogh weder in ’t leger nae Gilgal, met het gantsche Israël.