Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts belofte ende bevel van Ai. II. Hoe Iosua den goddelijcken bevel heeft in ’t werk gestelt. III. Veroveringe der stadt Ai. IV. Iosuae danckbaerheyt tegen Godt, ende volbrenginge van ’t gene Mose geboden hadde, Deut. 27.c.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Iosua: ⁺ En vreest u niet, ende en ontset u niet; neemt met u alle het krijghs-volck, ende maeckt u op, ende treckt opwaerts nae Ai: siet daer, Ick hebbe den Koninck van Ai, met sijn volck in sijne stadt ende lant, in uwe handen gegeven.

+ Deut. 1,21. cap. 7,18.

2

Ende ghy sult met Ai ende haren Koninck doen, ⁺ gelijck ghy met Iericho ende haren Koninck gedaen hebt; ⁺ behalven dat ghy haren roof ende haer vee onder u deelen sult: maer bestelt eene achter-lage achter de stadt.

+ Ios. 6,21.

+ Deut. 20,14.

II.3

DOe maeckte hem Iosua op, ende alle het krijghs-volck, om op te trecken nae Ai: ende Iosua verkoos dertigh duysent strijdbare mannen, ende sondtse uyt by nachte,

4

Ende geboodt hen, seggende: Siet toe, ghy-lieden sult de achter-lage zijn achter de stadt: maer en maeckt u niet al te verre van de stadt, ende zijt altesamen bereydt.

5

Maer ick, ende alle het volck dat by my is, willen tot de stadt naderen: ende als sy tegen ons uyt-komen, gelijck als te voren, so willen wy voor hen vlieden:

6

Op dat sy ons daer-uyt nae volgen, tot dat wyse van de stadt af-trecken: want sy sullen gedencken, dat wy voor hen vlieden, gelijck te voren. ⁺

+ Ios. 7,5.

7

Ende terwijle wy voor hen vlieden, sult ghy u op-maken uyt de achter-lage, ende de stadt in-nemen: want de HEERE uwe Godt salse in uwe handen geven.

8

Maer wanneer ghy de stadt in-genomen hebt, so steecktse aen met vyer, ende doet nae den woorde des HEEREN: siet, ick hebbe ’t u-lieden geboden.

9

Alsoo sondtse Iosua henen: ende sy gingen henen op nae de achter-lage, ende hielden tusschen Beth-el ende Ai, tegen ’t Westen van Ai: maer Iosua bleef dien nacht onder ’t volck:

10

Ende maeckte hem des morgens vroegh op, ende ordineerde het volck, ende trock opwaerts met de Outste Israëls, voor ’t volck henen, nae Ai.

11

Ende alle het krijghs-volck, dat by hem was, trock op, ende naderden, ende quamen tegen de stadt, ende legerden hen tegen ’t Noorden van Ai; so dat ’er maer een dal was tusschen hem ende Ai.

12

Maer hy hadde by vijf duysent mannen genomen, endese op de achter-lage gestelt, tusschen Beth-el ende Ai, tegen ’t Westen der stadt.

13

Ende sy stelden het volck des gantschen legers, dat tegen ’t Noorden der

[fol. 95v]

stadt was, so dat sijn eynde reyckte tegen ’t Westen der stadt: alsoo ginck Iosua henen in deselve nacht midden in ’t dal.

14

Maer als de Koninck van Ai dat sagh; so haesteden sy, ende maeckten hen vroegh op; ende de mannen der stadt quamen uyt, om Israël t’ontmoeten ten strijde, met al sijn volck, op een bestemde plaetse voor het vlacke velt: want hy en wiste niet, dat ’er eene achter-lage op hem geleyt was achter de stadt.

15

Maer Iosua ende het gantsche Israël stelden hen, als of sy geslagen wierden voor hen, ende vloden op den wegh nae de woestijne.

16

Doe riep alle het volck in de stadt, Dat men hen soude nae-jagen: ende sy jaegden oock Iosua nae, ende gaven hen van de stadt uyt;

17

So dat ’er niet een man over en bleef in Ai ende Beth-el, die niet uyt-getrocken en was om Israël nae te jagen: ende sy lieten de stadt open staen, op dat sy Israël souden nae-jagen.

III.18

DOe sprack de HEERE tot Iosua: Reckt de spiesse uyt, die ghy in uwe hant hebt, tegen Ai; want Ick wilse in uwe hant geven. Ende doe Iosua de spiesse, die in sijne hant was, tegen de stadt uyt-reckte;

19

Doe brack de achter-lage haestelijck op, uyt hare plaetse; ende liepen, met dat hy sijne hant uyt-reckte, ende quamen in de stadt, ende wonnense: ende haesteden hen, ende stakense met vyer aen.

20

Ende de mannen van Ai keerden hen, ende sagen achterwaerts, ende sagen den roock der stadt op-gaen nae den Hemel; ende en hadden geene ruymte te vlieden, noch herwaerts, noch derwaerts: ende het volck, dat nae de woestijne vluchtte, keerde sich om, om hen nae te jagen.

21

Want doe Iosua ende het gantsche Israël sagh, dat de achter-lage de stadt gewonnen hadde, dewijle de roock der stadt op-ginck; so keerden sij wederom, ende sloegen de mannen van Ai.

22

Ende die in de stadt quamen oock uyt hen te gemoete, so dat sy midden onder Israël quamen, van hier ende van daer; ende sloegense, ⁺ tot dat niemant onder hen over en bleef, nochte ontloopen en konde:

+ Deut. 7,2.

23

Ende grepen den Koninck van Ai levendigh, ende brachten hem tot Iosua.

24

Ende doe Israël alle inwoonders van Ai hadde gedoodt op het velt, ende in de woestijne, die hen nae-gejaegt hadden, ende vielen alle door de scherpte des sweerts, tot dat sy alle om-quamen: so keerde sich het gantsche Israël nae Ai, ende sloegense met de scherpte des sweerts.

25

Ende alle die op dien dagh vielen, beyde mannen ende wijven, dier waren twaelf duysent, altemael lieden van Ai.

26

Maer Iosua en trock sijne hant niet weder te rugge, daer mede hy de spiesse uyt-reckte, tot dat alle inwoonders van Ai verbannen wierden:

27

Behalven het vee ende den roof der stadt deelde Israël uyt onder sich; ⁺ nae den woorde des HEEREN, ⁺ dat Hy Iosua geboden hadde.

+ Num. 31.22, 26.

+ Ios. 8,2.

28

Ende Iosua brandde Ai uyt, ende maeckte eenen hoop daer uyt eeuwighlijck, die noch heden daer leyt.

29

Ende liet den Koninck van Ai aen eenen boom hangen, tot ’savonds toe: maer doe de Sonne onder-gaen was, geboodt hy; Dat men sijn lichaem van den boom nam: ⁺ ende sy wierpen het onder de stadt-poorte, ende maeckten eenen grooten steen-hoop daer op, die tot op desen dagh daer is.

+ Deut. 21,23.

IV.30

DOe bouwde Iosua den HEERE, den Godt Israëls, eenen Altaer, op den bergh Ebal;

31

(Gelijck Mose de Knecht des HEEREN geboden hadde den kinderen Israëls, ⁺ als geschreven staet in ’t Wet-boeck Mose; eenen Altaer van geheele steenen, die met geen yser behouwen en waren) ende offerde den HEERE daer op brand-offeren ende danck-offeren:

+ Exod. 20,25. Deut. 27.4, 5, 6.

32

Ende schreef aldaer op de steenen de ander Wet, ⁺ die Mose den kinderen Israëls voor-geschreven hadde.

+ Deut. 27.2, 3.

33

Ende het gantsche Israël met sijne Outsten, ende Ampt-lieden, ende Richters stonden aen beyde zijden der Arke, tegen de Priesters over uyt Levi, die de Arke des verbondts des HEEREN droegen, de vreemdelingen soo wel als de in-boorlingen, d’eene helft neffens den bergh Grisim, ende d’ander helft neffens den bergh Ebal; ⁺ gelijck Mose de Knecht des HEEREN te voren geboden hadde, om te segenen het volck Israël.

+ Deut. 27.12, 13.

34

Daer-nae liet hy uyt-roepen alle de woorden der Wet, van den segen ende vloeck, gelijck sy geschreven staen in het Wet-boeck.

35

Daer en was geen woort, dat Mose geboden hadde, dat Iosua niet en hadde laten uyt-roepen voor de geheele Gemeynte Israëls, ⁺ ende voor de wijven ende kinderen, ende vreemdelingen, die onder hen wandelden.

+ Deut. 31,11.