Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Achans roof van ’t verbannen goet. II. De straffe van wegen dien roof over het volck. III. Godts bevel om dien persoon, die sich aldus hadde versondigt, door lotinge uyt te vinden. IV. Overtuyginge ende straffe des Achans.

I.1

MAer de kinderen Israëls vergrepen hen aen ’t verban-nene: want Achan de soon Charmi, ⁺ des soons Sabdi, des soons Serah, van den stamme Iuda, nam wat van ’t verbannene: doe vergrimde de toorn des HEEREN over de kinderen Israëls.

+ Jos. 22,20. 1 Paral. 2,7.

II.2

DOe nu Iosua mannen uyt-sondt van Iericho nae Ai, die by Beth-aven leyt, tegen ’t Oosten voor Beth-el, ende sprack tot hen: Gaet opwaerts, ende bespiedet het lant.

3

Ende doe sy opwaerts gegaen waren, ende Ai bespiedet hadden; quamen sy weder tot Iosua, ende spraken tot hem: En laet het gantsche volck niet opwaerts trecken, maer by twee ofte drie duysent mannen, dat sy opwaerts trec-ken, ende slaen Ai: op dat sich het gantsche volck aldaer niet en bemoeye; want harer is weynigh.

4

Alsoo trocken opwaerts van ’t volck by drie duysent mannen, ende die vloden voor de mannen t’Ai.

5

Ende die van Ai sloegen harer by ses-en-dertigh mannen, ende jaegdense voor de poorte tot Sabarim toe, ende sloegense den wegh neder: doe wiert den volcke het herte vertsaegt, ende wiert tot water.

6

Maer Iosua verscheurde sijne kleederen, ⁺ ende viel op sijn aengesichte ter aerden, voor de Arke des HEEREN, tot den avont toe, met de Oudtsten Israëls; ⁺ ende sy wierpen stof op hare hoofden.

+ Gen. 37,34.

+ Job. 2,12.

III.7

ENde Iosua sprack: Ach Heere HEERE! waerom hebt Ghy dit volck over de Iordane gevoert, dat Ghy ons in de handen der Amoriten gaeft, om ons om te brengen? Och dat wy waren aen gene zijde der Iordane gebleven, gelijck wy begost hadden.

8

Ach mijn Heere! wat sal ick seggen, dewijle Israël sijnen vyanden den rugge keert?

9

Als het de Cananiten, ende alle in-woonders des lants hooren; so sullen sy ons omcingelen, ende oock onsen name uyt-roeyen van de Aerde: wat wilt Ghy dan by uwen grooten Name doen?

10

Doe sprack de HEERE tot Iosua: Staet op; waerom ligt ghy alsoo op uw’ aengesichte?

11

Israël heeft hem versondigt, ende hebben mijn verbondt over-treden, dat Ick hen geboden hebbe: daer-toe hebben sy van ’t verbannene genomen ende gestolen, ende verloochent, ende onder hare gereetschap geleyt.

12

De kinderen Israëls en mogen niet staen voor hare vyanden, maer moeten haren vyanden den rugge keeren; want sy zijn in den ban: Ick en sal voort-aen niet met u-lieden zijn, indien ghy den ban uyt u niet en verdelget.

13

Staet op, ende heyligt het volck, ⁺ ende segt: Heyliget u tegen morgen; want alsoo seyt de HEERE, de Godt Israëls: Daer is een ban onder u, Israël; daerom en kont ghy niet staen voor uwe vyanden, tot dat ghy den ban van u doet.

+ Jos. 3,5.

14

Ende sult vroegh aen-komen, d’een

[fol. 95r]

stamme nae den anderen; ende welcken stamme de HEERE raken sal, die sal aen-komen, een geslachte nae ’t ander; ende welck geslachte de HEERE raken sal, dat sal aen-komen, een huys nae ’t ander; ende welck huys de HEERE raken sal, dat sal aen-komen, een huys-weert nae den anderen.

15

Ende wie bevonden wort in den ban, dien sal men met vyer verbranden, met al dat hy heeft: daerom, dat hy het verbondt des HEEREN over-treden, ende eene dwaesheyt in Israël bedreven heeft.

16

Doe maeckte hem Iosua des morgens vroegh op, ende dede Israël aen-komen, eenen stamme nae den anderen; ende de stamme Iuda wiert geraeckt:

17

Ende doe hy de geslachten Iuda dede aen-komen, wiert geraeckt het geslachte der Serahiten; ende doe hy het geslachte der Serahiten dede aen-komen, eenen huys-weert nae den anderen, wiert Sabdi geraeckt:

18

Ende doe hy syn huys dede aen-komen, eenen weert nae den anderen, wiert geraeckt Achan, de soon Charmi, des soons Sabdi, des soons Serah, uyt den stamme Iuda.

IV.19

ENde Iosua sprack tot Achan: Mijn soon, geeft den HEERE den Godt Israëls de eere, ende geeft Hem het lof, ende geeft my te kennen: Wat hebt ghy gedaen? ende en versaeckt my niets daer-af.

20

Doe antwoordde Achan Iosua, ende sprack: Voorwaer ick hebbe my versondigt aen den HEERE den Godt Israëls: alsoo ende alsoo hebb’ ick gedaen.

21

Ick sagh onder den roof eenen kostelijcken Babylonischen mantel, ende twee hondert sikelen silvers, ende eene goudene ^a tonge, vijftigh sikelen weerdigh in gewichte: dies geluste my, ende ick namse: ende siet, het is begraven in de aerde, in mijne hutte, ende het silver daer onder.

a Spansel) De gedaente van eene tonge hebbende.

22

Doe sondt Iosua boden henen, die liepen tot de hutte: ende siet, het was begraven in sijne hutte, ende het silver daer onder.

23

Ende sy namen ’t uyt de hutte, ende brachten ’t tot Iosua, ende tot alle kinderen Israëls; ende storten ’t uyt voor den HEERE.

24

Doe nam Iosua, ende het gantsche Israël met hem, Achan den soon Serah, met het silver, mantel, ende goudene tonge, sijne sonen ende dochteren, sijne ossen ende eselen, ende schapen, sijne hutte, ende al wat hy hadde, ende voerdense opwaerts in ’t dal Achor.

25

Ende Iosua sprack: Dewijle dat ghy ons bedroeft hebt, so bedroeve u de HEERE op desen dagh! Ende het gantsche Israël steenigden hem, ende verbranddense met vyer.

26

Ende doe syse gesteeniget hadden, maeckten sy over hen eenen grooten steen-hoop, die blijft tot op desen dagh: Alsoo keerde sich de HEERE van de grimmigheyt sijnes toorns: daer-af heet deselve plaetse, Het dal Achor, tot op desen dagh.