Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Van der Amoriten ende Cananiten schrick. II. Bevel ende verrichtinge der besnijdenisse. III. Paeschen in Gilgal gehouden. IV. De Soon Godts verschijnt Iosua.

I.1

DOe nu alle Koningen der Amoriten, die op gene zijde der Iordane tegen ’t Westen woonden, ende alle Koningen der Cananiten aen de Zee hoorden, hoe de HEERE het water der Iordane hadde uyt-gedroogt voor de kinderen Israëls, tot dat sy daer over gingen; so vertsaegde haer herte, ⁺ ende daer en was geen moet meer in hen, voor de kinderen Israëls.

+ Jos. 2.9, 24.

II.2

TE dier tijt sprack de HEERE tot Iosua: Maeckt u ^a steenen messen, ⁺ ende besnijdt weder de kinderen Israëls ten tweeden male.

a Steenen messen) Scherp als op eenen steen gewett, Psal. 89,44. Avertisti petram gladdii ejus, de scherpte sijnes sweerts is bot, dat het niet en snijdt.

+ Exod. 4,25.

3

Doe maeckte hem Iosua steenen messen, ende besneedt de kinderen Israëls op den heuvel Araloth.

4

Ende dit is de sake, daerom Iosua besneedt alle het volck, dat uyt Egypten getogen was, mans-persoonen: want alle krijghs-lieden waren gestorven in de woestijne op den wegh, doe sy uyt Egypten togen.

[fol. 94r]

5

Want alle het volck, datter uyt-toogh, was besneden; maer alle het volck, dat in de woestijne geboren was, op den wegh, doe sy uyt Egypten togen, dat en was niet besneden.

6

Want de kinderen Israëls wandelden veertigh jaer in de woestijne, tot dat het gantsche volck der krijghs-mannen, die uyt Egypten getogen waren, om-quamen; daerom, dat sy nae de stemme des HEEREN niet gehoort en hadden: ⁺ gelijck dan de HEERE hen gesworen hadde, Dat sy het lant niet sien en souden, ’t welck de HEERE haren vaderen gesworen hadde, ons te geven, een lant daer melck ende honigh in vloeyt.

+ Num. 14,23.

7

Der selver kinderen, die in hare plaetse waren op-gekomen, besneedt Iosua: want sy haddden de voor-huyt, ende en waren op den wegh niet besneden.

8

Ende doe het gantsche volck besneden was, bleven sy in hare plaetse in ’t leger, tot dat sy heel wierden.

9

Ende de HEERE sprack tot Iosua: Heden hebb’ Ick de schande van Egypten van u-lieden af-gewendt: ende deselve plaetse wiert Gilgal genoemt, tot op desen dagh.

III.10

ENde als de kinderen Israëls alsoo in Gilgal het leger hadden; hielden sy Paeschen, op den veertienden dagh der selver maent, op de vlacke velden van Iericho:

11

Ende aten van ’t koorn des lants, op den tweeden dagh van Paeschen, namelijck, ⁺ ongesuerde brooden, ende versengde ayren, even op dien selven dagh.

+ Exod. 12,39. Lev. 2,14.

12

Ende het Man hielt op ’s anderen daegs, doe sy des lants koorn aten, dat de kinderen Israëls geen Man meer en hadden; maer sy aten van ’t koorn des lants Canaan, van ’t selve jaer.

IV.13

ENde het geschiedde, Doe Iosua by Iericho was, dat hy sijne oogen op-hief, ende wiert gewaer, ⁺ dat ’er een man tegen hem stont, ende hadde een bloot sweert in sijne hant. Ende Iosua ginck tot hem, ende sprack tot hem: Gaet ghy ons aen, ofte onsen vyanden?

+ Exod. 23,23.

14

Hy sprack: Neen, maer Ick ben een Vorst over het heyr des HEEREN, ende ben nu gekomen. Doe viel Iosua op sijn aengesichte ter aerden, ende badt aen, ende sprack tot Hem: Wat segt mijn Heere tot sijnen knecht?

15

Ende de Vorst over het heyr des HEEREN sprack tot Iosua: ⁺ Treckt uwe schoenen af van uwe voeten; want de plaetse daer ghy op staet, is heyligh: ende Iosua dede alsoo.

+ Exod. 3,5.