Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De oprichtinge des gedenck- ende da ck-teeckens van 12 steenen. II. Sommarische beschrijvinge des door-gancks.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Iosua:

2

Nemet u twaelf mannen, ⁺ uyt elcken stamme eenen;

+ Jos. 3,12.

3

Ende gebiedet hen, seggende: Heffet op uyt de Iordane twaelf steenen, van de plaetse, daer de voeten der Priesteren ^a alsoo staen, ende brengetse met u over, dat ghyse in de herberge latet, daer ghy desen nacht herbergen sult.

a Alsoo) Dat is, de Priesters, die de Arke droegen, stonden als sy geordineert waren, ende en deden niet anders.

4

Doe riep Iosua twaelf mannen, die verordineert waren van de kinderen Israëls, uyt elcken stamme eenen;

5

Ende sprack tot hen: Gaet over voor de Arke des HEEREN uwes Gods, midden in de Iordane, ende heffe een yegelijck eenen steen op sijn schouder, nae ’t getal der stammen der kinderen Israëls:

6

Dat sy een teecken zijn onder u, als uwe kinderen hier-naemaels hare vaderen vragen sullen, seggende: Wat doen dese steenen daer?

7

Dat ghy hen dan segget: Hoe het water der Iordane af-gescheurt zy voor de Arke des verbondts des HEEREN, ⁺ als sy door de Iordane ginck: dat dese steenen den kinderen Israëls een eeuwige gedachtenisse zijn.

+ Jos. 3,13.

8

Doe deden de kinderen Israëls, gelijck hen Iosua geboden hadde, ende droegen twaelf steenen midden uyt de Iordane, gelijck de HEERE tot Iosua geseyt hadde, nae ’t getal der stammen der kinderen Israëls; ende brachtense met hen over in de herberge, ende lietsense aldaer.

9

Ende Iosua richtte twaelf steenen op midden in de Iordane, daer de voeten der Priesteren gestaen hadden, die de Arke des verbondts droegen: ende sij zijn noch aldaer tot op desen dagh.

10

Want de Priesters, die de Arke droegen, stonden midden in de Iordane, tot dat alles uyt-gerichtet wiert, dat de HEERE Iosua geboden hadde den volcke te seggen; gelijck dan Mose Iosua geboden hadde: ende het volck haestede, ende ginck over.

II.11

DOe nu het volck altemael over gegaen was; doe ginck de Arke des HEEREN oock over, ende de Priesters voor den volcke henen.

12

Ende de Rubeniten, ende Gaditen, ende de halve stamme Manasse, ⁺ gingen gewapent voor de kinderen Israëls henen; gelijck Mose tot hen gesproken hadde:

+ Num. 32.20, 29.

13

By veertigh duysent toe-gerustet ten heyr, gingen voor den HEERE ten strijde, op de vlacke velden van Iericho.

14

Op dien dagh maeckte de HEE-RE Iosua groot voor ’t gantsche Israël, ⁺ ende sy vreesden hem, gelijck als sy Mose vreesden, sijn leven langh.

+ Jos. 3,7.

15

Ende de HEERE sprack tot Iosua:

16

Gebiedt den Priesteren, die de Arke des getuygenisse dragen, Dat sy uyt de Iordane op-klimmen.

17

Alsoo geboodt Iosua den Priesteren, seggende: Klimmet op uyt de Iordane.

18

Ende doe de Priesteren, die de Arke des verbondts des HEEREN droegen, uyt de Iordane op-klommen, ende met hare voet-solen op het drooge traden; so quam het water der Iordane weder in hare plaetse, ende vloeyde gelijck te voren aen alle hare oeveren.

19

Maer het was de tiende dagh der eerster maent, doe het volck uyt de Iordane op-klom: ende sy legerden hen in Gilgal, tegen het Oosten der stadt Iericho.

20

Ende die twaelf steenen, die sy uyt de Iordane genomen hadden, rechtte Iosua op te Gilgal;

21

Ende sprack tot de kinderen Israëls: Als uwe kinderen hier-naemaels hare vaderen vragen sullen, seggende:Wat sullen dese steenen?

22

So sult ghy ’t hen te kennen geven, seggende: Israël gingh droogs voets door de Iordane;

23

Doe de HEERE uwe Godt het water der Iordane uyt-droogde voor u-lieden, tot dat ghy over-ginget; gelijck als de HEERE uw’ Godt dede in de Schelf-zee, ⁺ die Hy voor ons uyt-droogde, tot dat wy daer door gingen:

+ Exod. 14,21.

24

Op dat alle volckeren op Aerden de hant des HEEREN erkennen, hoe machtigh dat sy is; dat ghy den HEERE uwen Godt vreeset alle tijt.