Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Vyt-sendinge der 2 bespieders. II. Hoe lange deselve te Iericho geweest, ende wat hen aldaer ontmoet is. III. Haer af-scheyt uyt Iericho, ende weder-komste in ’t leger.

I.1

MAer Iosua de soon Nuns hadde twee bespieders heymelijck uyt-gesonden van Sittim, ende hen geseyt: Gaet henen, besiet het lant ende Iericho. ⁺ Die gingen henen, ende quamen in ’t huys eener hoere, die hiet Rahab, ende keerden by haer in. ⁺

+ Num. 25,1. cap. 33,49.

+ Ebr. 11,31. Jac. 2,25.

II.2

DOe wiert den Koninck van Iericho geseyt: Siet, hier zijn in deser nacht mannen in-gekomen van de kinderen Israëls, om dit lant te bespieden.

3

Doe sondt de Koninck van Iericho tot Rahab, ende liet haer seggen: Brengt de mannen uyt, die tot u in uw’ huys gekomen zijn: want sy zijn gekomen om het gantsche lant te bespieden.

4

Maer het wijf verbergh die twee mannen, ende sprack alsoo: Daer zijn wel mannen tot my in-gekomen; maer ick en wist niet, van waer sy waren.

5

Ende doe men de poorten wilde toe-sluyten, doe ’t duyster was, gingen sy uyt; so dat ick niet en weet, waer sy henen gegaen zijn: jagetse haestelijck nae; want ghy sultse achter-halen.

6

Maer sy lietse op het dack klimmen, ende bedecktese onder de vlas-stoppelen, die sy haer op het dack uyt-gebreydt hadde.

7

Maer de mannen jaegdense nae, op den wegh tot de Iordane, tot aen ’t veer; ende men sloot de poorte toe, doe die uyt waren, die hen nae-jaegden.

8

Ende eer hen die mannen slapen leyden, so klom sy op tot hen, op het dack,

9

Ende sprack tot hen: Ick weet, dat de HEERE u dit lant gegeven heeft; want eene verschrickinge is op ons gevallen voor u-lieden, ende alle inwoonders deses lants zijn voor uwe toe-komste moede-loos geworden.

10

Want wij hebben gehoort, ⁺ hoe dat de HEERE het water in de Schelf-zee uyt-gedroogt heeft voor u-lieden, doe ghy uyt Egypten trocket; ende wat ghy den twee Koningen der Amoriten, ⁺ Sihon ende Og, op gene zijde der Iordane gedaen hebt, hoe ghyse verbannen hebt.

+ Exod. 14.21, 22, 29.

+ Num. 2.24, 34.

11

Ende sedert dat wy sulcx gehoort hebben, is onse herte vertsaegt, ⁺ ende geen moet en is meer in yemant voor uwe toe-komste: want ☜de HEERE uw’ Godt is een Godt beyde boven in den Hemel, ende beneden op der Aerde☞.

+ Deut. 4,39.

12

So sweeret my nu by den HEERE, dat, dewijle ick aen u-lieden barmhertigheyt gedaen hebbe, dat ghy-lieden oock aen mijnes vaders huys barmhertigheyt doet; ende gevet my een waer-teecken,

[fol. 93r]

13

Dat ghy leven latet mijnen vader, mijne moeder, mijne broeders, ende mijne susters, ende al wat sy hebben; ende reddet onse zielen van den doot.

14

Die mannen spraken tot haer: En doen wy geene barmhertigheyt ende getrouwigheyt aen u, wanneer ons de HEERE dit lant geeft; so sal onse ziele voor u-lieden des doots zijn, indien ghy onse sake niet en verraedt.

15

Doe liet sy deselve aen een zeel neder door ’t venster: want haer huys was aen de stadts-muer, ende sy woonde oock op de muer.

16

Ende sy sprack tot hen: Gaet op ’t geberghte, op dat u niet en ontmoeten, die u nae-jagen; ende verberget u aldaer drie dagen, tot dat die weder komen, die u nae-jagen: daer-nae gaet uwen wegh.

17

Oock spraken de mannen tot haer: Maer wy willen van den eedt ontslagen zijn, dien ghy van ons genomen hebt:

18

Wanneer wy in ’t lant komen, ende ghy dit roode zeel niet in ’t venster en knoopt, daer-mede ghy ons neder-gelaten hebt, ende tot u in ’t huys vergadert uwen vader, uwe moeder, uwe broeders, ende alle uwes vaders huys:

19

Ende so wie ter deure uw’s huyses uyt-gaet, ⁺ diens bloet zy op sijn hooft; ende wy onschuldigh: maer aller die in uwen huyse zijn, indien eene hant aen hen geleyt wort, so sal haer bloet op onse hooft zijn.

+ Matth. 27,25.

20

Ende indien ghy yet van dese onse sake sult nae-seggen; so willen wy van den eedt ontslagen zijn, dien ghy van ons genomen hebt.

21

Sy sprack: Het zy soo ghy segget. Ende lietse gaen; ende sy gingen henen: ende sy knoopte het roode zeel in ’t venster.

III.22

MAer sy gingen henen, ende quamen op ’t geberghte, ende bleven drie dagen aldaer, tot dat die weder quamen, die hen nae-jaegden: want sy haddense gesocht op alle wegen, ende doch niet gevonden.

23

Alsoo keerden die twee mannen weder, ende gingen van ’t geberghte, ende voeren over, ende quamen tot Iosua, den soon Nuns, ende vertelden hem alles, gelijck sy ’t bevonden hadden;

24

Ende spraken tot Iosua: De HEERE heeft ons alle het lant in onse handen gegeven; oock so zijn alle inwoonders des lants moede-loos voor ons.