Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiij. Capittel.

Mosis Prophetische segeninge over de twaelf stammen, hebben twee deelen: I. De in-leydinge daer van. II. De Prophetische segeninge selfs.

I.1

DIt is de Segen, daer mede Mose, de Man Godts, de kinderen Israëls voor sijnen doot segende,

2

Ende sprack: De HEERE is van Sinai gekomen, ⁺ ende is hen-lieden op-gegaen van Seïr; Hy is klaerlijck verschenen van den bergh Paran, ende is gekomen met vele duysent Heyligen: tot sijner rechter hant is een vyerige Wet aen hen.

+ Hab. 4,3.

3

☜Hoe heeft Hy de lieden soo lief! ⁺ alle sijne Heyligen zijn in uwe hant☞: sy sullen sich setten tot uwe voeten, ende sullen leeren van uwe woorden.

+ Sap. 3,1.

4

Mose heeft ons de Wet geboden, den erve der Gemeynte Iacobs.

5

Ende Hy bediende het ^a ampt eenes Konincx, ende hielt te samen de Hoofden des volcks, mitsgaders de stammen Israëls.

a Ampt) hy en was geen Koninck, en hadd’ oock niets daer van ende hielt nochtans het volck te samen, alsoo dat het een Hooft hadde, gelijck eenen Koninck, en niet verstroyt zijnde bijster en ginge.

II.6

^* RUben leve, ende en sterve niet; ende sijn gemeyn volck zy geringh.

* I. Ruben.

7

Dit is de zegen ⁺ Iuda, ende hy sprack: HEERE, verhoort de stemme Iuda, maeckt hem ten Regent in sijnen volcke; ende laet sijne macht groot worden, ende hem moete tegen sijne vyanden geholpen worden.

+ II. Iuda.

8

Ende tot Levi sprack hy: ⁺ Uw’ ^b Recht ende uw’ Licht blijve by uwen heyligen Man; ⁺ dien ghy versocht hebt te Massa, doe ghy-lieden twistedet aen ’t Twist-water.

+ III. Levi.

b Recht) dat is, als Exod. 28,30. staet, het heylighdom op den borst-lap wil so veel seggen; uw’ priesterlijck ampt zy gelucksaligh voor Godt ende de menschen, met bidden ende leeren.

+ Exod. 17,7. Num. 20,13.

9

Wie tot sijnen vader ende tot sijne moeder spreeckt, Ick en sie hem niet; ende tot sijnen broeder, Ick en kenne hem niet; ende tot sijnen soon’, Ick en weet niet: die houden uwe reden, ende bewaren uw’ verbondt;

10

Die sullen Iacob uwe rechten leeren, ende Israël uwe Wet; die sullen reuck-werck voor uwe neuse leggen, ende geheel offer op uwen Altaer.

11

HEERE, segent sijn vermogen, ende laet u behagen de wercken sijner handen: verslaet den rugge der gener die tegens hem op-staen, ende der gener die hem haten, dat sy niet op en komen.

12

Ende tot Ben-jamin sprack hy: ⁺ Het ^c lieflijcke des Heeren sal seker woonen: altijt sal Hy over hem houden, ende sal tusschen sijne schouderen woonen.

+ IV. Ben-jamin.

c Lieflijcke) dat is, de Tempel ende Ierusalem ende ’t Koninckrijck was in Ben-jamin.

13

Ende tot Ioseph sprack hy: Sijn lant ligt in den segen des HEEREN: ⁺ daer zijn ^d edele vruchten van den Hemel, ⁺ van den dauw, ende van de diepte die beneden ligt.

+ V. Ephraim.

d Edele vruchten) dit is van ’t Koninckrijck Israëls geseyt, ’twelck hoogh gesegent wiert met al ’t gene, dat Hemel, Sonne, Mane, Aerde, bergh, dal, water ende al tijtlijck goet, droegh ende gaf; daer-toe oock Propheten ende heylige Regenten hadde.

+ VI. ende Manasse.

14

Daer zijn edele vruchten van de Sonne, ende edele rijpe vruchten van de Mane:

15

Ende van de hooge bergen tegen ’t Oosten, ende van de heuvelen voort ende voort:

16

Ende edele vruchten van de Aerde, ende wat daer in is. ^* De genade des genen die in ’t bosch woonde, kome op ’t hooft Iosephs, ende ⁺ op den schedel des Nasirs onder sijne broederen.

* Exod. 3,2.

+ Gen. 49,26.

17

Sijne heerlijckheyt is als een eerst-geboren os, ⁺ ende sijne hoornen zijn als een-hoorns hoornen: met deselve sal hy de volckeren te hoop stooten, tot aen des lants eynde. Dat zijn de duysenden Ephraims, ende de duysenden Manasse.

+ Num. 23,22.

18

Ende tot Sebulon sprack hy: ⁺ Sebulon, verheugt u uwes ^e uyt-tochts: maer ⁺⁺ Isaschar, verheugt u uwer hutten.

+ VII. Sebulon

e Vyt-tochts) dit heeft Debora ende Barak gedaen. Jud. 4,6. c. 5.12.

++ VIII. Isaschar.

19

Sy sullen de volckeren op den Bergh roepen, ende aldaer offeren, d’offerhanden der gerechtigheyt: want sy sullen de menighte der Zee suygen, ende de gesonckene schatten in ’t zant. ⁺

+ IX. Gad.

20

Ende tot Gad sprack hy: ^f Gad zy gesegent, de ruym-maker: hy ligt als een leeuw, ende rooft den arm ende den schedel.

f Den segen Gads heeft de Koninck Iehu uyt-gericht 2.Reg. 9.10. capp. doe hy Baal verdelgde, ende het volck weder te rechte brachte, ende sloegh twee Koningen doot, daer toe oock Isebel. Ende de Leeraer is Elia de Propheet, die inden Hemel genomen ende verborgen is: want hy was een borger uyt Gilead, in den stamme Gads.

21

Ende hy sagh, dat hem een Hooft gegeven was, een Leeraer die verborgen is: dewelcke quam met de Oversten des volcks, ende beschickte de gerechtigheyt des HEEREN, ende sijne rechten aen Israël.

22

Ende tot ^* Dan sprack hy: ⁺ Dan een jonge leeuw; hy sal vloeyen van Basan.

* Dan.

+ X.

23

Ende tot ⁺ Naphthali sprack hy: Naphthali sal genoegh hebben, wat hy begeert; ende sal vol van den segen des HEEREN zijn: tegen ’t Westen ende Zuyden sal sijne besittinge zijn.

+ XI. Naphthali.

24

Ende tot ^* Asser sprack hy: Asser zy gesegent met sonen; hy zy aengenaem sijnen broederen, ende doppe sijnen voet in olye.

* X. Asser.

25

Yser ende koper zy aen sijne schoenen: uw’ ouderdom zy als uwe jeught.

[fol. 92r]

26

Daer en is geen Godt, als de Godt des Rechtveerdigen: die in den Hemel sit, die zy uwe Hulpe; ende diens Heerlijckheyt in de wolcken is. ⁺

+ Psal. 104,3.

27

Dat is de ^g wooninge Godts van ’t begin, ende onder de armen eeuwighlijck: ende Hy sal voor u henen uwen vyandt uyt-drijven, ende seggen: Zijt verdelgt!

g Godts woominge is in ’t volck Israël van't begin, onder dewelcke sy blijven eeuwighlijck; ghelijck de kiecxkens ondex de armen ofte vleugelen der hennen.

28

^* Israël sal seker alleen woonen: de Fonteyne Iacobs sal zijn op ’t lant, daer koorn ende most is; daer-toe sijn Hemel sal met dauw druypen.

* Ier. 23,6. c. 33,16.

29

Wel u Israël! wie is u gelijck? o Volck, ghy dat door den HEERE saligh wort, die uwer hulpe schilt, ende het sweert uwer over-winninge is: uwen vyanden sal ’t missen; maer ghy sult op hare hooghten treden.