Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxj. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Mosis prophetie ende bevel aen ’t volck. II. Wie nae Mose soude regeeren. III. Godt verkondight den Mose sijnen doot, ende des volcx toe-komende sonde. IV. Vermaninge om Mosis Liedt (in't volgende capittel beschreven zijnde) wel in acht te nemen. V. Mose schrijft’et Liedt; ende beveelt den Leviten het Wet-boeck te leggen aen de zijde der Arke des verbondts.

I.1

ENde Mose ginck henen, ende sprack dese woorden met het gantsche Israël.

2

Ende seyde tot hen: ⁺ Ick ben heden hondert ende twintigh jaer out; ick en kan niet meer uyt- ende in-gaen: ⁺ daer-toe so heeft de HEERE tot my geseyt: ⁺ Ghy en sult niet over dese Iordane gaen.

+ Deut. 34,7.

+ Num. 27.12, 13.

+ Deut. 3.26, 27. cap. 32.50, 52.

3

De HEERE uwe Godt sal selfs voor u henen gaen; Hy sal selfs dese volckeren voor u verdelgen, dat ghyse in-neemt: Iosua sal voor u over-gaen, ⁺ gelijck de HEERE gesproken heeft.

+ Num. 27,18. Deut. 3,28.

4

Ende de HEERE sal hen doen, ⁺ gelijck hy gedaen heeft Sihon ende Og, den Koningen der Amoriten, ende haren lande, dewelcke Hy verdelgt heeft.

+ Num. 21.24, 33

5

Wanneerse nu de HEERE voor u geven sal; so sult ghy hen doen nae allen gebodt, dat ick u-lieden geboden hebbe.

6

Zijt goets moets ende onvertsaegt, ⁺ en vreest u niet, ende en laet u niet voor hen grouwelen: want de HEERE uwe Godt sal selfs met u wandelen; ⁺ ende en sal de hant niet af-trecken, noch u verlaten.

+ Deut. 7,21.

+ Ios. 1,5. Ebr. 13,5.

II.7

ENde Mose riep Iosua, ende sprack tot hem voor de oogen des gantschen Israëls: ⁺ Zijt goets moets ende onvertsaegt; want ghy sult dit volck in ’t lant brengen, dat de HEERE haren vaderen gesworen heeft hen te geven; ende ghy sult het onder hen uyt-deelen.

+ Deut. 3,28.

8

Maer de HEERE, dewelcke selfs voor u-lieden henen gaet, die sal met u zijn, ende en sal de hant niet af-trecken, noch u verlaten: ⁺ en vreest u niet, ende en verschrickt niet.

+ Ios. 1,9.

9

Ende Mose schreef dese wet, ende gafse den Priesteren, den kinderen Levi, die de Arke des verbondts des HEEREN droegen; ende allen Outsten Israëls:

10

Ende geboodt hen, seggende: ⁺ T’elcken over seven jaer, ter tijt van ’t Vry-jaer, op ’t Feest der Loof-hutten;

+ Deut. 15,1.

11

Wanneer het gantsche Israël komt, ⁺ om te verschijnen voor den HEERE uwen Godt, aen de plaetse, die Hy verkiesen sal; sult ghy dese wet voor het gantsche Israël uyt-roepen laten, voor hare ooren:

+ Nehem. 8,1.

12

Namelijck, voor de vergaderinge des volcx, beyde der mannen ende wijven, kinderen, ende uwes vreemdelincx, die in uwe poorte is: op dat sy hooren ende leeren, daer-mede sy den HEERE haren Godt vreesen, ende houden, dat sy doen alle woorden deser Wet:

13

Ende dat hare kinderen, die ’t niet en weten, oock hooren ende leeren, op dat sy den HEERE uwen Godt vreesen,

[fol. 90v]

al uw’ leef-dage, die ghy op ’t lant leeft, daer in ghy gaet over de Iordane om in te nemen.

III.14

ENde de HEERE sprack tot Mose: Siet, uwe tijt is nae-by gekomen, dat ghy sterft; roept Iosua, ende tredet in de Hutte des Stichts, dat Ick hem bevel doe. Mose ginck henen met Iosua, ende traden in de Hutte des Stichts.

15

Maer de HEERE verscheen in de Hutte, in eene wolcken-colomne; ende deselve wolcken-colomne stont in der hutten deure.

16

Ende de HEERE sprack tot Mose: Siet, ghy sult slapen met uwe vaderen; ende dit volck sal op-komen, ende sal vreemden Goden nae-hoereeren van dat lant, daer in sy komen; ende ’t sal my verlaten, ende het verbondt varen laten, dat Ick met het selve gemaeckt hebbe:

17

So sal mijn toorn vergrimmen over hen ter selver tijt; ende Ick salse verlaten, ende mijn aengesichte voor hen verbergen, dat sy verteert worden. Ende wanneerse dan veel ongeluck ende angst treffen sal, so sullen sy seggen: En is my niet dit quaet altemael weder-varen, dewijle mijn Godt niet met my en is?

18

Doch Ick sal mijn aengesichte verbergen ter selver tijt, om al des quaden willen, dat sy gedaen hebben; dat sy sich tot andere Goden gewendt hebben.

IV.19

SO schrijft u-lieden nu dit Liedt; ende leert het den kinderen Israëls, ende legt het in haren mont: op dat my dit Liedt een getuyge zy onder de kinderen Israëls.

20

Want Ick wilse in ’t lant brengen, dat Ick haren vaderen gesworen hebbe, daer melck en honigh in vloeyt. Ende wanneer sy eten, ende versadigt ende vet worden; so sullen sy sich wenden tot andere Goden, ende hen dienen, ende My lasteren, ende mijn verbondt varen laten.

21

Ende wanneer hen dan veel ongeluck ende angst sal weder-varen; so sal dit Liedt hen antwoorden ter getuygenisse: want ’t en sal niet vergeten worden uyt den mont hares zaets; dewijle Ick weet hare gedachten, daer-mede sy nu alreede om-gaen, aleer Ickse in ’t lant brenge, dat Ick gesworen hebbe.

V.22

ALso schreef Mose dit Liedt ter selver tijt, ende leerde het den kinderen Israëls:

23

Ende beval Iosua, ⁺ den sone Nuns, ende sprack: Zijt goets moets ende onvertsaegt; want ghy sult de kinderen Israëls in ’t lant voeren, dat Ick hen gesworen hebbe; ende Ick wil met u zijn.

+ Ios. 1,6.

24

Doe nu Mose de woorden deser wet geheel uyt-geschreven hadde in een boeck;

25

So geboodt hy den Leviten, die de Arke des getuygenisse des HEEREN droegen, seggende:

26

Neemt dit boeck deser wet, ⁺ ende legt het inde zijde der Arke des verbondts des HEEREN uwes Godts; dat het aldaer een getuyge zy tegens u:

+ 2 Reg. 22,8.

27

Want ick kenne uwe ongehoorsaemheyt ende halsstarrigheyt: siet, terwijle ick noch heden met u-lieden leve, zijt ghy ongehoorsaem geweest tegen den HEERE; hoe veel te meer nae mijnen doot?

28

So vergadert nu voor my alle Outsten uwer stammen, ende uwe Ampt-lieden, dat ick dese woorden voor hare ooren spreke, ende Hemel ende Aerde tegens hen tot getuygen neme.

29

Want ick weet, dat ghy het nae mijnen doot verderven sult, ende uyt den wegh treden, dien ick u geboden hebbe: so sal u alsdan ongeluck ontmoeten hier naemaels, daerom, dat ghy quaet gedaen hebt voor de oogen der HEEREN, dat ghy-lieden Hem vertoornt door uwer handen werck.

30

Also sprack Mose de woorden deses Liedts geheel uyt voor de ooren der gantscher Gemeynte Israëls.