Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft vijf wetten: I. Van de verslagene, wanneer de doot-slager onbekent was. II. Krijgs-recht tegen de gevangene wijfs-personen. III. Van de eerst-geborene der gener, die twee wijven hebben. IV. Van ongehoorsame kinderen. V. Van ’t lichaem der op-gehangene.

I.1

WAnneer men eenen verslagenen vindt in ’t lant, dat u de HEERE uwe Godt geven sal om in te nemen, liggende in ’t velt; ende men niet en weet, wie hem verslagen heeft:

2

So sullen uwe Outsten ende Richters uyt-gaen; ende van den verslagenen meten aen de steden, die ront-om liggen.

3

Welcke stadt de naeste is, der selver Outsten sullen eene jonge koe van de runderen nemen, daer mede men niet gearbeydt en heeft, noch die aen ’t jock getrocken en heeft.

[fol. 85v]

4

Ende sullense af-brengen in een savelachtigh dal, dat niet bearbeydt noch bezaeyt en is; ende aldaer in ’t dal haer den hals af-houwen.

5

Daer sullen dan toe-treden de Priesteren, ⁺ de kinderen Levi, (want de HEERE uwe Godt heeftse verkoren, dat sy Hem dienen, ende sijnen Name loven; ⁺ ende nae haren mont sullen alle saken ende alle schaden gehandelt worden.)

+ Deut. 10,8.

+ Deut. 17.8, 9.

6

Ende alle Outsten der selver stadt sullen toe-treden tot den verslagenen, ende hare handen wasschen over die jonge koe, die in dat dal de hals is af-gehouwen.

7

Ende sullen antwoorden, ende seggen: Onse handen en hebben dit bloet niet vergoten; so en hebben ’t oock onse oogen niet gesien:

8

Zijt genadigh uwen volcke Israël, dat Ghy, HEERE, verlost hebt; en legt niet het onschuldigh bloet op uw’ volck Israël! so sullen sy over dat bloet versoent zijn.

9

Also sult ghy het onschuldigh bloet van u doen, dat ghy doet wat recht is voor de oogen des HEEREN.

II.10

WAnneer ghy in eenen strijt treckt tegen uwe vyanden; ende de HEERE uwe Godt geeft u deselve in uwe handen, dat ghy hare gevangene wegh-voert;

11

Ende ghy siet onder de gevangene eene schoone vrouwe, ende hebt lust tot haer, dat ghyse ten wijve neemt:

12

So brengtse in uw’ huys, ende laet haer ’t hayr af-scheeren, ende hare nagelen besnijden,

13

Ende de kleederen af-leggen, daer-in sy gevangen is; ende laetse sitten in uwen huyse, ende beweenen een maent lanck haren vader ende hare moeder: daer-nae slaept by haer, ende trouwtse, ende laetse uw’ wijf zijn.

14

Maer als ghy geen lust tot haer en hebt; so sult ghyse uyt-laten, waer sy henen wil, ende niet voor gelt verkoopen, noch versetten: daerom, dat ghyse vernedert hebt.

III.15

ALs yemant twee vrouwen heeft, eene die hy lief heeft, ende eene die hy haet; ende sy hem kinderen baren, beyde de beminde ende de gehaette, dat de eerst-geboren der gehaette is;

16

Ende de tijt komt, dat hy sijnen kinderen het erve uyt-deelt; so en kan hy niet den sone der liefste ten eerst-geboren sone maken voor den eerst-geboren sone der gehaette.

17

Maer hy sal den soon der gehaette voor den eersten sone erkennen, dat hy hem dobbel geve alles wat voor handen is: ⁺ want deselve is sijn eerste kracht, ende ’t recht der eerst-geboorte is sijn.

+ Gen. 49,3.

IV.18

WAnneer yemant eenen eygen-willigen ende ongehoorsamen soon heeft, die nae sijns vaders ende sijner moeder stemme niet en hoort; ende als sy hem kastijden, nae hen niet hooren en wil:

19

So sal hem sijn vader ende moeder grijpen, ende tot de Outsten der stadt brengen, ende tot de poorte dier plaetse;

20

Ende tot de Outsten der stadt seggen: Dese onse soon is eygen-willigh ende ongehoorsaem, ende en hoort nae onse stemme niet; ende is een brasser ende dronckaert:

21

So sullen hem steenigen alle de lieden der selver stadt, dat hy sterve; ende ghy sult alsoo den bosen van u doen: dat ’et gantsche Israël hoore, ende hem vreese.

V.22

WAnnneer yemant eene sonde gedaen heeft, die des doots weerdigh is; ende hy wort alsoo gedoodt, dat men hem aen een hout hangt:

23

So en sal sijn lichaem niet over nacht aen ’t hout blijven, maer ghy sult hem op den selven dagh begraven: want ☜een op-gehangene is vervloeckt by Godt☞; ⁺ op dat ghy uw’ lant niet en verontreynigt, dat u de HEERE uwe Godt geeft ten erve.

+ Gal. 3,13.