Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De tien Geboden worden wederom verhaelt. II. Scherpe vermaninge tot onderhoudinge van de tien Geboden.

I.1

ENde Mose riep het gantsche Israël, ende sprack tot hen: Hoort, Israël, de Geboden ende Rechten, die ick heden voor uwe ooren spreke; ende leertse, ende behoudtse, dat ghy daer-nae doet.

2

De HEERE onse Godt heeft een verbondt met ons gemaeckt op Horeb; ⁺

+ Exod. 19,5.

3

Ende en heeft niet met onse vaderen dit verbondt gemaeckt; maer met ons, die wy hier zijn hedens-daegs, ende alle leven.

4

Hy heeft van aengesichte met ons uyt het vyer op den bergh gesproken,

5

(Ick stont ter selver tijt tusschen den HEERE ende tusschen u, dat ick u aen-seyde des HEEREN woort: want ghy vreesdet u voor het vyer, ⁺ ende en ginget niet op den bergh) seggende:

+ Exod. 19,16. cap. 20,18.

6

☜Ick ben de HEERE uwe Godt, ⁺ die u uyt Egypten-lant gevoert heeft, uyt den dienst-huyse:

+ Exod. 20.2, etc.

7

Ghy en sult geene andere Goden hebben voor my. ⁺

+ Psal. 81,11.

8

Ghy en sult u geen beelt maken van eenige gelijckenisse, ⁺ noch boven in den Hemel, noch beneden op der Aerden, noch in het water onder der aerden:

+ Lev. 26,1.

9

Ghy en sultse niet aen-bidden, noch hen dienen: ⁺ want Ick ben de HEERE uwe Godt, een yverigh Godt; die de mis-daet der vaderen besoeckt aen de kinderen in ’t derde ende vierde lidt der gener die my haten:

+ Exod. 20,5. cap. 34.7, 14.

10

Ende barmhertigheyt bewijse aen vele duysenden, ⁺ die my lief hebben, ende mijne geboden houden.

+ Jer. 32,18.

11

Ghy en sult den Name des HEEREN uwes Gods niet misbruycken: ⁺ want de HEERE en sal dien niet ongestraft laten, die sijnen Name misbruyckt.

+ Lev. 19,12. Matth. 5,33.

12

Den Sabbath-dagh sult ghy houden, ⁺ dat ghy dien heyligt; gelijck u de HEERE uwe Godt geboden heeft:

+ Gen. 2,2. Exod. 23,12. cap. 35,2. Lev. 23,2. Jer. 17,21. Ezech. 20,12. Ebr. 4,4.

13

Ses dagen sult ghy arbeyden, ende al u werck doen;

14

Maer op den sevenden dagh is de Sabbath des HEEREN uwes Godts: dan en sult ghy geen arbeyt doen, noch uw’ Soon, noch uwe dochter, noch uw’ knecht, noch uwe maegt, noch uw’ os, noch uw’ esel, noch al u vee, noch de vreemdelinck, die in uwe poorten is: op dat uw’ knechte ende uwe maegt ruste, gelijck als ghy☞:

15

Want ghy sult gedencken, dat ghy oock een knecht in Egypten-lant waert, ende de HEERE uwe Godt u van daer uyt-gevoert heeft met eene machtige hant ende uyt-gestreckte arm: daerom heeft u de HEERE uwe Godt geboden, dat ghy den Sabbath-dagh houden sult.

16

☜Ghy sult uwen vader ende uwe moeder eeren; ⁺ gelijck u de HEERE uwe Godt geboden heeft: op dat ghy lang leeft; ende dat ’et u wel gae in den lande, dat u de HEERE uwe Godt geven sal.

+ Lev. 19,3. Sir. 4,9. Matth. 15,4. Luc. 18,20. Eph. 6.2, 3.

17

Ghy en sult niet dooden. ⁺

+ Matth. 5,21. Luc. 18,20. Rom. 13,9.

18

^* Ghy en sult geen overspel doen.

* Matth. 5,27. Luc. 18,20.

19

Ghy en sult niet stelen.

20

Ghy en sult geene valsche getuygenisse spreken tegen uwen naesten.

21

En laet u niet gelusten uwes naesten wijf. ⁺ Ghy en sult niet begeeren uwes naesten huys, acker, knecht, maegt, os, esel, noch al wat sijne is☞.

+ Rom. 7,7.

II.22

DIt zijn de Woorden, die de HEERE sprack tot uwe gantsche Gemeynte, op den bergh, uyt het vyer, de wolcke ende donckerheyt, met grooter stemme; ende en dede niets daer-toe: ende schreefse op twee steenen tafelen, ende gafse my.

23

Maer doe ghy die stemme uyt de duysternisse hoordet, ende de bergh met vyer brandde; so tradet ghy tot my, alle Oversten onder uwe stammen, ende uwe Outsten,

24

Ende seydet: Siet, de HEERE onse Godt heeft ons laten sien sijne Heerlijckheyt, ende sijne Majesteyt: ende wy hebben sijne stemme uyt het vyer gehoort; hedens-daegs hebben wy gesien, dat Godt met Menschen spreeckt, ende sy levendigh blijven.

25

Ende nu! ⁺ waerom sullen wy sterven, dat ons dit groote vyer verteere? wanneer wy des HEEREN onses Godts stemme meer hooren, so moeten wy sterven.

+ Exod. 20,18.

26

Want wat is al het vleesch, dat

[fol. 79r]

het hooren mogen de stemme des levendigen Godts uyt het vyer sprekende, ⁺ gelijck wy; ende levendigh blijve?

+ Deut. 4,33. Jud, 13,22.

27

Treedt ghy daer-toe, ⁺ ende hoort alles, wat de HEERE onse Godt seyt, ende segt ’et ons: al wat de HEERE onse Godt met u spreken sal, dat willen wy hooren ende doen.

+ Exod. 20,19. Ebr. 12,19.

28

Maer doe de HEERE uwe woorden hoorde, die ghy met my spraket, seyde Hy tot my: Ick hebbe gehoort de woorden deses volcx, die sy met u gesproken hebben; ’t is altemael goet, wat sy gesproken hebben.

29

☜Och dat sy een sulck herte hadden om my te vreesen, ⁺ ende te houden alle mijne geboden haer leef-dage: op dat ’et hen wel ginge, ende haren kinderen, eeuwighlijck☞!

+ Psal. 81,14.

30

Gaet henen, ende segt hen: Gaet nae huys in uwe hutten;

31

Maer ghy sult hier voor my staen, dat Ick met u spreke alle wetten, ende geboden, ende rechten, die ghy hen leeren sult; dat sy daer-nae doen in den lande, dat Ick hen geven sal in te nemen.

32

So behoudet nu, dat ghy doet, gelijck u de HEERE uwe Godt geboden heeft; ende en wijcket niet noch ter rechter noch ter slincker hant:

33

Maer wandelt in alle wegen, die u de HEERE uwe Godt geboden heeft: op dat ghy leven meugt, ende het u wel-gae, ende ghy lange levet in den lande, dat ghy in-nemen sult.