Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Verhael, hoe Og de Koninck van Basan over-wonnen ende sijn lant uyt-gedeelt zy geworden. II. Met wat bespreck den derde-half stammen des vorsz. lant zy toe-gedeelt worden. III. Een bysonder bevel aen Iosua. IV. Hoe ende waer Mose het lant Canaan voor sijnen doot besien hebbe.

I.1

ENde wy keerden ons, ⁺ ende trocken opwaerts den wegh nae Basan: ende Og de Koninck van Basan trock uyt ons te gemoete, met al sijn volck, te strijden by Edreï.

+ Num. 21,33. Deut. 29,7.

2

Maer de HEERE sprack tot my: En vreest u niet voor hem; want Ick hebbe hem, ende al sijn volck, met sijn lant in uwe handen gegeven: ende ghy sult met hem doen, ⁺ gelijck ghy met Sihon den Koninck der Amoriten gedaen hebt, die te Hesbon woonde.

+ Num. 21,24.

3

Also gaf de HEERE onse Godt oock den Koninck Og te Basan in onse handen, met al sijn volck; dat wy hem sloegen, tot dat hem niets over en bleef.

4

Doe wonnen wy te dier tijt alle sijne steden; ende daer en was geene stadt, die wy hem niet en namen: tsestigh steden, de gantsche lant-streke van Argob, in ’t Koninck-rijcke van Og te Basan.

5

Alle dese steden waren vast, met hooge mueren, poorten ende grendelen: behalven seer vele andere vlecken sonder mueren.

6

Ende wy verbandense, gelijck als wy met Sihon den Koninck van Hesbon deden: alle steden verbanden wy, beyde met mannen, wijven ende kinderkens;

7

Doch al het vee, ende den roof dier steden, roofden wy voor ons.

8

Also namen wy te dier tijt het lant uyt de hant van de twee Koningen der Amoriten, aen gene zijde der Iordane: van de beke by Arnon aen, tot aen den bergh Hermon:

9

(Welcken de Sidoniers Sirjon heeten; maer de Amoriten heeten hem Senir.)

10

Alle steden ten platten lande, ende het gantsche Gilead, ende het gantsche Basan, tot aen Salcha ende Edreï: de steden des Koninck-rijcks van Og in Basan.

11

Want alleen de Koninck Og in Basan was noch over-gebleven van de Reusen; siet, sijne yseren bed-stede is alhier te Rabbath der kinderen Ammons, negen ellen lanck, ende vier ellen breet, nae eenes mans ellen-boge.

12

Sulck lant namen wy in ter selver tijt, ⁺ van Aroër aen, die aen de beke by Arnon leyt: ende ick gaf het halve geberghte Gileads met sijne steden den Rubeniten ende Gaditen.

+ Num. 32,33. Deut. 29,8.

13

Maer het overige van Gilead, ende het gantsche Basan des Koninck-rijcks van Og, ⁺ gaf ick aen den halven stamme Manasse: de gantsche lant-streke

+ Ios. 12,1.

[fol. 77v]

van Argob, tot ’et gantsche Basan; dat heet der Reusen lant.

14

Iaïr de soon Manasse nam de gantsche lant-streke van Argob, tot aen de lant-pale Gesuri ende Maachati: ende hiet het Basan nae sijnen name, ⁺ Havot-Iaïr, tot op den dagh van heden.

+ Num. 32,41.

15

Maer den Machir gaf ick Gilead: ⁺

+ Num. 32,39.

16

Ende den Rubeniten ende Gaditen gaf ick een deel van Gilead tot aen de beke by Arnon, midden in de beke, die de lant-pale is, ende tot aen de beke Iabok, die de lant-pale is der kinderen Ammons:

17

Daer-toe het vlacke velt, ⁺ ende de Iordane (die de lant-pale is) van Cinnereth aen, tot aen de Zee des vlacken veldes, namelijck, de Sout-zee, beneden aen den bergh Pisag, tegen ’t Oosten.

+ Num. 34.11, 12.

II.18

ENde ick geboodt u ter selver tijt, ⁺ seggende: De HEERE uwe Godt heeft u dit lant gegeven om in te nemen; so trecket nu gewapent voor uwe broederen de kinderen Israëls henen, wat strijtbaer is.

+ Num. 32,20.

19

Behalven uwe wijven ende kinderkens, ende u vee (want ick weet, dat ghy veel vees hebt) latet in uwe steden blijven, die ick u gegeven hebbe.

20

Tot dat de HEERE uwe broederen oock tot ruste brenge, gelijck u; dat sy oock het lant in-nemen, dat hen de HEERE uwe Godt geven sal, aen gene zijde der Iordane; so sult ghy dan weder-keeren tot uwe besittinge, die ick u gegeven hebbe.

III.21

ENde Iosua geboodt ick ter selver tijt, ⁺ seggende: Uwe oogen hebben gesien alles, wat de HEERE uwe Godt desen twee Koningen gedaen heeft; alsoo sal de HEERE oock allen Koninck-rijcken doen, daer ghy henen treckt.

+ Num. 27,18.

22

En vreest u niet voor hen: want de HEERE uwe Godt strijdt voor u.

IV.23

ENde ick badt den HEERE ter selver tijt, seggende:

24

Heere, HEERE! Ghy hebt begonnen te toonen uwen knecht uwe Heerlijckheyt, ⁺ ende uwe stercke hant: want waer is een Godt in den Hemel ende op der Aerde, die ’t uwen wercken, ende uwer macht konde nae-doen?

+ Psal. 68,8. ende 89.7, 8, 9.

25

Laet my gaen ende sien dat goede lant aen gene zijde der Iordane; dit goede geberghte, ende den Libanon!

26

Doch de HEERE was vertoornt op my om uwent wille, ⁺ ende verhoorde my niet; maer sprack tot my: Laet ’et u genoegh zijn; en segt My daer van niet meer.

+ Num. 20,12. cap. 27,13. Deut. 1,37. cap. 4,21. cap. 31,2. cap. 34,4.

27

Klimt op de hooghte des berghs Pisga, ende heft uwe oogen op tegen ’t Westen, ende tegen ’t Noorden, ende tegen ’t Zuyden, ende tegen ’t Oosten; ende siet het met uwe oogen: want ghy en sult niet over dese Iordane gaen.

28

Ende gebiedt Iosua, ⁺ dat hy goets moets ende onvertsaegt zy: want hy sal over de Iordane trecken voor ’t volck henen; ende sal hen dat lant uyt-deelen, dat ghy sien sult.

+ Ios. 1,6.

29

Also bleven wy in ’t dal tegen over het ^a Huys Peor.

a Huys) Kercke ofte Tempel.