Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De geschiedenisse by ’t geberghte Seir. II. De reyse door de woestijne der Moabiten, ende door de beke Sared. III. De geschiedenisse met d’Ammoniten.

I.1

DOe keerden wy ons, ende togen uyt nae de woestijne, op de strate nae de Schelf-zee, gelijck de HEERE tot my seyde, ende trocken om ’t geberghte Seïr eenen langen tijt.

2

Ende de HEERE sprack tot my, seggende:

3

Ghy-lieden hebt dit geberghte nu genoegh om-getogen: keeret u nae ’t Noorden.

4

Ende gebiedt den volcke, ⁺ seggende: Ghy sult door de lant-pale uwer broederen, der kinderen Esaus, trecken, die daer woonen in Seïr, ende sy sullen hen voor u vreesen; maer wachtet u neerstelijck,

+ Num. 20,14.

5

Dat ghyse niet en bestrijdet: want Ick en sal u van haer lant niet eenen voet breet geven; ⁺ want het geberghte Seïr hebbe Ick den kinderen Esaus te besitten gegeven.

+ Gen. 36,8.

6

Spijse sult ghy voor gelt van hen koo-pen, dat ghy etet; ende water sult ghy voor gelt van hen koopen, dat ghy drincket:

7

Want de HEERE uwe Godt heeft u gesegent in alle wercken uwer handen: Hy heeft uw’ reysen ter herten genomen door dese groote woestijne; ende de HEERE uwe Godt is veertigh jaren by u geweest, dat u niets ontbroken en heeft.

II.8

DOe wy nu door onse broederen, de kinderen Esaus, getrocken waren, die op ’t geberghte Seïr woonden, op den wegh des vlacken velts, van Elath ende Ezeon-gaber; so keerden wy ons, ende gingen door den wegh der woestijne der Moabiten.

9

Doe sprack de HEERE tot my: ⁺ Ghy en sult den Moabiten geen leet aen-doen, nochse bestrijden: want Ick en wil u van haer lant niets te besitten geven; want Ick hebb’ Ar den kinderen Lots te besitten gegeven.

+ Num. 21,28.

10

De Emim hebben eertijts daer in gewoont: dat was een groot, sterck ende lanck volck, gelijck de Enakim. ⁺

+ Num. 13,23.

11

Men hieltse oock voor Reusen, gelijck als de Enakim: ende de Moabiten noemdense oock, Emim.

12

Oock woonden eer-tijts in Seïr de Horiten; ⁺ ende de kinderen Esaus verdreven ende verdelgdense voor hen, ende woonden in haer-lieder plaetse; gelijck als Israël den lande sijner besittinge dede, ’t welck hen de HEERE gaf.

+ Gen. 14,6. cap. 36,20.

13

So maket u nu op, ende trecket door de beke Sared: ende wy trocken daer door.

14

Maer de tijt, die wy van Kades-Barnea trocken, tot dat wy door de beke Sared quamen, was acht-en-dertigh jaer: ⁺ tot dat alle krijgs-lieden storven in ’t leger, gelijck de HEERE hen gesworen hadde.

+ Num. 14,29. cap. 26,65.

15

Daer-toe was oock de hant des HEEREN tegens hen, dat sy om-quamen uyt het leger, tot dat haer-lieder een eynde wiert.

III.16

ENde doe aller der krijgs-lieden een eynde was, dat sy storven onder ’t volck;

17

Sprack de HEERE met my, seggende:

18

Ghy sult heden door de lant-pale der Moabiten trecken by Ar:

19

Ende sult nae-by komen, tegen over de kinderen Ammons; dien en sult ghy geen leet aen-doen, nochse bestrijden: want Ick wil u van ’t lant der kinderen Ammons niets te besitten geven; want Ick hebbe ’t den kinderen Lots te besitten gegeven.

20

Het wort oock gehouden voor der Reusen lant: ende hebben oock eer-tijts Reusen daer in gewoont; ende de Ammoniten noemdense Samsummim.

21

Dit was een groot, sterck ende lanck volck, gelijck de Enakim: ende de HEERE verdelghdese voor hen; ende lietse deselve besitten, dat sy aen haer-lieder plaetse daer woonden.

[fol. 77r]

22

Gelijck als Hy gedaen hadde met de kinderen Esaus, die op ’t geberghte Seïr woonen: doe Hy de Horiten voor hen verdelgde; ende lietse deselve besitten, dat sy daer aen haer-lieder plaetse woonden tot op desen dagh.

23

Ende de Caphthorim trocken uyt Caphthor, ende verdelgden de Avim, die te Hazerim woonden, tot Gaza toe; ende woonden aen haer-lieder plaetse aldaer:

24

Maket u op, ende trecket uyt, ende gaet over de beke by Arnon; siet, Ick hebbe Sihon den Koninck der Amoriten tot Hesbon in uwe handen gegeven, met sijn lant: begint in te nemen, ende strijdt tegen hem.

25

Hedens-daegs wil Ick beginnen, dat hen voor u vreesen ende verschricken sullen alle volckeren onder alle Hemelen: dat, wanneer sy van u hooren, hen bange ende wee worden sal voor uwe komste.

26

Doe sondt ick boden uyt de woestijne van Oostwaerts tot Sihon, ⁺ den Koninck van Hesbon, met vreedsame woorden, ende liet hem seggen:

+ Num. 21,21. Iudic. 11,19.

27

Ick wil door uw’ lant trecken; ende waer de strate henen gaet, wil ick gaen: ick en wil noch ter rechter noch ter slincker hant uyt-wijcken.

28

Spijse sult ghy my voor gelt verkoopen, dat ick ete; ende water sult ghy my voor gelt geven, dat ick drincke: (ick wil slechts te voete door henen gaen.)

29

Gelijck my de kinderen Esaus gedaen hebben, die te Seïr woonen; ende de Moabiten, die te Ar woonen: tot dat ick kome over de Iordane in ’t lant, dat ons de HEERE onse Godt geven sal.

30

Maer Sihon, ⁺ de Koninck van Hesbon, en wilde ons niet door-trecken laten: want de HEERE uwe Godt verhardde sijnen moet, ende verstockte hem sijn herte; op dat Hy hem in uwe handen gave, gelijck het nu aen den dage is.

+ Num. 21,23. Deut. 29,7.

31

Ende de HEERE sprack tot my: Siet, Ick hebbe begonnen te geven voor u den Sihon met sijn lant; beginnet in te nemen ende te besitten sijn lant.

32

Ende Sihon trock uyt ons te gemoete, met al sijn volck, ten strijde nae Iahza.

33

Maer de HEERE onse Godt gaf hem voor ons, dat wy hem sloegen met sijne kinderen, ende al sijn volck.

34

Doe wonnen wy te dier tijt alle sijne steden, ende verbanden alle steden, beyde mannen, wijven ende kinderkens: wy en lieten niemant over-blijven;

35

Behalven het vee roofden wy voor ons; ende den beute der steden, die wy wonnen,

36

Van Aroër aen, die aen den oever der beke by Arnon leyt; ende van de stadt aen ’t water, tot Gilead toe: daer en was geene stadt, die haer voor ons beschermen konde; de HEERE onse Godt gaf ons alles voor ons:

37

Behalven tot ’et lant der kinderen Ammons en quaemt ghy niet; noch tot al het gene dat aen de beke Iabok was; noch tot de steden op ’t geberghte; noch tot alles, dat ons de HEERE onse Godt verboden hadde.