Lutherse Bijbel (1648)

Het xxx. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Van ’t houden der geloften. II. Van de geloften dier gener, die onder eens anderen macht staen.

I.2

ENde Mose sprack met de Vorsten der stammen der kinderen Israëls, seggende: Dit is ’t, dat de HEERE geboden heeft:

3

Wanneer yemandt den HEERE eene gelofte doet, ⁺ ofte eenen eedt sweert, dat hy sijne ziele verbindt; die sal sijn woort niet krencken: maer sal alles doen, gelijck het uyt sijnen monde gegaen is.

+ Lev. 27.2. Deut. 23,21. Eccl. 5,3.

II.4

WAnneer een vrouws-persoon den HEERE eene gelofte doet, ende haer verbindt, terwijle sy in hares vaders huys ende in den maegdom is:

5

Ende hare gelofte ende verbintenisse, die sy doet over ^a hare ziele, komt voor haren vader, ende hy swijgt daer-toe; so geldt alle hare gelofte, ende alle hare verbintenisse, daer mede sy hare ziele verbonden heeft.

a Haere ziele) Dat is, als sy haer soude verbinden te vasten, ofte anders yet te doen met haer lijf, Godt ten dienste: de ziele heet hier so veel als het levendigh lichaem, gelijck het de Schrifture doorgaens gebruyckt.

6

Maer indien ’t haer vader belett des daegs als hy ’t hoort; so en geldt geene gelofte noch verbintenisse, daer mede sy hare ziele verbonden heeft: ende de HEERE sal haer genadigh zijn, dewijle hare vader haer belett heeft.

7

Doch indien sy eenen man heeft, ende heeft eene gelofte op haer; oft indien haer uyt hare lippen eene verbintenisse over hare ziele ontgaet:

8

Ende de man hoort ’et, ende swijgt desselven daegs stille; so gelt hare gelofte ende verbintenisse, daer mede sy hare ziele verbonden heeft.

9

Maer indien ’t haer man belett desselven daegs als hy ’t hoort; so is hare gelofte los, die sy op haer heeft; ende de verbintenisse, die haer uyt hare lippen ontgaen is over hare ziele: ende de HEERE sal haer genadigh zijn.

10

De gelofte eener weduwe ende verstootene: Al het gene daer mede sy hare ziele verbindt, dat geldt op haer.

11

Als yemants huys-gesin gelooft, oft sich met eenen eedt verbindt over sijne ziele;

12

Ende de huys-heere hoort het, ende swijgt daer-toe, ende en belett het niet; so geldt alle desselven gelofte, ende al het gene waer mede het sich verbonden heeft over sijne ziele.

13

Maer maeckt het de huys-heere op dien dagh los, als hy ’t hoort; so en geldt het niets, wat uyt sijne lippen gegaen is, dat het gelooft, ofte waer mede ’t sich verbonden heeft over sijne ziele: want de huys-heere heeft ’et los gemaeckt; ende de HEERE sal hem genadigh zijn.

14

Ende alle geloften ende eeden te verbinden, ⁺ het lijf te kastijden, magh de

+ Lev. 16,29.

[fol. 72v]

huys-heere bevestigen ofte krencken, alsoo:

15

Wanneer hy daer-toe swijgt van den eenen dagh tot den anderen; so bevestigt hy alle sijne geloften ende verbintenissen, die het op hem heeft: daerom, dat hy geswegen heeft op dien dagh, doe hy ’t hoorde.

16

Doch in dien hyse te niete maeckt, nae dat hy ’t gehoort heeft; so sal hy de misdaet dragen.

17

Dit zijn de in-settingen, die de HEERE Mose geboden heeft, tusschen man ende wijf, tussen vader ende dochter, terwijle sy noch eene maegt is in hares vaders huys.