Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Beleam wort van Balak der Moabiten Koninck ontboden, om Israël te vloecken. II. Bileam weygert te komen op Godts bevel: III. Bileam weygert sulcx ten tweeden-mael. IV. Bileam reyst, ende wort van sijne eselinne ende eenen Engel onder wegen bestraft. V. Bileams verklaringe tegen Balak.

I.2

ENde doe Balak de soon Zipors sagh, als wat Israël gedaen hadde den Amoriten:

3

Ende dat de Moabiten seer vreesden voor het volck, dat so groot was; ende dat den Moabiten grouwelde voor de kinderen Israëls, ende spraken tot de Outste der Midianiten:

4

Nu sal desen hoop op-eten al wat ront-om ons is; gelijck een osse het kruyt op ’t velt op-eet. Maer Balak de soon Zipors was te dier tijt Koninck der Moabiten.

5

Ende hy sondt boden uyt tot Bileam den sone Beors, ⁺ nae Pethor, (die woonde aen ’t water in ’t lant der kinderen sijnes volcx) dat sy hem roepen souden; ende liet hem seggen: Siet, daer is een volck uyt Egypten getrocken, dat bedeckt het aengesichte der aerden, ende leyt tegen my over.

+ Jos. 24,9.

6

So komt nu, ende vervloeckt my dit volck; want het is my te machtigh; of ick ’t slaen mochte, ende uyt het lant verdrijven: want ick weet, dat wien ghy segent, die is gesegent; ende wien ghy vervloeckt, die is vervloeckt.

7

Ende de Outste der Moabiten gingen henen met de Ouste der Midianiten, ende hadden den loon des waer-seggens in hare handen, ⁺ ende gingen tot Bileam in, ende seyden hem de woorden Balaks.

+ 2 Petr. 2,15. Judae vers 11.

8

Ende hy sprack tot hen: Blijvet hier over nacht; so wil ick u wederom seggen, als my de HEERE seggen sal: also bleven de Vorsten der Moabiten by Bileam.

II.9

ENde Godt quam tot Bileam, ende sprack: Wie zijn die lieden, die by u zijn?

10

Bileam sprack tot Godt: Balak de soon Zipors, der Moabiten Koninck, heeft tot my gesonden:

11

Siet, een volck is uyt Egypten getrocken, ende bedeckt het aengesichte der aerden; so komt nu, ende vervloeckt het, of ick met dat selve strijden moge, ende het verdrijven.

12

Maer Godt sprack tot Bileam; En gaet niet met hen: en vervloeckt dat volck oock niet; want het is gesegent.

13

Doe stont Bileam des morgens op, ende sprack tot de Vorsten Balaks: Gaet henen in uw’ lant; want de HEERE en wil ’t niet toe-laten, dat ick met u-lieden trecke.

14

Ende de Vorsten der Moabiten maeckten hen op, quamen tot Balak, en-

[fol. 68v]

de spraken: Bileam weygerde hem met ons te trecken.

III.15

DOe sondt Balak noch grooter ende heerlijcker Vorsten, dan gene waren.

16

Doe die tot Bileam quamen, spraken sy tot hem: Alsoo laet u seggen Balak de soon Zipors; Lieve, en weygert u niet tot my te reysen!.

17

Want ick wil u hoogh eeren; ende al wat ghy my segt, dat wil ick doen: lieve komt, ende vervloeckt my dit volck!

18

Bileam antwoordde, ⁺ ende sprack tot de dienaren Balaks: Wanneer my Balak sijn huys vol silvers ende gouts gave; so en konde ick doch niet over-treden het woort des HEEREN mijnes Godts, om kleyn ofte groot te doen.

+ Num, 24,13.

19

So blijft ghy-lieden doch nu hier oock desen nacht; dat ick verneme, wat de HEERE voorder met my spreken sal.

20

Doe quam Godt des nachts tot Bileam, ende sprack tot hem: Zijn die mannen gekomen om u te roepen; so maeckt u op, ende treckt met hen: doch wat Ick u seggen sal, dat sult ghy doen.

IV.21

DOe stont Bileam des morgens op, ende sadelde sijne eselinne, ende reysde met de Vorsten der Moabiten.

22

Doch de toorn Godts vergramde, om dat hy henen toogh: ende de Engel des HEEREN tradt in den wegh, dat hy hem tegen-stonde; maer hy reedt op sijne Eselinne, ende twee sijner jongers waren met hem.

23

Ende de eselinne sagh den Engel des HEEREN in den wegh staende, ende een bloot sweert in sijne hant: ende de eselinne weeck uyt den wegh, ende ginck op ’t velt; maer Bileam sloegse, dat sy in den wegh soude gaen.

24

Doe tradt de Engel des HEEREN in ’t pat by de wijn-bergen, daer op beyde zijden wanden waren.

25

Ende doe de eselinne den Engel des HEEREN sagh; so drong sy haer aen de wandt, ende klemde Bileam den voet aen de wandt: ende hy sloeghse noch meer.

26

Doe ginck de Engel des HEEREN voorder; ende tradt aen een enge plaetse, daer geen wegh en was om te wijcken, noch ter rechter noch ter slincker hant.

27

Ende doe de eselinne den Engel des HEEREN sagh, so viel sy op hare knien onder den Bileam: doe vergramde de toorn Bileams, ende sloegh de eselinne met den staf.

28

Doe dede de HEERE der eselinne den mont op, ⁺ ende sy sprack tot Bileam: Wat hebb’ ick u gedaen, dat ghy my geslagen hebt nu driemael?

+ 2 Petr. 2,16.

29

Bileam sprack tot de eselinne: Om dat ghy my hoont. Och dat ick een sweert in mijne hant hadde, ick wilde u nu dooden!

30

De eselinne sprack tot Bileam: En ben ick niet uwe eselinne, daer op ghy gereden hebt tot uwer tijt tot op desen dagh? Hebbe ick oock oyt u alsoo plegen te doen? Hy seyde, Neen.

31

Doe opende de HEERE den Bileam de oogen, dat hy den Engel des HEEREN sagh in den wegh staende, ende een bloot sweert in sijne hant: ende hy neygde ende buygde sich met sijn aengesichte.

32

Ende de Engel des HEEREN sprack tot hem: Waerom hebt ghy uwe eselinne geslagen nu driemael? Siet, ick ben uyt-gegaen, dat ick u weder-stae; want die wegh is voor my verkeert. ⁺

+ 2 Petr. 2,16.

33

Ende de eselinne heeft my gesien, ende is my drie-mael geweken: anders, indien sy voor my niet en ware geweken, so wilde ick u nu oock gedoodt, ende haer levendigh behouden hebben.

34

Doe sprack Bileam tot den Engel des HEEREN: Ick hebbe gesondigt; want ick en hebbe ’t niet geweten, dat ghy my tegen-stondt in den wegh: ende nu, so het u niet en behaegt; so wil ick weder om-keeren.

35

De Engel des HEEREN sprack tot hem: Treckt henen met die mannen; doch ghy en sult niets anders spreken, dan wat ick tot u seggen sal. Also toogh Bileam met de Vorsten Balaks.

V.36

DOe Balak hoorde, dat Bileam quam; so toogh hy uyt, hem te gemoet, in de stadt der Moabiten, die daer leyt aen de lant-pale Arnons, dewelcke is aen de uyterste lant-pale; ende sprack tot hem:

37

En hebbe ick niet tot u gesonden, ende u roepen laten? waerom en zijt ghy dan niet tot my gekomen? Meent ghy, ick en konde u niet eeren?

38

Bileam antwoordde hem: Siet, ick ben tot u gekomen; doch, hoe kan ick yet anders spreken, dan dat my Godt in den mont geeft, dat moet ick spreken.

39

Also trock Bileam met Balak; ende sy quamen in de Straten-stadt.

40

Ende Balak offerde runderen ende schapen; ende sondt nae Bileam, ende nae de Vorsten die by hem waren.