Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Strijt der kinderen Israëls tegen de Cananiten. II. Het volck murmureert, ende wort daer over met vyerige slangen gestraft. III. Berouw des volcx, ende af-wendinge der straffe door ’t aensien van de verhoogde koperen slange. IV. De Amoriten worden van Israël overwonnen. V. Reyse van Basan tot in de vlacke velden Moabs.

I.1

ENde doe de Cananiter, de Koninck Arad, die tegen ’t Zuyden woont, hoorde, dat Israël in-quam door den wegh der bespieders; streedt hy tegen Israël, ende voerde eenige gevancklijck wegh.

2

Doe geloofde Israël den HEERE eene gelofte, ende sprack: Wan-neer Ghy dit volck onder mijne hant geeft; so wil ick hare steden verbannen.

3

Ende de HEERE verhoorde de stemme Israëls, ende gaf de Cananiten over: ende sy verbandense met hare steden; ende men hiet de stede, ^a Horma.

a Horma heet een ban.

II.4

DOe trocken sy van Hor aen ’t geberghte op den wegh van de Schelf-zee, dat sy om der Edomiten lant henen trocken.

5

Ende het volck wiert verdrietigh op dien wegh, ende sprack tegen Godt ende tegen Mose: Waerom hebt ghy ons uyt Egypten gevoeret, dat wy sterven in de woestijne? ⁺ want hier en is geen broot noch water, ende onse ziele walgt over dese lose spijse.

+ Num. 11,6.

6

Doe sondt de HEERE ^b vyerige slangen onder het volck; ⁺ die beten het volck, so dat een groot volck in Israël sterf.

b Vyerige) daerom heeten sy vyerige, om dat de lieden van hen gebeten zijnde, door haer gift vyer-root wierden, ende van hitte storven; gelijck aen de peste, ende kolen.

+ 1 Cor. 10,9.

III.7

DOe quamen sy tot Mose, ende spraken: Wy hebben gesondigt, dat wy tegen den HEERE ende tegen u gesproken hebben; bidt den HEERE, dat Hy die slangen van ons neme! Mose badt voor het volck.

8

Doe sprack de HEERE tot Mose: Maeckt u een koperen slange, ⁺ ende richtse tot een teecken op: wie gebeten is, ende sietse aen, die sal leven.

+ 2 Reg. 18,4. Joh. 3.14.

9

Doe maeckte Mose een koperen slange, ende richtdese op tot een teecken: ende wanneer eene slange yemant beet, so sagh hy de koperen slange aen, ende bleef levendigh.

10

Ende de kinderen Israëls trocken uyt, ⁺ ende legerden sich in Oboth.

+ Num. 33.43, 44.

11

Ende van Oboth trocken sy uyt, ende legerden sich in Iim aen ’t geberghte Abarim, in de woestijne tegen Moab over, tegen der Sonnen op-ganck.

12

Van daer reysden sy, ende legerden sich aen de beke Sared.

13

Van daer reysden sy, ende legerden sich aen dese zijde van ^c Arnon, dewelcke is in de woestijne, ende daer uyt streckt van de lant-palen der Amoriten: ^* want Arnon is de lant-pale van Moab, tusschen Moab ende de Amoriten.

c Arnon) Is deselve hooge steen-rotse, die Besupha, dat is, in wolcken, winden ende onweder staet: beneden vlieten beken, ende sy aen deselve hare beken streckt tot aen Ar toe.

* Jud. 11,18.

14

Daer af seyt men in ’t boeck van de strijden des HEEREN: Dat Vaheb in Supha, ende de beke aen Arnon,

15

Ende de welle der beke, dewelcke streckt tot aen de stadt Ar, ende wendt sich, ende is de lant-pale Moabs.

16

Ende van daer [reysden sy] tot den put; ⁺ dit is de put, daer van de HEERE tot Mose seyde: Vergadert het volck; Ick wil hen water geven.

+ Jud. 11,19.

17

Doe song Israël dit liedt, ende songen, d’eene nae den anderen over den put.

18

Dit is de put, die de Vorsten gegraven hebben; de Edelen in ’t volck hebben hem gedolven door den Leeraer, ende hare ^d staven.

d Staven mogen hier heeten de Vorsten selfs, gelijck in Iesaia de Koninck in Egypten een staf heet: daerom, dat sy het volck regeren, gelijck een herder het vee met sijnen staf.

IV.

ENde van dese woestijne trocken sy nae Matthana.

19

Ende van Matthana nae Naha-

[fol. 68r]

liël; ende van Nahaliël nae Bamoth.

20

Ende van Bamoth in het dal, dat in ’t velt Moabs leyt, tot den hoogen bergh Pisga, die tegen de woestijne siet.

21

Ende Israël sondt boden tot Sihon, ⁺ den Koninck der Amoriten, ende liet hem seggen:

+ Deut. 2,26. Jud. 11,19.

22

Laet my door uw’ lant trecken: wy en willen niet wijcken in de ackers, ⁺ noch in de wijn-gaerden; en willen oock van ’t put-water niet drincken: de lant-strate willen wy trecken, tot dat wy door uwe lant-pale komen.

+ Num. 20,17.

23

Doch Sihon en liet den kinderen Israëls den tocht niet toe door sijne lant-palen; maer vergaderde al sijn volck, ende trock uyt, Israël te gemoete, in de woestijne: ende als hy te Iahza quam, streedt hy tegen Israël.

24

Maer Israël sloegh hem met de scherpte des sweerts; ⁺ ende nam sijn lant in, van Arnon aen tot Iabok toe, tot aen de kinderen Ammons, (want de lant-palen der kinderen Ammons waren vaste.)

+ Deut. 2.34, 33. cap. 29.7, 8. Jos. 24,7. Psal. 135,11. ende 136,19. Amos 2,9.

25

Alsoo nam Israël alle dese steden in; ende woonde in alle steden der Amoriten, te Hesbon, ende in alle hare ^e dochteren:

e Dochteren) Dat is, dorpen ende vlecken, die ront-om de stadt liggen.

26

Want Hesbon was de stadt Sihons des Konincks der Amoriten: ende hy hadde te vooren met den Koninck der Moabiten gestreden, ende hem al sijn lant af-gewonnen, tot Arnon toe.

27

Daer af seyt men in ’t spreeck-woort: Komet te Hesbon; dat men de stadt Sihons bouwe ende op-richte:

28

Want een vyer is uyt Hesbon gevaren, ⁺ eene vlamme uyt de stadt Sihons; die heeft verteert Ar der Moabiten, ende de borgers der hooghten Arnons.

+ Jer. 48.45, 46.

29

Wee u, ⁺ Moab! ghy volck Camos zijt verloren: men heeft sijne sonen in de vlucht geslagen, ende sijne dochteren gevangen gevoert, Sihon den koninck der Amoriten.

+ 1 Reg. 11.7, 33.

30

Hare heerlijckheyt is te niete geworden, van Hesbon tot Dibon toe, sy is verstoort tot Nophah toe, die daer streckt tot aen Medeba.

31

Also woonde Israël in ’t lant der Amoriten.

32

Ende Mose sondt bespieders uyt nae Iaëser; ende sy wonnen hare dochteren: ende dreven de Amoriten uyt, die daer in waren.

V.33

ENde wendden haer, ende trocken opwaerts den wegh nae Basan: doe trock uyt, ⁺ hen te gemoete, Og de Koninck van Basan, met al sijn volck, te strijden in Edreï.

+ Deut. 3,1. cap. 29,7.

34

Ende de HEERE sprack tot Mose: En vreest u niet voor hem; want Ick hebbe hem in uwe hant gegeven met lant ende lieden: ende ghy sult met hem doen, ⁺ gelijck ghy met Sihon den Koninck der Amoriten gedaen hebt, die te Hesbon woonde.

+ Psal. 136.20, 21, 22.

35

Ende sy sloegen hem, ende sijne sonen, ende al sijn volck, tot dat ’er nie-mant over en bleef; ende sy namen sijn lant in.

1

Daer-nae reysden de kinderen Israëls, ⁺ ende legerden sich in de vlacke velden Moabs, aen gene zijde van de Iordane tegen Iericho.

+ Cap. XXII. Ebr.