Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Murmuratie des volcx in de woestijne Zin. II. Godts bevel aen Mose tegen de murmurerende. III. Mose slaet uyt ongeloove tweemael op de steen-rotse. IV. Boden gesonden aen der Edomiten Koninck, welcke eenen door-tocht te vergeefs soecken. V. Aarons doot.

I.1

ENde de kinderen Israëls quamen met de gantsche Gemeynte in de woestijne Zin, in de eerste maent; ende het volck lagh te Kades: ende Mirjan sterf aldaer, ende wiert aldaer begraven.

2

Ende de Gemeynte en hadde geen water; ende sy vergaderden haer tegen Mose ende Aaron.

3

Ende het volck twistede met Mose; ende sy spraken, seggende: Och of wy om-gekomen waren, ⁺ doe onse broeders om-quamen voor den HEERE!

+ Num. 16.32, 35, 49.

4

Waerom hebt ghy-lieden de Gemeynte des HEEREN in dese woestijne gebracht, dat wy hier sterven met onse vee?

5

Ende waerom hebt ghy-lieden ons uyt Egypten gevoert in dese quade plaetse, ⁺ daer met niet zaeyen en kan; daer noch vijgen, noch wijn-stocken, noch granaet-appelen en zijn; ende daer en is oock geen water te drincken?

+ Exod. 17,3.

II.6

MOse ende Aaron gingen van de Gemeynte, tot de deure der Hutte des Stichts; ende vielen op hare aengesichten: ende de Heerlijckheyt des HEEREN verscheen hen.

7

Ende de HEERE sprack met Mose, seggende:

8

Neemt dien staf, ende vergadert de Gemeynte, ghy ende uw’ broeder Aaron, ende spreket met de steen-rotse voor hare oogen; die sal haer water geven: alsoo sult ghy hen water uyt de steen-rotse voort-brengen, ⁺ ende de Gemeynte drencken, ende haer vee.

+ Psal. 78.15, 16. ende 105,41. ende 114,8. Neh, 9,15.

III.9

DOe nam Mose den staf voor den HEERE; gelijck Hy hem geboden hadde,

10

Ende Mose ende Aaron vergaderden de Gemeynte voor de steen-rotse; ende hy sprack tot haer: Hooret, ghy ongehoorsame! ⁺ sullen wy u oock water voort-brengen uyt dese steen-rotse?

+ Psal. 106.32, 33. Deut. 32, 51.

11

Ende Mose hief sijne hant op, ende sloeg de steen-rotse met den staf ^a twee-mael: ⁺ doe ginck veel waters daer uyt, so ^* dat de Gemeynte dronck, ende haer vee.

a Hy soude maer eens geslagen hebben.

+ Psal. 78.15, 16. ende 105.41. Jes. 48,21. 1 Cor. 10,4.

* Jes. 43,20.

12

Maer de HEERE sprack tot Mose ende Aaron: Daerom, ⁺ dat ghy-lieden ^b niet aen my gelooft en hebt, dat ghy my heyligdet voor de kinderen Israëls; so en sult ghy dese Gemeynte niet in ’t lant brengen, dat Ick haer geven sal.

+ Num. 27,14. Deut. 1,27. cap. 31,2.

b Twijffel is eene sonde: maer het beteeckent eene verborgentheyt, dat het volck des wets door haren leeraer den Mosen niet en kan saligh worden, ende dat in Christi tijt de ongeloovige Moses, dat is, het Ioodsche volck vallen soude.

13

Dit is het Twist-water, daer over de kinderen Israëls met den HEERE twisteden; ende Hy geheyligt wiert aen hen.

IV.14

EEnde Mose sondt boden uyt ⁺ Kades tot den Koninck der Edomiten: ⁺⁺ Alsoo laet uw’ broeder Israël seggen: Ghy weet alle de moeyte, die ons ontmoett is:

+ Jud. 11,17.

++ Deut. 23,7. Obad. v. 10, 12.

15

Dat onse vaders nae Egypten af-getogen zijn, ende wy langen tijt in Egypten gewoont hebben: ende de Egyptenaren handelden met ons ende onse vaderen qualijck.

16

Ende wy riepen tot den HEERE; ⁺ die heeft onse stemme verhoort, ende eenen Engel gesonden, ⁺ ende ons uyt Egypten gevoert: ende siet, wy zijn te Kades in de stadt aen uwe lant-palen.

+ Exod. 2,23.

+ Exod. 14.19.

17

Laet ons door uw’ lant trecken:

[fol. 67v]

wy en willen niet door de ackers noch wijn-bergen gaen; oock geen water uyt de putten drincken: de lant-strate willen wy reysen, en noch ter rechter noch ter slincker hant wijcken, tot dat wy door uwe lant-palen komen.

18

Maer de Edomiten spraken tot hen: Ghy en sult niet door my trecken, ofte ick wil u met den sweerde te gemoete trecken.

19

De kinderen Israëls spraken tot hem: Wy willen op de gebaende strate trecken; ende indien wy van uw’ water drincken, wy ende onse vee; so willen wy ’t betalen: wy en willen niet dan slechts te voete door-trecken.

20

Maer hy sprack: Ghy en sult niet door-trecken. Ende de Edomiten trocken uyt hen te gemoete met een machtigh volck, ende met eene stercke hant.

21

Alsoo weygerden de Edomiten Israël toe te laten door hare lant-palen te trecken: ⁺ ende Israël weeck van hen.

+ Jud. 11,18.

22

Ende de kinderen Israëls braken op van Kades; ⁺ ende quamen met de gantsche Gemeynte te Hor aen ’t geberghte.

+ Num, 33,37.

V.23

ENde de HEERE sprack met Mose ende Aaron te Hor aen ’t geberghte, aen de palen des lants der Edomiten, seggende:

24

Laet hem Aaron vergaderen tot sijnen volcke; want hy en sal niet in ’t lant komen, dat Ick den kinderen Israëls gegeven hebbe: daerom, dat ghy-lieden mijnen monde ongehoorsam geweest zijt by het Twist-water.

25

Maer neemt Aaron, ende sijnen sone Eleazar; ende leydtse op Hor aen ’t geberghte.

26

Ende treckt Aaron sijne kleederen uyt, ende trecktse Eleazar aen, sijnen sone: ende Aaron sal hem aldaer vergaderen, ende sterven.

27

Doe dede Mose, gelijck hem de HEERE geboden hadde: ⁺ ende sy klommen op Hor aen’t geberghte, voor de gantsche Gemeynte.

+ Num. 27,23. cap. 33,38, Deut. 10,6. cap. 32,50.

28

Ende Mose trock Aaron sijne kleederen uyt, ende trockse den Eleazar aen, sijnen sone. Ende Aaron sterf aldaer, boven op dien bergh: maer Mose ende Eleazar klommen af van dien bergh.

29

Ende als de gantsche Gemeynte sagh, dat Aaron wegh was; so beweenden sy hem dertigh dagen, het gantsche huys Israëls.